چه کسی مسئول رنجیدن دوستان دوران سختی بود؟! /طالبان و تاکتیک‌های جدید/فراخوان سختگیری ملی!
به گزارش تابناک؛ روزنامه‌های امروز سه شنبه ۲۲ تیرماه در حالی چاپ و منتشر شدند که آخرین گزارش برجامی ظریف، ده فرمان رئیس جدید قوه قضاییه و خطر مثلث تروریسم برای منطقه در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.
در ادامه تعدادی از یادداشت‌های منتشره در روزنامه‌های امروز را مرور می‌کنیم؛
فراخوان سختگیری ملی!
محمد یوسفی آرامش طی یادداشتی در شماره امروز ابتکار با عنوان فراخوان سختگیری ملی! نوشت: «نسیم نیکلاس طالب» نظریه‌ای به نام «اقلیت متعصب» دارد که شاید بی ارتباط و بی کاربرد برای شرایط امروز کشور نباشد.
نسیم طالب در کتاب «پوست در بازی» یک پرسش مهم را مطرح می‌کند؛ اینکه آیا یک اقلیت سه درصدی می‌تواند خواسته خود را بر یک اکثریت ۹۷ درصدی تحمیل کند؟!
در ایالات متحده آمریکا، نزدیک به ۱۰۰ درصد لیموناد‌ها دارای علامت حلال است، در حالی که تعداد افرادی که در واقعیت خواهان چنین چیزی در این کشور هستند زیر یک درصد است؛ چه عاملی باعث می‌شود که یک عامل یک درصدی بتواند در سطح کلان در یک کشور اثر بگذارد؟! این موردی است که در خصوص واردات گوشت در کشور انگلستان نیز صدق می‌کند، تا جایی که به نقل از همان منبع بیش از ۷۰ درصد گوشت وارداتی آن کشور از نیوزلند، گوشت حلال و با اصول ذبح اسلامی است.
یا تصور کنید، زمانی که یک دختر و پسر از دو خانواده مذهبی و غیرمذهبی تصمیم بر ازدواج می‌گیرند؛ آنچه که در اکثر اوقات اتفاق می‌افتد آن است که نظر خانواده مذهبی خیلی بیشتر از خانواده غیر مذهبی در نحوه دعوت، پوشش و مکان عروسی اثرگذار است؛ نسیم طالب یک عامل بسیار مهم را در این کتاب مطرح می‌کند که گروهی از جامعه با توسل به آن می‌توانند به خواسته خود برسند؛ عاملی سرنوشت ساز به نام سخت گیری.
نظریه اقلیت متعصب به صورت جدی مطرح می‌کند که یک اقلیت سه درصدی در هر جامعه‌ای، با توسل به سختگیری، پیگیری و تعصب می‌تواند خواسته خود را عملی کند و به تمام آن جامعه تسری بخشد.
این چیز جدیدی برای جامعه ایرانی نیست که همواره در آن عده‌ای با تعصب و پیگیری خواسته خود را به افراد بسیاری از جامعه تسری بخشیده و در برخی موارد تحمیل کرده‌اند؛ پرسش اساسی از جامعه روشنفکر ایران آن است که چرا ما در بسیاری از موارد در رودررویی با روز‌های دشوار سکوت و مهاجرت را انتخاب کرده‌ایم؟ حال آنکه با ممارست، سختگیری و پرداختن بهای خواسته خود می‌توانیم در جهت تحولات کلیدی گام برداریم؛ شاید از نظر برخی مکاتبی مثل آهیمسا و یا نظریه اقلیت متعصب رویایی و زیبا بر روی کاغذ به نظر برسند؛ اما نکته جدی این است که در طول تاریخ این باور‌های مشترک قدرتمند بوده‌اند که ملت‌ها را به سمت تغییرات مثبت و بزرگ سوق داده اند؛ حال آنکه ایران نیز در این موارد مستثنی نیست و برای ایجاد تحولات بزرگ سیاسی و اقتصادی، نیازی جدی‌تر از درک، همدلی و هدف مشترک جامعه وجود ندارد.
