آیا دولت می‌تواند از این امتحان خودساخته سربلند بیرون آید؟!
در یکی از فصول برنامه هفتم توسعه، دولتمردان تکلیفی برای خود در نظر گرفته اند که انجامش به غایت دشوار به نظر می‌رسد، تا جایی که احتمال مردودی ایشان می‌رود!
به گزارش «تابناک»؛ از جمله رئوس مهمی که در لایحه پیشنهادی دولت برای برنامه هفتم توسعه کشور مورد توجه قرار گرفته، مساله صندوقهای بازنشستگی است؛ صندوق‌هایی که شمار زیادی از آن‌ها ورشکسته هستند و با بودجه عمومی کشور گذران امور می‌کنند و گروه دیگری از آن‌ها که هنوز ورشکسته نشده اند هم در آستانه این رویداد قرار دارند و نگرانی بسیاری را در پی داشته‌اند.
این مساله به قدری مهم و حتی حیاتی است که رهبری هم بر حل آن تاکید کرده اند. مشکلی که در سایه مسائل گوناگون پدید آمده و به واسطه برخی تصمیمات نسنجیده در سال‌های دور و نزدیک تشدید شده تا در نهایت کار به جایی برسد که می‌بینیم یک فصل از برنامه‌ای که پسوند «توسعه» دارد، به حل این مشکل اختصاص یافته و برای آن تدابیری اندیشیده است.
«در اجرای بند (۲) سیاست‌های کلی تامین اجتماعی ابلاغی مقام معظم رهبری و با هدف ایجاد ثبات، پایداری و ایجاد تعادل بین منابع و مصارف صندوقهای بازنشستگی و کاهش وابستگی به بودجه عمومی و همچنین عدم تحمیل طرح‌های فاقد تضمین مالی، رعایت محاسبات بیمه‌ای و حفظ و ارتقا ارزش ذخایر سازمان‌ها و صندوقهای بیمه گر اجتماعی به عنوان اموال متعلق به مردم، دولت مکلف است ظرف مدت یک سال از ابلاغ این قانون نسبت به اصلاح ساختار این صندوقها اعم از ادغام، انحلال، انتقال و همچنین ایجاد سازوکار تنظیم گری بیمه‌های اجتماعی اقدام نمایند.»
تکلیفی که ظاهرا شسته و رفته و ساده است، همان گونه که در جای دیگری از برنامه به سادگی تاکید شده که «میزان کمک‌های دولت به صندوقهای بازنشستگی نسبت به بودجه عمومی کشور در هر سال یک درصد کاهش پیدا کند» یا متذکر شده‌اند که «دولت مکلف است در سال‌های برنامه هفتم نسبت به پرداخت بدهی حسابرسی شده به صورت غیرمرکب خود را به سازمان تامین اجتماعی و صندوق بیمه اجتماعی کشاورزان و عشایر از محل سهام قابل واگذاری دولت، اوراق بهادار و سایر روش‌های مورد توافق در قالب بودجه‌های سالانه اقدام کند.»
این در حالی است که درباره مشکلی بزرگ و پیچیده سخن می‌گوییم که به مرور زمان به ابعاد کنونی رسیده و تا کنون طرح و تدبیر‌های زیادی برای رفع آن به کار بسته شده که موفقیت آمیز نبوده است؛ مشکلی که یکی از ابعادش این است در ابتدای انقلاب نسبت پشتیبانی (تعداد بیمه پرداز به مستمری بگیر) در صندوقهای بازنشستگی کشورمان، ۷ بیمه پرداز در مقابل یک بازنشسته بوده، در حالی که اکنون این نسبت به حدود سه به یک رسیده است.
