«تراریخته» خوب است یا بد؟!
ما هنوز می‌پرسیم «علم بهتر است یا ثروت» و دیگران دستیابی به تراریخته را دستاورد بشری می‌دانند؛ با تمام نقاط قوت و ضعف آن. تراریخته را هم مانند اتم، اتومبیل و ده‌ها دستاورد دیگر بشر دارای نقاط قدرت و ضعف می‌دانند
یک استاد دانشگاه تهران در یادداشتی این پرسش که «تراریخته خوب است یا بد؟» را به چالش کشید.
به هر حال در تاریخ هیچگاه نخواستیم بفهمیم که علم و ثروت دو روی یک سکه نیستند. هیچگاه نخواستیم بفهمیم که علم باعث ایجاد ثروت میشود. هیچگاه نخواستیم بفهمیم که با ثروت می‌توان به دانش دست یافت و با آن دانش، ثروت‌افزایی کرد و با آن ثروت به رفاه بیشتر برای جامعه دست یافت و با رفاه بیشتر دانش‌اندوزی بالاتری داشت. فقط و فقط نوشتیم و خواندیم که «علم بهتر است یا ثروت» و البته همیشه هم گفتیم علم بهتر است اما پیگیر ثروت شدیم! یعنی دوگانگی فرهنگی و نگرشی را نیز داشتیم و این نوع نگرش زمینه تفکر ما بود و ظاهرا هنوز هم هست یعنی همیشه باید صفر یا صد باشیم و با خودمان هم صادق نباشیم.
به این صورت به قرن بیست و یکم رسیدیم یعنی زمانی که نه می‌توان خزینه را حمایت کرد، نه از اینترنت دوری جست! پس به زیست‌فناوری و ژن رسیدیم. حال می‌گوییم و می‌نویسیم «تراریخته» یا «محصولات مهندسی ژنتیک‌شده» خوب است یا بد؟! و برای اینکه این سوال «علم بهتر است یا ثروت» قرن بیست و یکم را بتوانیم نهادینه کنیم، قومی به طرفداری و قومی دیگر علیه آن خواهیم شد. یکی می‌گوید تراریخته خوب است و دیگری می‌گوید بد است و لشکرکشی، سردرگمی، تردید و درجازدن شروع میشود. بدون آگاهی‌بخشی، جامعه را نیز دچار رعب و وحشت می‌کنیم و می‌رسیم به جایی که دیگران با علم، ثروت ایجاد کرده‌اند و ما هنوز می‌پرسیم «علم بهتر است یا ثروت» و دیگران دستیابی به تراریخته را دستاورد بشری می‌دانند؛ با تمام نقاط قوت و ضعف آن. تراریخته را هم مانند اتم، اتومبیل و ده‌ها دستاورد دیگر بشر دارای نقاط قدرت و ضعف می‌دانند. در جای خود از ظرفیت‌ها و دستاوردهای آن استفاده می‌کنند و برای مشکلات و نقاط ضعف آن راه‌حل پیدا می‌کنند، آن را تولید می‌کنند و به همه دنیا و ما میدهند و ما می‌خوریم و می‌آشامیم و باز می‌پرسیم تراریخته خوب است یا بد؟ یعنی با نگرش ما تراریخته نمی‌تواند نقاط قوت و ضعف داشته باشد؛ یا باید خوب باشد یا بد.
ای کاش این دانشمندان، این عالمان و این متخصصان در این سرزمین با تاریخ هفت هزار ساله از این «من‌بودن خود» دست می‌کشیدند و اجازه می‌دادند در این سرزمین تمدن همگام با تاریخ باشد تا ما نیز از دستاوردهای بشری همگام با تاریخ و تمدن بهره‌مند شویم.