پاسخ به روشنفکران و مدیران ناامید کشور آن است که اگر هر یک از ما نیز همچون متعصبان و سخت گیران بر مواضع صحیح سخت گیری و ایستادگی کنیم و در تلاش باشیم افراد شبیه به خود را در یک مسیر جدی قرار دهیم؛ رویای این که روزی یک اقلیت بتواند در یک کشور تغییرات مثبتی پدید آورد، دست‌نیافتنی نیست؛ هرچند
بهای آن سخت و سنگین خواهد بود؛ اما حداقل یک دهه مطالعه جدی در رابطه با ایجاد تحول در ایران، نگارنده را به این نتیجه می‌رساند که در حقیقت راهی جز توجه به این مکاتب برای تغییر پیش روی روز‌های سخت ایرانمان نیست؛ باید سخت و مداوم و با همدلی زیاد در تلاش برای غلبه بر روز‌های سخت باشیم. مهم‌ترین عامل انتقال و نشر یک باور صحیح در ساختار خسته جامعه است، باوری که با سخت گیری بر روی آن بتوانیم یک اتحاد ملی را برای رهایی از وضعیت نابهنجار فعلی پدید آوریم.
طالبان و تاکتیک‌های جدید
حمزه کرمی طی یادداشتی با تیتر طالبان و تاکتیک‌های جدید در شماره امروز اعتماد نوشت: طالبان گروهی منحرف است که با افکار و عملکردش چهره‌ای خشن و بی‌منطق و ضد بشری از اسلام را معرفی کرده است. پس از طالبان، داعش ظهور کرد که آنها بسیار خشن‌تر از طالبانند و در فکر و عمل منحرف‌ترند و ساخته دست قدرت‌ها هستند. هر دو ماموریت‌شان این است که چهره اسلام را در جهان کنونی مشوه جلوه دهند و مردم جهان را از اسلام هراسان کنند. مهم‌ترین ماموریت داعش و طالبان اسلام‌هراسی است. افکار آنها هیچ نسبتی با عقاید ناب اسلامی ندارد. قرائت طالبان از اسلام مانند داعش قرائتی ارتجاعی و خشن است. آنها پوسته‌ای از اسلام که همان ظواهر اسلام است را گرفته‌اند و اصل و اساس اسلام را که اسلام رحمانی است، رها کرده‌اند. اسلام دینی رحمانی است و برای تربیت و اصلاح و هدایت بشر آمده است. اساسا اسلام طالبان، اسلامی مناسکی است و با حقیقت اسلام هیچ نسبتی ندارد. اسلامی است که می‌خواهد با زور همه را به بهشت ببرد و با زور و قوه قهریه مردم را به سعادت برساند! در حالی که اسلام واقعی به قدرت اختیار بشر و حقوق طبیعی او در انتخاب راه و شیوه زندگی توجه کرده و با ابلاغ وحی و انذار و تبشیر راه درست را بر انسان‌ها می‌گشاید و با لااکراه فی الدین به قدرت تشخیص و انتخاب انسان احترام گذاشته است.