با این وضعیت مشخص است که صندوقها در تامین هزینه هایشان با بحران مواجه هستند و باید دست به دامان دولت شوند، اما بحران زمانی بهتر خودنمایی میکند که می‌بینیم در سال‌های گذشته دولت‌ها دست به دامان صندوقها شده و (سوای اینکه گاه حق بیمه یا دیگر پرداختی‌های خود را انجام نداده و به آینده موکول نموده اند) گاه از این صندوقها مبالغی را دریافت کرده اند که هنوز پس نداده اند و در برنامه هفتم برای رد این دیون هم تدابیری اندیشیده شده است.
مشکلات ریز و درشت و پر تعدادی که حالا برنامه هفتم توسعه قرار است برای حل همه شان به کار بسته شود و دست بر قضا هدف گذاری بلند مدتی هم نکرده و بر حل مشکلات در بازه کوتاه مدت یک ساله تاکید کرده است. تکلیفی به غایت دشوار که خود دولت برای خودش در نظر گرفته و به نظر حل آن دشوار و حتی دور از دسترس است، به ویژه وقتی می‌بینیم در متن برنامه مواردی از تناقض و تعارض هم مشهود است.
به عنوان مثال میشود به طرح کلان ادغام صندوقها اشاره کرد که مجموعه متنوعی از صندوقها را شامل میشود برخی مانند صندوق هما به کل ورشکسته هستند و با دریافت بودجه از دولت گذران امور می‌کنند و بعضی مانند تامین اجتماعی، هرچند حال و روز خوبی ندارند، هنوز با بحران فاصله دارند و چه بسا اگر دولت دیون معوق مانده شان را بپردازد و دست از سرشان بردارد، بتوانند به روند رو به رشد بازگردند!
صندوق‌هایی که از یک جنس نیستند و لذا ادغام، انتقال و انحلال، تدابیر نامناسبی برای برخورد با آن‌ها نیست و حتی با متن برنامه هم همخوانی ندارد که تاکید دارد: «صندوقهای بیمه گر اجتماعی اموال متعلق به مردم» هستند؛ اموالی که از یک سو متعلق به دولت نیستند که دولت بتواند در آن‌ها دخل و تصرف کند و از سوی دیگر، ورشکست شدن شماری از صندوقها ـ که دولت هم در رقم خوردنش نقش داشته ـ موجب شده که حقوق مستمری بگیران به گردن دولت بیفتد و در نتیجه رسما پای قوه مجریه به این صندوقها باز شود.
شرایطی که روز به روز وخیم‌تر میشود، چون تورم روزافزون است و در نتیجه، هر ساله بر میزان عقب ماندن دخل صندوقهای ورشکسته از خرجشان افزوده میشود و لازم است منابع بیشتری به آن‌ها تزریق شود تا حقوق مستمری بگیران را بپردازند، اما به رغم این وضعیت، دولت این تکلیف را برای خودش در نظر گرفته که باید هر ساله یک درصد از پرداختی اش به صندوقهای بازنشستگی نسبت به بودجه عمومی کشور یک درصد کاهش بیابد.
تکلیف دشوار و خودساخته‌ای که امیدواریم در عمل به آن موفق شوند، اما شواهد حکایت از آن دارد که موفقیت در این امتحان، احتمال بسیار اندکی دارد؛ امتحانی که خود دولتمردان قصد دارند از خودشان بگیرند و اگر از آن نتیجه قبولی نگیرند، بسیار عجیب و سوال آفرین خواهد بود.
