به موجب قانون و به منظور تأمین امنیت شغلی مشمولان لایحه کاهش ساعت کار بانوان، کارفرمایان نمیتوانند به صرف استفاده بانوان از مزایای کاهش ساعت کار یا مرخصی خاص، آنها را اخراج کنند.
به گزارش ایسنا، نمایندگان در جلسه علنی امروز (سهشنبه) مجلس شورای اسلامی لایحه کمیسیون اجتماعی در ارتباط با کاهش ساعت کار زنان شاغل را که موادی از آن پیش از این به کمیسیون ارجاع شده بود، به تصویب رساندند که براساس آن ساعت کار بانوان شاغل که موظف به 44 ساعت کار در هفته هستند اما دارای معلولیت شدید یا فرزند زیر 6 سال یا همسر و فرزند معلول یا مبتلا به بیماری صعب العلاج هستند و یا زنان سرپرست خانوار بنا به درخواست متقاضی و تأیید مراجع ذیربط به 36 ساعت در هفته تقلیل یافته و با حقوق و مزایای 44 ساعت تعیین میشود.
تبصره 1: تأیید میزان شدت معلولیت بر عهده سازمان بهزیستی است. همچنین زمان شروع و خاتمه کار برای اجرای این قانون با توافق طرفین میباشد و کارفرمایان بخش غیردولتی که شاغلینی با شرایط این قانون دارند از اعمال تخصیص پلکانی و یا تأمین بخشی از حق بیمه سهم کارفرما برخوردار میشوند و بانوانی که بر اساس سایر مقررات از امتیاز کاهش ساعت کار بهرهمند شدهاند تا زمانی که از مقررات مذکور استفاده میکنند از شمول این قانون مستثنی هستند.
همچنین در صورتی که مشمولان این قانون همزمان شرایط استفاده از امتیاز مرخصی ساعتی شیردهی را داشته باشند یا همزمان دارای شرایط مختلف مصرح در این قانون باشند حق انتخابات یکی از امتیازات پیشبینی شده را دارند.
و بالأخره بر اساس تبصره دیگری در ذیل ماده واحده این لایحه به منظور تأمین امنیت شغلی مشمولان این قانون در دوران استفاده از مزایای دستگاههای اجرایی و کارفرمایان غیردولتی نمیتوانند به صرف استفاده بانوان از مزایای کاهش ساعت کار آنها را اخراج کنند یا محل خدمت جغرافیایی آنها را تغییر دهند.
واقعا برای برخی از خانم ها درآمد حاصل از شغل مهم و حیاتی است و همچنین نگهداری از خانه و فرزند. حال آن که انجام هر سه اینها ضرر و زیان کوتاه مدت برای خانواده و ضرر بلند مدت برای جامعه در پی دارد. کاش بشود تعریفی برای احقاق حقوق زنان داشت که حداقل نگهداری از فرزند به عنوان یک مسئولیت اجتماعی مزایایی برای آنها داشته باشد. قطعا در پی سیاست ها کلان کشور مبنی بر افزایش جمعیت باید مزایایی هم برای خانم ها لحاظ شود تا با فراغ بال بیشتری به این مهم بپردازند. امروزه درآمد آقایان برای گذران مخارج زندگی کفایت نمی کند و خانم ها هم باید پا به پای آنها فعالیت داشته باشند. اما تقریبا مسئولیت های اجتماعی اشان با وجود بچه دو برابر است. این موضوع می تواند عملا زمینه توجه کمتر والدین به ویژه مادر را به فرزند فراهم کند. قطعا این چیزی نیست که به نفع جامعه باشد.