طالبان عقایدی قرون وسطایی و عقب‌مانده و ارتجاعی دارد. به نظر می‌رسد حضور مجدد طالبان بر اثر نوعی معامله و توافق بین قدرت‌های جهانی میسر شده است و پشت پرده این توافق در آینده روشن‌تر خواهد شد. مطمئنا توافق مذکور به نفع ملت افغانستان و خاورمیانه و ایران نخواهد بود. افغانستان همواره باتلاقی برای قدرت‌های جهانی بوده، سالها شوروی سابق و بعد‌ها امریکا در این باتلاق شکست خورده‌اند و متحمل هزینه‌های گزاف شده‌اند. هرگونه حضور ایران در افغانستان فرو شدن در همان باتلاق است و باید از آن اجتناب کرد. از طرفی هرچند حکومت فعلی افغانستان در مسائل مختلف در مورد ایران ناسپاسی کرده و رفتار‌ها و مواضع نادرستی درباره جمهوری اسلامی داشته است و در بزنگاه‌های تاریخی با ترامپ علیه ملت ما همراهی کرده، طالبان اگر مدعی تجدیدنظر در رفتار‌های خویش است این فقط یک حرکت تاکتیکی برای تصرف افغانستان با شعار‌ها و مواضع فریبنده است و نباید به شعار‌های عامه‌پسند آنها اعتماد کرد، اما ممکن است سوال شود چه باید کرد و بهترین حالتی که می‌تواند در همسایگی ما اتفاق بیفتد، چیست؟
بهترین حالت برای ایران و جهان آن است که طالبان و حکومت فعلی افغانستان به نوعی تفاهم سیاسی برسند و با انتخابات و حضور مردم افغانستان، آینده‌ای مشترک برای کشور خود رقم بزنند در آن صورت افغانستان تا حدودی می‌تواند به آرامش برسد. آرامش افغانستان در درجه اول برای مردمش و سپس برای همه خاورمیانه از جمله ایران مطلوب و مناسب است. وگرنه جنگ داخلی در افغانستان و قتل و برادرکشی و ناامنی و هجوم میلیون‌ها آواره افغانی به ایران و پاکستان و فقر و بدبختی ملت مظلوم افغانستان امری محتوم و متصور است. طالبان هیچ‌گاه با افکار منحرفش نمی‌تواند حکمرانی درستی برای افغانستان به ارمغان آورد و نمی‌تواند برای مردم افغانستان سعادت و صلح و آرامش و توسعه فراهم کند و هیچ‌گاه نمی‌تواند همسایه مطمئنی برای کشورهای دیگر از جمله ایران باشد لذا امیدوارم مسئولان کشور به هیچ‌وجه به آنها اعتماد نکرده و برای خود در همسایگی ایران، یک جریان خطرناک را ساخته و پرداخته نکنند. طالبان هم ضد سنت است و هم ضد مدرنیته، زیرا با تحریف اسلام و با روش‌های من‌درآوردی وحشیانه به اسم اسلام به سنن الهی و سنت‌های دینی و ملی جهان اسلام ضربه می‌زند و هم ضد هرگونه پیشرفت و تکنولوژی و توسعه سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و... است و با نقض حقوق طبیعی و حقوق اجتماعی مردم، کشور افغانستان را به یک زندان بزرگ برای شهروندانش تبدیل خواهد کرد.
چه کسی مسئول رنجیدن دوستان دوران سختی بود؟!
وحید حاجی‌پور طی یادداشتی در شماره امروز روزنامه جوان با تیتر چه کسی مسئول رنجیدن دوستان دوران سختی بود؟! نوشت: وزیر امور خارجه گزارشی را درباره برجام به کمیسیون امنیت ملی ارائه کرده که دارای نکات جالبی است. در بخشی از این گزارش آمده است: «اگر در مورد ضرورت کار متوازن با شرق و غرب به یک اجماع ملی رسیده بودیم و از یکسو با خوش خیالی، دوستان دوران سختی را در سراب طمع سرازیر شدن شرکت‌های غربی از خود نرنجانده بودیم و از سوی دیگر از همه امکانات برجام برای ایجاد منافع اساسی اقتصادی برای همه کنشگران - به شمول شعبات خارجی شرکت‌های امریکایی- بهره برده بودیم، دوستانمان هم سرخورده نمی‌شدند و در دوران سختی رهایمان نمی‌کردند.»