برگه هایالا وقت امتحان تموم شد 
| 
برو خجالت بکش اینقدر پرت و چرت نگو 
| تا قبل از سعید مرتضوی تأمین اجتماعی سود ده بود. از این تیم اقتصادی وازاین دولت متخصص ستیز آبی گرم نخواهد شد که هیچ شک نکنید ظرف آب هم وارونه خواهد شد 2 سال دولت رئیسی به اندازه 20 سال کشور را به عقب برده است. | برنامه هفت ساله یعنی دوره بعد هم قطعا ایشان رئیس جمهور تشریف دارند. قبلا همه برنامه ها پنج ساله بود | در این چهل وچهار سال ما از مسولین صرفا برنامه های پنج ساله و هفت ساله شنیدیم و هر روز شاهد افزایش لجام گسیخته اجناس و تورم کمر شکن هستیم. و روز به روز به فقر و فلاکت نزدیک میشیم ایکاش مسولین یه کم به فقر اقتصاد ومعیشت مردم بودند و وقتی هدایت یک اتوبوس در اختیار یک راننده بی تجربه و ناشی قرار داده شود، یا به دره سقوط می کند، یا چپ می کند، یا شاخ به شاخ می کند و یا یاتاقان می سوزاند. مسافران خسارات زیادی متحمل می شوند. | راننده اصلا گواهینامه ندارد. | و بدتر ازهمه ماشینش هم ترمز بریدع این سیستم با این دست فرمان به جایی نمی رسد.در تمام حوزه ها با سرعت نور در حال پسرفت هستیم.
در مملکتی که در آن تحولات و نرخ تورم آن چنان است که ساعتی بالا می رود، صحبت از برنامه یک ماهه هم شوخی است چه برسد به 7 ساله. 70% مردم زیر خط فقر قرار دارند. گوشت کیلویی 0.5 میلیونی و مرغ کیلویی 120 هزار تومانی و اجاره خانه های نجومی و مخارج دوا و درمان سنگین، همه را عصبانی کرده است. سخنگوی دولت: هر وقت قیمت کالایی بالا می رود، رئیسی شب خوابش نمی برد!!! | ادم که صبح تا شب تو خواب باشه دیگه شب خوابش نمی بره برنامه در این مملکت کیلویی است.هر وزیری و مسئولی می تواند در عرض چند ساعت در حوالی میدان انقلاب برنامه خریداری کند. همانطور که مدرک دکترا و پایان نامه و مقاله ISI می خرد.
| برنامه کیلویی چنده الان؟ | اشتباهادستم به دکمه منفی خورد توسعه!توسعه از نظر آقایان یعنی در جا زدن و هزینه کردن منابع ملی در جهت آرمانهای ایدئولوژیک.
| آرمانهای ایدئولوژیک هم همان آرمانهای اختلاسچیهاست؟ تنها صندوق های بازنشستگی نیستند که ورشکسته اند، کل مملکت ورشکسته است. واقعاً هنر می خواست که کشور ثروتمند ایران که 9% ذخایر انرژی و معدنی دنیا در زیر خاک آن واقع شده، به این حال و روز تبدیل شود. دولت رییسی ضعیفترین دولت در تاریخ این مملکت است. انسان وقتی نیترمطللب رامیخواند باین مضمون که‌مسئله مهم وحیاتی برای کشوراست که دولت مردان وقهرمان نیزاحتمال رفوزه شدنشان رادراین فصل مهم وحیاتی برنامه هفتم دارند فکرکردیم واقعاً چه چیزی است که رستم هزاردستان هم حریفش نمیشود وخداوکیلی اولین چیزی که بنظرمان آمد آن بودکه دربرنامه هفتم توسعه شاید اصل مبارزه بارانت وفساد وپارتی بازی گنجانده شده دوچشم داشتیم دوتا هم قرص کردیم چهارچشمی خواندیم دیدیم موضوع صندوق بازنشستگی وازاین حرفهای تکراریست که نه رستم میخواهد ونه مردان قوی بلکه یک ذره اراده اگر باشدقابل حل است درباره صندوقهای بازنشستگی باید یک رویکرد انقلابی اتخاذ شود و بازنشسنگان دوباره برای کار فراخوان شوند و در دوره گذار و به صورت پلکانی در مناطق محروم و معادن به کار گرفته شوند تا تیرهای دشمنان