سردرگمی کشاورزان در الگوی کشت/ سامانه «مزرعه من» به نفع کشاورز یا دولت؟

آفرین بر مزرعه من آفرین بر کشاورز خیلی خیلی دوستتون دارم.

به جز دوسه محصول استراتژیک همه محصولات کشاورزی را بهترایت که وارد کنیم. محصولاتی که آلودگی دارند و از کشورهای دیگر برگشت می خورند قیمتشان نسبت به محصولات وارداتی گران تر در می آید باقیماتده ذخایر آب را به تاراج می برند و بحران اب را دامن می زنند اما چون دولت ها عاجز از ایجاد اشتغال صنعتی یا گزدشگری روستاییان هستند آنها را مشغول این کار کرده اند .

الگوی کشت باید استان به استان تعریف شود و کشاورز به طور اجباری از ان تبعیت کند. به طور مثال، استان‌های خشک و کم آب به سمت درختان ارز آور و کم آب مثل انجیر، بادام، زرشک، پسته و امثال اینها حرکت کنند. در استان‌های مرکز و جنوب و نیز بسیاری دیگر از استانها، کشت برنج، هندوانه و امثال اینها ممنوع شود. این مساله باید در مجلس بررسی شود و به قانون تبدیل شود و هر ۱۰ سال بسته به وضعیت بارش مورد بازنگری قرار گیرد، قوه قضائیه باید صامن اجرا باشد. البته نیاز است که کشاورز هم حمایت مالی گردد تا بتواند در صورتیکه درختکاری می کند و مثلا ۵ سال درآمدی ندارد، تامین شود. یا اگر به سمت گلخانه می روند، حداقل وامی در اختیارشان گذاشته شود. اما وان باید تحت نظارت باشد نه اینکه عده ای بگیرند و بخورند و دنبال کار خود بروند. به هر حال، در کشور نیمه خشک و تقریبا خشک ایران، اگر مدیریت صحیح و اجباری و حتی بالفور صورت نگیرد، در چند سال آینده کشور شدیدا نیازمند واردات مواد غذایی می شود.

یکی از مشکلات بخش کشاورزی و به تبع آن امنیت غذایی کشور عدم انسجام و کارائی موثر بخش تحقیقات و پژوهش با بخش اجرا و عرصه در وزارت جهاد کشاورزی است. در یک دهه گذشته اگر نگاهی به روسای سازمان تحقیقات کشاورزی انداخته شود در یک موضوع مشترکند، هیچ کدام دارای سابقه اجرایی موثر و کلان در عرصه تولید را نداشته اند و صرفاً هییت علمی هستند که دارای چند مقاله کتاب و طرح تحقیقاتی هستند. در حال حاضر هم همین طور است. دبیرخانه الگوی کشت کشور که در سازمان تحقیقات کشاورزی وزارت جهاد کشاورزی مستقر است دارای چند کارشناسی است که حداقل بیش از یک دهه در عرصه محصولات زراعی و یا باغی بوده اند؟ رئیس فعلی این سازمان در حال حاضر حتی سابقه ریاست یک موسسه تحقیقاتی و یا مرکز تحقیقات استانی را هم در کارنامه خود ندارد و حداکثر پست ایشان مدیر اداری یک سازمان بوده است! شوربختانه تر از آن افرادی را از استانها آورده اند که تجربه ملی نداشته و صرفاً یک هییت علمی و از دوستان هستند و بیشتر دوستانداری از یک استان کشور است تا سازمانی پژوهشی. لذا به نظر می رسد این الگوی کشت باغی نیز بهتر از الگوی کشت محصولات زراعی نخواهد شد همانند موضوع تولید زیاد پیازی که در استان کرمان در هفته های گذشته دیدیم و احتمالا این برنامه نیز برخواسته از چند مقاله دانشگاهی است. البته در این میان نقش دانشگاه هها و دانشکده های کشاورزی که هزینه های زیادی بر دولت می گذارند چیست؟ بهرحال به نظر می رسد در انتصاب رئیس این سازمان نباید صرفاً مسائل سیاسی را دخالت داد به نحویکه حتی در حال حاضر هم از 23 موسسه تحقیقاتی این سازمان شاید بیش از نیمی از روسای این موسسات حرف شنوی از ایشان نداشته باشند و عملا خسران بزرگی در زیربنای تحقیق کشاورزی کشور خواهد بود.

در بند ب مادهه 33 قانون برنامه هفتم پیشرفت آمده است : "هرگونه حمایت مرتبط با برنامه مزبور به­منزله تصرف غیرقانونی در اموال عمومی است". حالا فرض بر این است که اگر کشاورزی که کلا دو هکتار زمین دارد و مایحتاج خانواده اش را مقرر است از آن میزان زمین بدست آورد قصد کرد که در سیستم مزرعه من گندم اظهار نماید ولی برود زمین را با کود فسفر و پتاسی که برای گندم گرفته است سیب زمینی کشت کند. آن وقت در برنامه الگوی کشت سازمان تحقیقات عملا شما بندی را در این خصوص مشاهده نمی کنید که می خواهید با آن کشاورز چه کار کنید؟ لذا متاسفانه راهبری سازمان تحقیقات کشاورزی در شبکه ای از افراد کم تجربه اجرائی آمیخته شده است که نمی تواند بخش اجرای وزارت جهاد کشاورزی بویژه دو معاونت زراعت و باغبانی آن را پوشش دهد. لذا با این افراد و با این دست فرمان نمی توان امیدی داشت که کار کیفی صورت گیرد.