چه راهکار مناسبی برای حل مشکل «کارتنخوابها» پیشنهاد میکنید؟
اواسط مهرماه امسال شهردار تهران در شورای شهر، از برنامههایی برای ارتقا کیفیت زندگی در محله هرندی تهران خبر داد. یک ماه و نیم بعد از این وعده مردمی که از همجواری با خیل عظیم کارتنخوابها در محله هرندی به ستوه آمده بودند، خودشان دست به کار شدند و کارتنخوابها حمله کردند. حالا با گذشت چند هفته از اتفاق محله هرندی، معضل انبوه بسیار کارتنخوابهای تهران حل نشده است.
به گزارش «تابناک»، جمعیت کارتنخوابهای پارک هرندی را چیزی نزدیک به دو هزار نفر تخمین میزنند. این عدد خودش با جمعیت یک محله کوچک برابری میکند. تجمع این تعداد کارتنخواب، معتاد و بیسرپناه در یک محله تهران، موجب شده تا اهالی این محله خودشان برای حل این معضل دست به کار شوند؛ اقدام همراه با خشونتی که البته مشکلی از این محله حل نکرده است.
حالا اما شهرداری از کمپین «اینجا جای خواب نیست» برای مبارزه با این معضل اجتماعی سخن میگویند. کمپینی که به نظر میرسد باز هم راهکاری برای حل معضل کارتنخوابها در آن دیده نشده است. پیش از این هم طرحهایی نظیر «گرمخانه»های تهران هم به صورت بنیادین شکست خورده بودند. در واقع طرحهایی که شهرداری و نهادهای مسئول برای حل این معضل انجام میدهند، بیشتر در حد رفع تکلیف است تا انجام امور بنیادین برای حل مشکل کارتنخوابها و بیخانمانها. در واقع کارکرد گرمخانهها در تهران این است که در روزهای سرد زمستان جنازه بیشتری روی دست شهرداری نماند، وگرنه در این اماکن از دادن خدمات مشاوره و بهره بردن از مددکاران اجتماعی خبری نیست و بیشتر محلی است برای دورهمیهای کارتنخوابها و معتادان.
کمکهای مردمی و سازمانهای مردم نهاد هم اگر نگوییم همه بخش قابل توجهی از آن در راستای زدودن چهره زشت بیخانمانها و کارتنخوابهاست. در واقع عدهای در این میان با کمکهای از سر دلسوزیشان تنها به دنبال این هستند که با دادن لباس یا وعده غذایی چهره زشت کارتنخوابها را از بین ببرند ولی به دنبال این نیستند که مشکل آنها را حل کنند. این دست خدمات هم البته به مشوقی برای کارتنخوابها تبدیل شده تا به بیخانمانی خود ادامه دهند.
اینا رو اگه شارژشون بکنی کوه رو با دست برات میکنن .
این ها تماما برای کشور هزینه هستند و متاسفانه روز به روز هم وضعیت بدتر می شود. بر این اساس نظر بنده این است که از امروز بگونه ای برنامه ریزی شود که از تولید کارتن خواب های جدید برای فردا های کشور جلوگیری کنیم.
کمپ های مجهز
احداث یک منطقه خاص
فضای حمایتی از کارتن خواب ها
سرپناه
فراهم کردن بهداشت و امنیت
درمان معتادان
درمان بیماران
بیمه درمانی
شعل
فکر نمیکنم برای سرو سامان دادن این مطالب به فکر مسئولین محترم نرسیده باشد!
به نظرم باید اول مشخص شود که کارتن خوابها از چه قشری هستند اونهایی که معتادن و یا بیماری ایدز دارن یه کمپ در دل کویر ایجاد کنن و همن جا نگهداری کنن و براشون یه کار با در امد انک که هزینه ای نگهداری خودشون هم تامین کنن فراهم کنند و اونهایی که از نظر اجتماعی دچار فقر هستن رو یه جور با وام و یا معرفی به مراکز خیریه همایت کنن
جنس کارتون خواب در ایران با آمریکا فرق داره. اونجا خیلی ها کسانی هستند که کارشون رو از دست دادند اما اینجا تقریبا همه معتاد و دزد هستند و باید از جامعه جدا و ایزوله بشن و هم بهشون سخت گرفته بشه تا برای بقیه درس عبرت بشن و هم خودشون انگیزه اصلاح پیدا کنن و هم بودجه جامعه تلف اینها نشه.
با بیمه و شغل و امکانات و این چیزها هم براشون مخالفم.
یرادرجان اینها حاصل سیاستهای تبهیض آمیزی هست که در کشور با اون مواجهیم.
اینها محصول بی بند و باریهای اداری و اختلاسهای کلانی هستند که فقط به درد چاپ توی گینس میخورن و الا با کسری از میلیمن آن هم زندگی بسیاری متحول میشود.
بنظر من بهترین کار اصلاح قوانین کشور توسط افراد فرهیخته و باسواد است والا هرکاری بخواهد بشود از اول محکوم به شکست است.
این افرادی که کارتون خواب شده اند هم انسان هستند ولی به علت بی کفایتی بعضی ها به این روز افتاده اند که اگر شرایط برای آنها فراهم شود می توانند جزو پاکترین و سالمترین و شجاعترین افراد هم باشند و تنها نیاز به آموزش دارند که بتوانند در میدان نبرد حاضر شده و به مقام شهادت نائل شوند انشاءالله
وگرنه گرمخانه و رسیدگیهای مقطعی کارتن خوابها و معتادین رو افزایش میده






