اعتراض ها به قطعنامه ای در مجلس نمایندگان کنگره آمریکا که از سوی منتقدان عملا به معنی محاصره دریایی ایران و بهانه ای برای اعلان جنگ به آن کشور توصیف شده است ادامه دارد.
به گزارش بي بي سي این قطعنامه اکنون از حمایت بیش از نیمی از 435 نماینده این شاخه کنگره برخوردار است، اما برخی ناظران به غیرالزام آور بودن آن اشاره می کنند و آن را چیزی جز تظاهر کنگره به سرسختی مقابل ایران نمی دانند.
قطعنامه شماره 362 که روز 22 مه از سوی نمایندگان گری اکرمن و مایک پنس مطرح شد نسبت به طیفی از فعالیت های ایران از جمله برنامه اتمی ایران کشور ابراز نگرانی می کند.
این قطعنامه از رئیس جمهور آمریکا می خواهد "در یک تلاش بین المللی پیشقدم شود تا فورا و به طور چشمگیر فشار اقتصادی، سیاسی و دیپلماتیک بر ایران را جهت تعلیق غنی سازی اتمی به گونه قابل تصدیق افزایش دهد."
تلاش برای ممنوع کردن "صادرات کلیه محصولات نفتی پالایش شده (از جمله بنزین) به ایران؛ اعمال تدابیری که بازرسی کلیه اشخاص، وسایل نقلیه، کشتی ها، هواپیماها، قطارها و محموله های در حال ورود به ایران یا در حال خروج از آن کشور را لازم می آورد؛ و ممانعت از سفرهای بین المللی کلیه مقام های ایرانی که درگیر مذاکرات اتمی این کشور برای تعلیق برنامه اتمی ایران نیستند" از جمله اقداماتی است که قطعنامه از رئیس جمهور آمریکا می خواهد دنبال کند.
همین بخش از قطعنامه یعنی منع صادرات بنزین به ایران و بازرسی شدید تردد به داخل و خارج از ایران زنگ خطر را برای شماری از مخالفان جنگ برای حل مساله مربوط به برنامه اتمی ایران به صدا در آورده است.
روز سه شنبه 8 ژوئیه گروه "کمپینگ زنان برای صلح" با برگزاری کنفرانسی خبری و سپس راهپیمایی به سوی دفتر یکی از طراحان این قطعنامه به آن اعتراض کرد.
"کدپینک" در بیانیه ای که پیش از راهپیمایی سه شنبه منتشر شد به نقل از منیژه صبا فعال حقوق بشر در آمریکا نوشت: "این قطعنامه آشکارا یک عمل پرخاشگرانه است و آمریکا و ایران را به سوی جنگ سوق می دهد. به همین دلیل باید متوقف شود."
همزمان سیروس بینا استاد علوم اقتصاد در دانشگاه مینسوتا و نویسنده کتاب "اقتصاد بحران نفت" و سم گاردینر سرهنگ بازنشسته نیروی هوایی آمریکا که در کالج های نظامی تدریس کرده است با انتشار مقاله ای در روزنامه "واشنگتن تایمز" علل مخالفت خود با این قطعنامه در کنگره را ابراز کردند.
آنها قطعنامه کنگره را "چراغ سبزی برای جنگ" و عملا "محاصره ایران در خلیج فارس" توصیف کرده و نوشتند: "کنگره بدون یک کلمه مخالفت، در آستانه گذراندن قطعنامه ای است که از رئیس جمهور می خواهد چنین محاصره ای را قانونی کند، احتمالا شاید تا همین هفته آینده."
پیشتر طراحان این قطعنامه این اتهام را که بهانه ای برای اعلان جنگ علیه ایران است رد کرده بودند.
در بندی از این قطعنامه آمده است: "هیچ چیز در این قطعنامه نباید به عنوان مجوز استفاده از زور علیه ایران تعبیر شود."
اما وجود چنین بندی مانع اعتراض به آن نشده است. روزنامه "سیاتل پست اینتلیجنسر" اخیرا در سر مقاله ای درباره آن نوشت: "آیا می توان این را به عنوان یک عمل تجاوزگرانه قلمداد کرد؟ اگر به مقررات سازمان ملل که تصریح می کند چنین محاصره یکجانبه ای به معنی جنگ است توجه کنیم، بله."
علیرغم این اعتراض ها، برخی ناظران معتقدند که این قطعنامه چیزی جز لفاظی علیه ایران نیست.
وارن نلسون، سردبیر بخش انگلیسی "ایران تایمز" که در واشنگتن منتشر می شود، در شماره تازه این نشریه نوشت: "مهم است توجه کنیم که این قطعنامه تنها 'احساس کنگره' را منعکس می کند. این یک قانون نیست و به هیچ وجه اقدامی را (علیه ایران) لازم نمی آورد."
به نوشته نلسون که برای چند دهه مسائل ایران را از نزدیک دنبال کرده است قطعنامه ها نزد اعضای کنگره محبوبیت دارند "زیرا از ظاهری سرسختانه برخوردارند بی آنکه عملا هیچ کاری بکنند."
به علاوه او اشاره می کند که این قطعنامه خواستار اقدام یکجانبه آمریکا نمی شود و تنها رهبری یک تلاش بین المللی را پیشنهاد می کند.
یک قطعنامه مشابه اما نه عینی روز دوم ژوئن توسط سناتور اوان بی - دموکرات از ایندیانا - در مجلس سنا تنظیم شد که تاکنون از حمایت بیش از 30 سناتور برخوردار شده است. سنا 100 عضو دارد.
