ایام زمانه از کسی دارد ننگکو در غم ایام نشیند دلتنگمی خور تو در آبگینه با ناله چنگزان پیش که آبگینه آید بر سنگ بنگر ز جهان چه طَرْف بربستم؟ هیچوَز حاصلِ عمر چیست در دستم؟ هیچشمعِ طَرَبم، ولی چو بنشستم، هیچمن جامِ جَمَم، ولی چو بشکستم، هیچ ای دوست بیا تا غمِ فردا نخوریموین یک دمِ عمر را غنیمت شمریمفردا که ازین دیرِ فنا درگذریمبا هفت‌هزارسالگان سربه‌سریم