به گزارش تابناک به نقل از روزنامه اطلاعات؛ سیدمسعود رضوی نوشت: از سوی خبرگزاری قوۀ قضا اعلام شده که: «زینب موسوی به خاطر شوخی با ابوالقاسم فردوسی به ۶ ماه حبس تعزیری و تهیۀ رساله زیر نظر بنیاد فردوسی محکوم شده است.»
تنها این هم نیست: «متهم موظف است تحت نظارت بنیاد فردوسی و با راهنمایی یک استاد مورد تأیید این بنیاد طی مدت شش ماه، یک رسالۀ اجباری در زمینه‌هایی مانند جایگاه فردوسی در هویت و فرهنگ ملی ایران، اهمیت شاهنامۀ فردوسی در فرهنگ و ادب پارسی و... تدوین و از آن دفاع کند.» در ادامه هم بر حکم افزوده شده است: «متهم مکلّف است حداقل به میزان ۱۲۰ ساعت با هماهنگی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و مدیریت آموزش و پرورش، دوره‌های قصه‌گویی خود را با استفاده از ظرفیت‌های شاهنامۀ فردوسی در مدارس یا مراکز فرهنگی کم برخوردار (یعنی فقیر) اجرا کند و مستندات آن را به اجرای احکام ارائه نماید.»
نگارنده که قریب سی‌چهل سال است در این حرفه قلم زده و خبر و گزارش و تحلیل خوانده‌ام، از درک برخی مسائل، نظیر حکمت چنین احکام قضایی عاجزم. من خود از کسانی بودم که نسبت به برخورد اهانت‌آمیز با فردوسی واکنش نشان دادم و در یادداشتی به بانو تذکر مشفقانه‌ای نوشتم. جراید و شبکه‌های اجتماعی هم پاسخ دادند و حتی برخی استادان برجسته گفتند آنچه بایست گفت. همه دانستند که: «عیارسنجی خورشید کار شب‌پره نیست.»
خانم زینب موسوی هم فهمید یا نفهمید به خودش مربوط است، اما جرم انگاری این موضوع، ممکن است سرآغاز یک بدعت نامناسب در برخوردها و ورودهای غیرلازم قضات محترم باشد. چه لزومی دارد در امری که نه تقدّس دارد و نه در قانون جرم کیفری شمرده شده و نه شاکی خصوصی دارد و مردم هم به صورت عرفی و عقلی و ادبی و اجتماعی می‌توانند از آن صیانت و دفاع کنند، حساسیت بیشتر ایجاد نمود و باری بر دوش حکومت و کشور و قضا و فقه و حقوق و قانون نهاد. آیا بارها از کثرت قوانین و افزونی پرونده‌ها و آمار بالای زندانیان شکایت نشده است؟!
بدتر از این حرفها را احمد شاملو و ابراهیم گلستان که اسم و رسمی داشتند و دارند، می‌زدند و اهل فضل نشان دادند که سواد این دو نفر به این کتاب (شاهنامه) نمی‌رسد، همچنان که به حافظ هم گویا نرسید!
از این حرف و حدیث‌ها که بگذریم، این مجازات تعزیری و این برخورد قضایی از بنیاد با روح و تعالیم شاهنامه تنافر دارد. چگونه می‌توان کسی را محکوم کرد برای موضوعی که آن موضوع (شاهنامۀ فردوسی) خودش ما را الزام به عفو و گذشت می‌کند و درس دهش و چشم‌پوشی می‌دهد تا از کینه‌ها بگذریم و فراموش کنیم؟
اولا ایشان و شاملو قابل مقایسه نیستند . موضوع ایشان و اوشون یکی نیست.اگرچه حرف های او سخیف بود . او هم می خواست بنوعی دیده شود اما حرف های شاملو رکیک نبود . رکاکت و کثافت و آن هم از طرف یک زن بسیار شنیع موجب وهن است. 
| 
میتونی از این زن متنفر باشی ولی حق نداری آزادی ایشون را سلب کنی. اولا فردوسی و شاهنامه جزو مقدسات نیستريال ثانیا هیچ نظرسنجی انجام نشده که اکثر ایرانیان شاهنامه را جزو هویت خودشون بدانند، ثالثا به فرض اینکه اکثر ایرانیان فردوسی را بزرگ بدارند کسی حق ندارد حق ازادی بیان یکی دیگه را ازش بگیره. ما میتونی جواب ایشون را بدی، متقابلا بهش توهین کنی، بایکوتش کنی، باهاش ازدواج نکنی و ... ولی حق نداری آزادیش را سلب کنی بله شاملو هم باید محاکمه می شد. فردوسی در قلب هر ایرانی و هر فارسی زبان قرار دارد. توهین به چنین شخصیتی توهین به همه فارسی زبانان است. | یه شاعر (هر چقدر هم بزرگ برای شما) هیچی ما نیست. تا وقتی به بقیه زبانها احترام نذارید احترام نمیبینید. گذشت اون دوران | اگر فردوسی در قلب هر ایرانی وجود داره نیازی به ترس از حرفهای این خانم نبود. مگر اینکه فردوسی را به زور داخل قلب ایرانی ها کرده باشید