انقلاب که برای ورشکستگی صندوقها پرتاب می کنند به سنگ بخورد | بازنشسته توان کار در معدن ندارد جوانان را به معدن بفرستند و بازنشسته ها در ادارات نیروی خدماتی شوند | شما شوخی میکنی ولی بعضی ها اینقدر آی کیو پایینی دارند که باورش می کنند و تبدیل به قانون میشه!!! دولت حق دخالت درسازمان تانین اجتماعی واموال وسرمایه ها ومدیریتش را ندارد ،ثانیا اگر دولت دیون خودرا به صندوقها پرداخت نماید ،و... های قبلی از صندوقهارا به صندوقها برگرداند تمام مشکلات انها حل می شود ونیازی به امرونهی دولت نمی باشد . تا زمانیکه تبعیض دستمزدی در ساختار بی سر و سامان دولت وجود دارد چه انتظاری است که وضعیت بخش عمومی جامعه بهبود یابد.دهمین کشور ثروتمند دنیاست ولی این ثروت در اختیار بیست درصد جامعه ایران است.از واقعیت تا آمار ...... همش شیپور سر کج میزنیدمشکل اول دخالت دولت هست که به جای کم کردن دخالت در حال افزایش دخالت و نفوذ خودشون در صندوقها هستند
مشکل دوم کاهش جمعیت هست که به جای توجه به ازدواج و مسکن و شغل در حرف شعار افزایش ازدواج میدن ولی در عمل با تاکید بر حفظ منافع باندی خاص و آقازاده ها در حال کاهش ازدواج و جمعیت کشور هستند
سومین نکته بهبود وضعیت اقتصادی برای افزایش اشتغال و بیمه پردازی است که آن هم فقط با حرف درمانی دنبالش هستند
چهارمین نکته هم توجه بیشتر به پیشگیری از بیماری است تا درمان ولی مافیا درمان اجازه این کار را نداده و دولت هم اراده ای ندارد
نه اینکه نشود بحران صندوقها را کنترل کرد بلکه تمایلی به این کار وجود ندارد . بخشی از آن به وجود تعداد زیادی از عمال و مدیران صندوقهای بر میگردد که تحت لوای دولت منافع بهتر و بیشتری نصیبشان میشود و نیازی هم به توضیح اض متاسفانه بدلیل تسلط دولت بر صندوقها و تسلط مدیران دولتی و پرسنل گوش بفرمان با دریافتی های خارج از عرف تمایلی به توانمند سازی صندوقها وجود ندارد قاعدتا به هیچ کجا هم نیازی به پاسخگویی ندارند بهترین راهکار ادغام صندوق تأمین اجتماعی با بازنشستگی کشوری است. دولت براحتی از این معضل خودش را خلاص میکند، با مایه گذاشتن از جیب مردم...براحتی آب خوردن هم سن بازنشستگی را زیاد می کند و هم حقوق بازنشستگان را متناسب با نرخ تورم و هزینه زندگی افزایش نخواهد داد و هم سهم کارمند و کارگر و کارفرما را به روش های مختلف افزایش خواهند داد.
البته وضعیت صندوق ها همچنان ورشکسته باقی خواهد ماند
| دمت گرم سانسورچی گرامی، حداقلش جوری سانسور میکنی که به جمله آسیبی نرسه و فقط منظورمان تغییر کنه!!!! با یک اشنایی گفتم گوشت قرمز زیاد نخور خوب نیست؟طرف کمی خندید و گفت اخرین باری که گشت قرمز خریدم قبل از عید بود انقدر گرانی است که نمی توانیم گوشت بخریم؟تازه فهمیدم چه می گوید؟ ازش معذرت خواستم.مسٸولین شما چطور شرم نمی کنید؟ بهتره صندوقهای بازنشستگی رو با صندوق صدفات ادغام کنند تا از ورشکستگی نجات پیداکند! امسال سال مهار تورم و رشد تولید است ولی در دولت خدمتگزار مردمی و انقلابی بر عکس شده یعنی شده مهار تولید و رشد تورم . جالب اینجا که هیچ به رو خودشون هم نمی آرند
هرچی برنامه های قبلی کارامد بود اینم هست. مگه قبلیا رو کی نوشته بود و کی عمل نکرد؟ همینا.