منصور امیدی در «شرق» نوشت: تاریخ بشریت گواه می‌دهد که ایران - این منطقه از کره زمین - و این ملت همیشه حضور داشته‌اند. به تمدن انسان هم که برمی‌گردیم، رد پای این مردمان را می‌بینیم. حال چگونه است که در گذرگاه‌های مختلف تاریخی از چنین مردمی، نگاه رو به عقب می‌بینیم؟ آیا این فقط اثر انگشت تاریخ، تاریخ و تمدن یا تاریخ تمدن‌ساز بوده است؟ چگونه است که وقتی دوش حمام می‌آید، ما از خزینه نگاه برنمی‌داریم و چه تاوان‌ها که بابت آن نمی‌دهیم. ما چه سخت از روی قالی به روی صندلی بالا آمدیم. راستی هنوز هم اینترنت را نمی‌پذیریم. از همه اینها پایدارتر و شاید مؤثرتر مخالفت با مدرسه و علم است که چقدر در این راه تلاش کردیم. تقریبا همه ملت ما و هرکدام بارها و بارها انشای «علم بهتر است یا ثروت» را نوشتیم. معلم ما آن را نوشت. معلم او هم آن را نوشته بود. منِ محصل هم نوشتم و محصلِ من هم خواهد نوشت. چرا در ده‌ها سال آن را نوشتیم و فقط یک بار - حتی یک بار - نپرسیدیم آیا صورت مسئله صحیح است؟ هیچ‌وقت نخواستیم بفهمیم آنها که با علم و تحصیل مخالف بودند، موضوع «علم بهتر است یا ثروت» را فوق‌العاده هوشمندانه مطرح کردند و چقدر زیرک و باهوش بودند که نزدیک به صد سال اثرگذار شدند. شاید با این نوع نگرش است که ما در تاریخ پایدار مانده‌ایم و اگر این‌گونه باشد، آیا تاریخ و تمدن ما همسو بوده است؟
به هر حال در تاریخ هیچگاه نخواستیم بفهمیم که علم و ثروت دو روی یک سکه نیستند. هیچگاه نخواستیم بفهمیم که علم باعث ایجاد ثروت میشود. هیچگاه نخواستیم بفهمیم که با ثروت می‌توان به دانش دست یافت و با آن دانش، ثروت‌افزایی کرد و با آن ثروت به رفاه بیشتر برای جامعه دست یافت و با رفاه بیشتر دانش‌اندوزی بالاتری داشت. فقط و فقط نوشتیم و خواندیم که «علم بهتر است یا ثروت» و البته همیشه هم گفتیم علم بهتر است اما پیگیر ثروت شدیم! یعنی دوگانگی فرهنگی و نگرشی را نیز داشتیم و این نوع نگرش زمینه تفکر ما بود و ظاهرا هنوز هم هست یعنی همیشه باید صفر یا صد باشیم و با خودمان هم صادق نباشیم.
به این صورت به قرن بیست و یکم رسیدیم یعنی زمانی که نه می‌توان خزینه را حمایت کرد، نه از اینترنت دوری جست! پس به زیست‌فناوری و ژن رسیدیم. حال می‌گوییم و می‌نویسیم «تراریخته» یا «محصولات مهندسی ژنتیک‌شده» خوب است یا بد؟! و برای اینکه این سوال «علم بهتر است یا ثروت» قرن بیست و یکم را بتوانیم نهادینه کنیم، قومی به طرفداری و قومی دیگر علیه آن خواهیم شد. یکی می‌گوید تراریخته خوب است و دیگری می‌گوید بد است و لشکرکشی، سردرگمی، تردید و درجازدن شروع میشود. بدون آگاهی‌بخشی، جامعه را نیز دچار رعب و وحشت می‌کنیم و می‌رسیم به جایی که دیگران با علم، ثروت ایجاد کرده‌اند و ما هنوز می‌پرسیم «علم بهتر است یا ثروت» و دیگران دستیابی به تراریخته را دستاورد بشری می‌دانند؛ با تمام نقاط قوت و ضعف آن. تراریخته را هم مانند اتم، اتومبیل و ده‌ها دستاورد دیگر بشر دارای نقاط قدرت و ضعف می‌دانند. در جای خود از ظرفیت‌ها و دستاوردهای آن استفاده می‌کنند و برای مشکلات و نقاط ضعف آن راه‌حل پیدا می‌کنند، آن را تولید می‌کنند و به همه دنیا و ما میدهند و ما می‌خوریم و می‌آشامیم و باز می‌پرسیم تراریخته خوب است یا بد؟ یعنی با نگرش ما تراریخته نمی‌تواند نقاط قوت و ضعف داشته باشد؛ یا باید خوب باشد یا بد.
