به گزارش تابناک، سریال «هیولا در من» (The Beast in Me، ۲۰۲۵) داستان خود را با معرفی آگی ویگز آغاز میکند؛ نویسندهای سرشناس که پس از فقدان دلخراش فرزندش، دیگر توان به دست گرفتن قلم را از دست داده و در عمارتی وسیع و ساکت، با سایههای گذشتهاش همنشین شده است.
آرامشِ شکنندهٔ این خلوت، با ورود همسایهٔ جدید، نایل جارویس، به یکباره فرو میپاشد. نایل، تاجری ثروتمند و مرموز با لبخندی خونسرد و نگاهی یخزده، مردی است که همسرش چندی پیش تحت شرایطی مشکوک ناپدید شده است.
آگی بهسرعت به این باور میرسد که نایل قاتل است. او جاسوسی را آغاز میکند، اسناد را زیرورو میکند و به تدریج به مرد نزدیکتر میشود؛ اما هرچه عمیقتر در این ماجرا فرو میرود، مرزهای میان شکارچی و شکار، قربانی و جلاد، واقعیت و توهم، و از همه مهمتر، میان هیولای درون خودش و هیولای درون نایل، به طرز وحشتناکی محو میشود.
بدینترتیب، آنچه در ابتدا جستوجوی یک قاتل به نظر میرسید، به سفری درونی و تاریک به اعماق روان آگی تبدیل میگردد. دلایل برتری این اثر در میان تریلرهای روانشناختی سال:همکاری کلر دینز و متیو ریس، بیتردید یکی از درخشانترین دوئتهای بازیگری سال ۲۰۲۵ است؛ دینز با نگاهی سرشار از خشم فروخورده و اندوهی عمیق، و ریس با آرامشی مرگبار که هر لحظه ممکن است فرو بریزد، چنان شیمیای خلق کردهاند که تماشاگر گاه احساس میکند شاهد زندگی واقعی دو انسان است، نه بازیگری در برابر دوربین.
هیچیک از شخصیتهای اصلی در جایگاه قهرمان مطلق یا شرور یکبعدی قرار نمیگیرند؛ هر دو صرفاً انسانهاییاند که قفس هیولایشان شکسته و تنها شیوهٔ بروز این هیولا در آنان متفاوت است.
پرسش مرکزی سریال، پرسشی است که تا مدتها پس از پایان اعتبار خود را حفظ میکند: «اگر روزی هیولای درون من بیدار شود، چه چهرهای خواهد داشت؟»
ترس واقعی اثر نه از تصاویر خشن و خونین، بلکه از سکوتهای سنگین، نگاههای طولانی و دیالوگهای زیرپوستی تأمین میشود که آرامآرام زیر پوست نفوذ میکنند.
پرسش مرکزی سریال، پرسشی است که تا مدتها پس از پایان اعتبار خود را حفظ میکند: «اگر روزی هیولای درون من بیدار شود، چه چهرهای خواهد داشت؟»
نقاط ضعف اثر (به منظور رعایت صداقت انتقادی):قسمتهای چهارم و پنجم اندکی از ریتم کلی کاسته و بیش از حد بر تنهایی و خلأ درونی آگی متمرکز شدهاند.
برخی پیچشهای داستانی پایانی برای تماشاگران تیزبین تا حدی قابل پیشبینی است؛ با این حال، کیفیت بالای کارگردانی و بازیگری همچنان قادر است شوک لازم را ایجاد کند.
در مجموع، «هیولا در من» تاکنون بهترین تریلر روانشناختی سال ۲۰۲۵ لقب گرفته است؛ اثری که پس از پایان یافتنش، نه به دلیل حضور قاتلی نقابدار، بلکه به سبب پرسشِ سوزان و بیپاسخی که در ذهن مخاطب میکارد، اجازهٔ خواب آسوده را از او سلب میکند: «هیولای تو چه شکلی است؟»/منیره رقابی
