چرا ۵۰ سالگی برای برخی سخت‌تر است؟

تیمی از دانشمندان دانشگاه آبردین در اسکاتلند داده‌های بیش از ۱۶ هزار نفر را که در سال ۱۹۵۸ در انگلیس متولد شده بودند، تجزیه و تحلیل و آنها را تا بزرگسالی دنبال کردند تا بفهمند که تجربیات دشوار دوران کودکی چگونه می‌تواند بر سلامت افراد در سن ۵۰ سالگی تأثیر بگذارد.

به گزارش تابناک به نقل از ایسنا،‌ آنها ۱۴ نوع تجربه نامطلوب دوران کودکی (ACEs) از جمله سوءاستفاده، غفلت، درگیری خانوادگی، قلدری، مشکلات مالی و بیماری خانوادگی را بررسی کردند. تجربه‌های نامطلوب دوران کودکی (ACEs) به وقایع یا شرایط بالقوه آسیب‌زا در دوران کودکی اشاره دارند. همچنین ACEs علاوه بر تأثیر بر رفاه دوران کودکی، با پیامدهای نامطلوب بلندمدت سلامت و اجتماعی مرتبط بوده‌اند.

بیشتر مطالعات، ارتباط بین تجربیات نامطلوب دوران کودکی (ACEs) و یک پیامد واحد سلامت را گزارش می‌کنند. به این ترتیب، این اولین مطالعه‌ای است که طیف گسترده‌ای از پیامدهای سلامت را بررسی می‌کند و بینشی در مورد مداخلات هدفمندتر ارائه می‌دهد.

متخصصان برای اولین بار دریافتند که مشکلات سلامت روان و درد شدید، قوی‌ترین ارتباط را با آسیب‌های دوران کودکی نشان می‌دهند. بزرگسالانی که در دوران کودکی سختی‌هایی را تجربه کرده‌اند، به طور قابل توجهی بیشتر احتمال دارد که در سن ۵۰ سالگی از افسردگی، اضطراب و درد مزمن رنج ببرند.

این تیم همچنین دریافت که هرچه آسیب‌های بیشتری در کودکی تجربه شده باشد، تأثیر آن بر سلامت در ۵۰ سالگی بیشتر است. به طور خاص، افرادی که چهار یا چند نوع سختی در دوران کودکی را تجربه کرده‌اند، بیشترین خطر ابتلا به مشکلات سلامتی را در بزرگسالی دارند.

در هر دو جنس، درد شدید و سلامت روان ضعیف بیشترین ارتباط را نشان دادند، در حالی که در زنان، مشکلات گوارشی و آسم و برونشیت نیز با ترومای دوران کودکی مرتبط بودند که با نمرات ACE اندازه‌گیری شد.

شرح این مقاله در JAMA Network Open منتشر شده است.

به گزارش نشریه تخصصی «مدیکال اکسپرس»، این تیم از داده‌های مطالعه ملی رشد کودک که با نام مطالعه گروهی تولد ۱۹۵۸ نیز شناخته می‌شود، استفاده کرد که تقریباً ۱۷ هزار نفر را که در طول یک هفته در سال ۱۹۵۸ در انگلیس، اسکاتلند و ولز متولد شده بودند، دنبال می‌کند. پس از رسیدن به ۵۰ سالگی، با استفاده از یک لیست جامع از ۱۶ بیماری، در مورد سلامت فعلی آنها مصاحبه شد.

این تیم پیامدهای سلامتی را بررسی کرد که معمولاً توسط مطالعات قبلی بررسی نشده‌اند، مانند «درد» که از جمله علل اصلی سال‌ها ناتوانی در سراسر جهان است.

پروفسور «گری مک‌فارلین»، رئیس اپیدمیولوژی در دانشگاه آبردین که سرپرستیِ این مطالعه را بر عهده داشت، یافته‌های خود را توضیح می‌دهد: مطالعه ما شواهدی از پیامدهای بالقوه و چندوجهی ACEs بر سلامت ارائه می‌دهد، اما بیشترین خطرات اضافی را در رابطه با بیماری‌های روانی و درد شدید نشان می‌دهد. این موضوع بر نقش ناملایمات دوران کودکی به عنوان عامل اصلی نابرابری‌های سلامتی و یک اولویت بهداشت عمومی، تأکید می‌کند.

وی افزود: یافته‌های ما اهمیت در نظر گرفتن استراتژی‌های پیشگیری برای کاهش پیامدهای بالقوه بلندمدت ACE بر سلامت را برجسته می‌کند.

وی گفت: در آینده، غربالگری ACE در مراکز مراقبت‌های اولیه و مداخلات هدفمند برای افراد در معرض خطر، ممکن است به کاهش بار درد مزمن، بیماری‌های روانی و سایر پیامدهای نامطلوب سلامت کمک کند. همچنین ممکن است نیاز به رویکردهای متناسب با در نظر گرفتن تفاوت‌های جنسیتی در آسیب‌پذیری‌های مرتبط با ACE وجود داشته باشد.

وی خاطرنشان کرد: این یافته‌ها همچنین بر اهمیت پیشگیری از آسیب‌های دوران کودکی و ارائه حمایت‌های اولیه به خانواده‌های در معرض خطر تأکید می‌کند.

«دبورا آلسینا»، مدیر اجرایی Versus Arthritis، افزود: این تحقیق مهم، رابطه قوی بین سختی‌های دوران کودکی و درد شدید در بزرگسالی را برجسته می‌کند. یافته‌ها نشان می‌دهد که تجربیات ما در سال‌های ابتداییِ زندگی‌مان می‌تواند پیش‌برنده‌ی نابرابری‌های سلامتی باشد که می‌دانیم برای افراد مبتلا به دردهای مزمن وجود دارد.