ای کاش این دانشمندان، این عالمان و این متخصصان در این سرزمین با تاریخ هفت هزار ساله از این «من‌بودن خود» دست می‌کشیدند و اجازه می‌دادند در این سرزمین تمدن همگام با تاریخ باشد تا ما نیز از دستاوردهای بشری همگام با تاریخ و تمدن بهره‌مند شویم.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۱۸
انتشار یافته: ۹
بحث دوش حمام و اینترنت با تراریخته زمین تا آسمان فرق دارد . متخصصان علم زنتیک در آمریکا بارها اعلام کرده اند که محصولات خوراکی که دستکاری زنتیکی شده اند احتمال ابتلا به سرطان را بشدت افزایش میدهند مانند ایرانیت که آزبست موجود در آن باعث ایجاد سرطان میشود و بعد سالها به تازگی استفاده از آن در ایران ممنوع شده است . پاسخ ها
ناشناس
| 
| ۰۹:۵۱ - ۱۳۹۵/۰۸/۰۲
الان آزبست خوراکیه؟ ناشناس
| | ۱۰:۰۹ - ۱۳۹۵/۰۸/۰۲
ميشه بگيد كجا اينو اعلام كردن؟گوجه فرنگي موز و بسياري از ميوه هاي ديگه در صورت دستكاري نشدن اصلا قابل مصرف نيستن. كمي علمي صحبت كنيد
همه دنيا مي گويند بدليل تغييرات ژنتيكي اين مواد غذايي در عمل نمي توان تاثيرات مخرب آن را بر اندامهاي انسان وحيوان پيشبينب نمود و چه بسا منجر به عوارض غير قابل جبراني شود هم اكنون در كل جهان مي گويند تا از تاثيرات مخرب انها مطمئن نشده ايم اين مواد غذايي را حتي براي گرسنگان سومالي هم نفرستيم. برای اونهایی که خیلی نگران محصولات تراریخته هستند باید بگویم که ما سالهاست که از این تکنولوژی در کشور خودمان هم استفاده می کنیم و محصولات تراریخته می خوریم. در ضمن کسی که گفته همه دنیا می گویند بنظرم خودش را همه دنیا دانسته. هیچ جای دنیا با بیو تکنولوژی به عنوان یک علم مخالفتی ندارد بلکه معتقدند که باید تحت نظارت دقیق مثلا اثرات محصولات تراریخته در بخش کشاورزی را بر محیط زیست و بر گونه های دیگر گیاهی و وضعیت خاک پس از کشت این محصولات نیز سنجید تا به گونه های گیاهی دیگر آسیب نزند نه اینکه برای انسان خطرناک باشد. تراریخته می تواند خوب یا بد باشد. خوب یا بدش هم به ما بر می گردد. اگر اصول و روش های قانون مندی برای تولید و ارزیابی محصولات داشته باشیم می توانیم از مزیت گیاهان تراریخت استفاده کنیم اما اگر در گیر بازی های سیاسی و اقتصادی و ... شویم خوردن گندم غیر تراریخت هم می تواند منجر به سرطان و مرگ شود. مثل جریان برنج های آلوده. در زمینه برخورد با ترارخته ها من واقع نگری در خودمان نمی بینم و به شدت افراط و تفریط وجود دارد چون از این حربه برای پیشبرد مقاصد خود سود می برند. قیاس مع الفارغ!دوش حمام چه ربطی به تراریخته دارد!؟هنوز تاثیراتی که تراریخته دارد ناشناخته است و ممکن است فاجعه بار باشد.
اصل ((دستکاری ژنتیکی)) نباید چیز بدی باشد و توانائی انجام آن از ثمرات پیشرفت دانش در زمینه زیست شناسی مولکولی است. بسیاری از دارو های ضد سرطان و ضد ویروس و بسیاری از مواد فعال بیولوژیکی که امروزه دردی از انسانها کم کرده ویا موجب بهبود درمان و تشخیص و ... گردیده حاصل همین فناوری دست کاری ژنتیکی است. این دانش صدها و بلکه هزاران شاخه و کاربرد متفاوت دارد واصلا آینده زیست بشر احتمالا به کاربرد های آن وابسته خواهد بود. و نهایتا اینکه هیچ قانونی و هیچ نوع تهدیدی در سراسر جهان نخواهد توانست جلو کنجکاوی دانشمندان علوم زیستی را در زمینه پیش برد این دانش بگیرد. دانش, علم اجتمائی یا داشته فرهنگی نیست که با قانون مدنی بشود جلو پیشرفتش را گرفت و یا در مسیرش تغییری ایجاد کرد. ممکن است کندش کند ولی جلو حرکتش را نخواهد گرفت. طبیعت بی نقصه شک نکنید.