مقصران یک حادثه تلخ؛ الزام پاسخگویی از ناظمی تا صبوریان و وزیر ورزش/ درجاتی از بی احتیاطی در اتومبیلرانی با آدم‌های اشتباهی

اگر استانداردهای لازم در پیست اتومبیلرانی مجموعه ورزشی آزادی رعایت شده بود، سرپرست این فدراسیون لازم نبود که صحبت‌هایش را درباره بی احتیاطی عکاسی که جان باخته، حذف کند و حتی در این زمینه حاضر به عذرخواهی نشود.

به گزارش سرویس ورزشی تابناک، حادثه تلخ روز جمعه، ۲۶ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ در پیست اتومبیلرانی مجموعه ورزشی آزادی؛ بهت و حیرت از اتفاقی که جان یک عکاس را گرفت. حمید درجاتی، عکاس با سابقه ورزشی که جانش را هنگام انجام وظیفه از دست داد، اما در شرایطی که استانداردهای لازم برای او در پیست اتومبیلرانی فراهم نشده بود. خودرویی که در خط آغاز مسابقه منحرف شد و پس از برخورد به گاردریل، با این عکاس برخورد کرد.

ساعتی از حادثه گذشته بود و عکاس حادثه دیده در بیمارستان شرایط حادی داشت. کادر درمان در حال احیای حمید درجاتی بودند که با شرایط وخیم، برای زنده ماندن می‌جنگید، اما در رسانه‌ها شاهد یک نمایش وقیحانه از سوی یکی از مقصران حادثه بودیم. کوروش صبوریان اگرچه ۲۲ اسفندماه ۱۴۰۳ حکم سرپرستی فدراسیون موتورسواری و اتومبیلرانی را گرفته بود، اما به عنوان متولی فعلی این فدراسیون می‌توانست وظیفه خود را به گونه دیگری انجام دهد، به جای اینکه پس از حادثه، عکاس سانحه دیده را مقصر ماجرا جلوه دهد.

حادثه رقم خورده و همه نگران جان عکاس سانحه دیده بودند؛ حمید درجانی در حال دست و پنجه نرم کردن با مرگ بود، آن هم در حادثه‌ای که در نگاه اول به صحنه سانحه بسیاری از غیر استاندارد بودن پیست و جانمایی عکاس و فیلم‌بردار در خط آغاز صحبت کردند، اما کوروش صبوریان، سرپرست فدراسیون موتورسواری و اتومبیلرانی نظر دیگری داشت و به ایسنا گفت: «عکاسان خبرگزاری‌ها در جای مخصوص خود مستقرند اما این عکاس از عوامل برگزاری مسابقات بوده و مرتکب این بی‌احتیاطی شده است. احتمالاً برای اینکه بتواند تصاویر بهتری را بگیرد در کنار پیست مستقر شده تا دید بهتری داشته باشد. البته فکر این را هم نمی‌کرده که در همان خط استارت این خودرو منحرف شود.»

هنگامی که این صحبت‌ها از سوی سرپرست فدراسیون اتومبیلرانی انجام می‌شد، درجاتی هنوز زنده بود، اما به یک ساعت نکشید که خبر درگذشت او مخابره شد؛ جایی که صبوریان متوجه شد که چگونه با وقاحت عکاس سانحه دیده را مقصر جلوه داده و حالا وقت عقب‌نشینی است. سرپرست فدراسیون اتومبیلرانی حتی حاضر نشد صحبت‌هایش را پس بگیرد و در این زمینه عذرخواهی کند، فقط بخشی از صحبت‌هایش که گفته بود عکاس سانحه دیده «بی احتیاطی کرده» از مصاحبه منتشر شده حذف می‌شود.

صبوریان فردی ناشناخته با اتومبیلرانی و استانداردهایش است، همانطور که در گفت‌وگویی درباره حادثه‌خیز بودن خط شروع به تسنیم گفته است: «من تخصص و اطلاعی ندارم». اینجا، هم باید ایراد را به او گرفت که بدون تخصص وارد چنین فدراسیونی شده و هم باید یقه وزیر ورزش و جوانان را چسبید که چرا فردی بدون تخصص را سرپرست این فدراسیون کرده است؟ این نشان از حضور آدم‌های اشتباهی در پست‌های تخصصی است که منجر به اشتباهات کوچک و بزرگی می‌شود که آسیب‌های متفاوتی هم به دنبال دارد.