گزاره‌ای که محمدجواد ظریف به آن پرداخته دارای دو نکته مهم است؛ یکی آنکه در ساختار اقتصادی و سیاسی کشور، تصمیم‌گیران به امید ورود شرکت‌های غربی، شرکا و همراهان قبلی را فراموش کردند و دیگری آنکه اگر از فرصت برجام برای سرمایه‌گذاری استفاده می‌شد، تحریم‌ها دیگر باز نمی‌گشت یا حداقل برای تشدید تحریم‌ها مانعی می‌شد. او به شکلی در نقش کارشناس بی‌طرف ظاهر شده که گویا فراموش کرده شخص شخیص خودش، مسئولیت دستگاه دیپلماسی کشور را بر عهده داشته است و باید روابط را به گونه‌ای تنظیم می‌کرد که دوستان روز‌های تحریم، از مواضع دولت تدبیر و امید ناامید نشوند به‌طوری که همکاری‌های خود را با تهران کاهش دهند.
او باید زودتر از این روزها نسبت به تکروی‌های برخی اعضای کابینه واکنش نشان می‌داد که چگونه منافع ملی را به پای دیدگاه‌های شاذ و عجیب خود ذبح کردند. نمونه بارز این موضوع، به اتفاقات رخ داده میان وزارت نفت و چینی‌ها برمی‌گردد که وزیر نفت که از قضا از دوستان صمیمی آقای ظریف است، چگونه در مسیری حرکت کرد که حالا وزیر امور خارجه منتقد آن است! چینی‌ها دقیقاً در اوج تحریم‌ها چندین قرارداد بزرگ نفتی با وزارت نفت امضا کردند. توسعه میدان آزادگان شمالی، آزادگان جنوبی، یادآوران و طرح توسعه پالایشگاه آبادان از جمله پروژه‌های بزرگی بود که در دولت گذشته امضا شد و چینی‌ها به توسعه آنها پرداختند. وقتی زنگنه در سال ۹۲ به وزارت نفت رسید، پیش از آنکه برجامی حاصل شود، تصمیم گرفت چینی‌ها را از پروژه توسعه آزادگان جنوبی خلع ید کند، ولی از آنجا که شرکت‌های نفتی این کشور در سایر پروژه‌ها به خوبی فعالیت داشتند، موفق نشد سایر پروژه‌ها را از آنها بگیرد.
همزمان با برجام، چینی‌ها دو میدان آزادگان شمالی و یادآوران را طبق قرارداد به توسعه رساندند و قرار بود طبق قرارداد اولیه، فاز دوم توسعه این میادین هم به شرکت‌های CNPC و ساینوپک واگذار شود. غلامرضا منوچهری، معاون وقت شرکت ملی نفت برای تعیین تکلیف فاز دوم این میادین، پس از سفر به پکن گفت فاز دوم به همین شرکت‌ها واگذار خواهد شد، اما سه ماه بعد، همه چیز عوض شد.
وزارت نفت با این امید که شرکت‌های غربی به ایران می‌آیند، با حمله روشن و صریح به شرکت‌های چینی، کیفیت کار آنها را زیر سؤال برد و حملات سازمان یافته‌ای را علیه پکن انجام داد. او و مدیرانش از برگزاری مناقصه برای فاز دوم این میادین گفتند و از چینی‌ها خواستند اگر برای سرمایه‌گذاری در ایران علاقه‌مند هستند در مناقصه شرکت کنند. برای جذاب‌سازی هم از شرکت‌های توتال، شل، بی‌پی و اِنی نام بردند که با ورودشان به ایران، همه چیز گلستان می‌شود، اما این شرکت‌های غربی، یک به یک از حضور در ایران سر باز زدند تا این میادین به حال خود رها شوند. وزارت نفت سرخورده از این وضعیت، دوباره به سمت چینی‌ها رفت، ولی پکن اعلام کرد هیچ علاقه‌ای به تداوم حضور در ایران ندارد و اصلاً حاضر نیست با دولت تدبیر و امید کار کند.
