سودجویان در برخی نقاط جنوب کشور، شبانه هزاران تن خاک را به دریا میریزند و ساخت و ساز میکنند.
به گزارش صبحانه آنلاین، اگرچه شنیدن کلماتی مانند زمین خواری، رانت خواری و رشوه خواری باعث برانگیخته شدن تعجب شنونده نمی شود اما شاید کمتر کسی اصطلاح «دریاخواری» را شنیده یا لمس کرده باشد اما چند وقتی است برخی سودجویان به طمع در اختیار گرفتن سواحل بکر دریا در جنوب کشور اقدام به خشک کردن قسمتی از این آبهای زلال و ایجاد زمین های مصنوعی کرده اند.
این معضلی است که به تازگی در سواحل جنوبی کشورمان رخ می دهد و مسئولین ذیربط تا به حال توجه و برخورد جدی با آن نکرده اند.
بر اساس اصل 50 قانون اساسی «در جمهوری اسلامی، حفاظت محیط زیست که نسل امروز و نسلهای بعد باید در آن حیات اجتماعی رو به رشدی داشته باشند، وظیفه عمومی تلقی می گردد. از این رو فعالیتهای اقتصادی و غیر آن که با آلودگی محیط زیست یا تخریب غیر قابل جبران آن ملازمه پیدا کند، ممنوع است.» اما در مقام اجرا، هنوز حساسیت های لازم به وجود نیامده است.
در تعریفی ساده، در " دریاخواری" عده ای به صورت غیرقانونی بخشی از یک ساحل را می گیرند، دهها کامیون خاک در دریا می ریزند و آن را خشک می کنند تا بتوانند ساخت و ساز انجام دهند. این خشک کردن دریا علاوه بر کاسبی میلیونی و گاه میلیاردی برای عده ای سودجو، باعث از بین رفتن اکوسیستم منطقه و بر هم زدن نظم طبیعت می شود. همچنین، کار ساخت و ساز در حریم دریاها نه تنها باعث از بین رفتن منظر عمومی دریا می شود، بلکه معضلات و خسارتهای زیست محیطی بسیاری را به همراه دارد.
یکی از اهالی بندرامام خمینی (ره) در جنوب کشور که پیگیری های مختلفی را در این زمینه انجام داده است در این باره می گوید: اتوبان پلیس راه بندر امام خمینی (ره) مشرف به دریا است اما به تازگی سودجویان در برخی نقاط تا عمق 500 – 600 متری ساحل را خاک ریزی کرده اند و عملا آنجا را به تصرف خود درآورده اند.