طبیعی است که حالا حتی با شناخته شدن مقصران سانحه، جانی باز نخواهد گشت. حتی اگر این سانحه تلخ منجر به استیضاح وزیر ورزش و جوانان شود، باری از غم خانواده و دوستان حمید درجاتی کم نمی‌شود. درجاتی، عکاس قدیمی و حرفه‌ای رسانه‌های ورزشی جان خود را از دست داده و مقصر شناخته شدن هیچ‌کسی، او را به خانواده‌اش باز نمی‌گرداند، اما این یک وقاحت تمام عیار است که با وجود رعایت نشدن استانداردها، کسی که سانحه دیده را مقصر جلوه داد تا مجبور به پاسخگویی نشوید. با این حال احمد دنیامالی، وزیر ورزش و جوانان به عنوان کسی که برای این فدراسیون سرپرست غیرمتخصص انتخاب کرده، کوروش صبوریان به عنوان مسئول اصلی فدراسیون و حتی مازیار ناظمی که آخرین رئیس فدراسیون بوده و چهار سال سکان این فدراسیون را به عهده داشته، باید پاسخگوی این حادثه تلخ باشند.

کوروش صبوریان بیش از دو ماه است که با حکم وزیر ورزش و جوانان سرپرست فدراسیون موتورسواری و اتومبیلرانی شده، اما در همین دو ماه و پیش از برگزاری مسابقه لازم بوده فدراسیون تحت مدیریت او اقدامات لازم را انجام دهند و اگر استانداردها رعایت نشده بود، اجازه برگزاری مسابقه را نمی‌دادند. این استانداردها هم فقط مربوط به شرایط پیست برای خودروها نیست، بلکه تمامی موارد را شامل می‌شود؛ از جایگاه عوامل تیم‌ها تا تماشاگران، عکاسان، تصویربرداران و عوامل برگزاری مسابقه که حمید درجاتی هم یکی از آنها بود.

پیش از صبوریان، ریاست فدراسیون موتورسواری و اتومبیلرانی ایران به عهده مازیار ناظمی بود که از اسفندماه ۱۳۹۹ تا اسفندماه ۱۴۰۳ به مدت چهار سال این سمت را به عهده داشت. رئیس فدراسیونی که خود از جنس اهالی رسانه بوده، اما پرسش اینجاست که در چهار سالی که در این فدراسیون حضور داشت، آیا فکری برای استانداردی پیست آزادی برای شرکت کنندگان، عوامل برگزاری مسابقه، تماشاگران و عکاسان و تصویربرداران خبری که زمانی از جنس خود آنها بوده، کرده است؟ اگر این جایگاه تعبیه شده بود، پس شرایط چگونه رقم خورد که حمید درجاتی مجبور شد برای گرفتن تصویر بهتر در کنار پیست باشد؟ طبیعتاً شرایط استانداردی فراهم نشده که چنین حادثه‌ای رقم خورده و از سوی دیگر، عوامل برگزاری مسابقه هم به وظایف خود برای ایمنی حاضران در کنار پیست به درستی عمل نکرده‌اند.

مازیار ناظمی در چهار سال حضورش در فدراسیون موتورسواری و اتومبیلرانی، روابط خوبی با برخی رسانه‌های ایجاد کرد. به شکلی که در پایان مأموریتش در این فدراسیون شاهد انتشار گزارش عملکرد او در رسانه‌ها بودیم که او را اینگونه ستایش کردند: «فدراسیون موتورسواری و اتومبیلرانی ایران به ریاست مازیار ناظمی، طی سال‌های ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۳ با برنامه‌ریزی هدفمند و اقدامات توسعه‌ای موفق به تحقق پیشرفت‌های قابل توجهی در عرصه آموزش، حضور بین‌المللی و مسابقات داخلی شده است. در این حال این فدراسیون در چهار سال فعالیت خود به موفقیت‌های چشمیگری رسیده است.» این تعریف و تمجیدها به گونه‌ای است که گویی روابط عمومی مازیار ناظمی او را ستاش کرده یا خودش چنین جملاتی را به زبان آورده است، همانطور که در مصاحبه‌ای با سایت فدراسیون اتومبلیرانی گفته بود: «برای اولین بار دارای پنج کرسی بین‌المللی در جهان هستیم.»

وقتی هنوز استانداردهای لازم برای برگزاری یک مسابقه در سطح ملی رعایت نمی‌شود و جان یک عکاس گرفته می‌شود، داشتن کرسی بین‌المللی چه سودی دارد؟ اگر صاحبان کرسی‌های بین‌المللی قرار است در دنیا هم به همین شکل عمل کنند و جان افراد دیگری گرفته شود، همان بهتر که این کرسی‌ها به افراد دیگری برسد که رعایت استاندارد را از هر چیزی بالاتر می‌دانند. فدراسیونی که با درجاتی از بی احتیاطی در پیست اتومبیلرانی خودش مواجه است، اما پشت واژه‌هایی که در رسانه‌ها منتشر می‌شود، خود را پنهان می‌کند. رسانه‌هایی که مشخص نیست، چگونه چشم خود را  روی این واقعیت‌ها می‌بندند و برای خوشایند رؤسا قلم‌فرسایی می‌کنند.