از دو سال پیش که چنین فضایی بر همکاری نفتی ایران و چین حاکم شده است، وزارت نفت به هر دری می‌زند تا شرکت‌های چینی را برای ادامه قرارداد‌های گذشته خود ترغیب کند، اما چینی‌ها موضعشان مثل گذشته نیست، دلیلش هم به برخورد‌های عجیب و زننده وزیر نفت با شرکت‌های این کشور برمی‌گردد که مملو است از خودبزرگ‌بینی و نگاه‌های تک‌بعدی. آقای ظریف، مسئولیت بروز چنین پدیده‌ای شما و دوستانتان هستید که این روزها، برای توجیه شکست برجام و ناکارآمدی آن، چیزی را طلب می‌کنید که خودتان مسئولش هستید!
خطاب به روزنامه جوانشما یک کشور را در دنیا نام ببر که به کمک چین و یا روسیه و بدون هیج کمکی از اورپا یا غرب به سطح متوسطی از رفاه و آسایش رسیده باشد، ما بعد از این چشم بسته حرفهای شما را قبول می کنیم
| 
کره شمالیخخخ
| همه کشور ها نیاز به تعامل با هم را دارند درصورتی که طرف مقابل هم علاقمند به تعامل باشد وقتی غرب و اروپا تمایلی ندارد و یا فعلا ایران در شرایطی نیست که برای غرب جذاب باشد نیاز است که حداقل با اونایی که حاضرند براساس منافعی برای ما کار کنند و با ما تعامل داشته باشند را از بین نبریم تا به سطحی برسیم که برای غرب جذاب شویم .و | جوان خیلی پرروتر از این حرفاستالان یه تعداد کشور نام میبره فقط مشکل اینه نمیشه پیداشون کرد این کشورا رو حتی رو نقشه
غرب پرستی ریشه در تاریخ و خون ما ایرانیان دارد. از چند صد قبل که میرزا ملکم گفته که از نوک پا تا فرق سر باید غربی شویم و تا امروز که یکی می گفت حاضریم غلام حلقه به گوش آمریکا و غرب باشیم، اما با چین قرارداد نبندیم!!!
آمریکا کشوری که در تاریخ ۶۰۰ ساله حداقل ۶۰۰ کودتا، تجاوز، اشغال، جنایت ضد بشری داشته و چینی که در تاریخ ۱۰۰۰۰ ساله خود شاید حتی یکی از اینها را نداشته. اما غرب برای ما ایرانیان کعبه آمال و آرزوها و شرق برای ما که خود نیز از آن هستیم، موضوع نفرت و نفرت پراکنی!!
اون یکی وزیر ژاپنی که می گفت نمی دانم هر چه دکتر و مهندس ایرانی هست به سوی آمریکا می‌ره و هر چه دزد و قاچاقچی یا کارگر ساده به سمت ژاپن!!
تا این فقر فکری و فرهنگی وجود داره، فلاکت و بدبختی ها ما ایرانیان هم وجود خواهد داشت
کمال سادگی و یا شاید هم دشمنی با کشور است که روابط بر اساس منافع را دوستی کشوری با کشوری دیگر بدانیم لشکر فاطمویون که متشکل از رزمندگان افغان بوده و در سوریه در مقابل ماشین جنگی داعش با قدرت مبارزه کرده و همیشه هم پیروز بوده را برای کمک به دولت و ملت افغان به افغانستان گسیل نمائید . بیسج مردمی افغان برای حمایت از مردم افغانستان و دولت افغان باید تشکیل گردد . تنها راه نجات افغانستان فقط حضور خود مردم افغان در صحنه است . اوضاع سوریه در سالهای اول تشکیل داعض خیلی بحرانیس تر از افغانستان بود ولی مردم سوریه خودشان خواستند که حکومت مرکزی با قدرت باقی بماند و این اتفاق هم افتاد .. مردم افغانستان خودشان باید بخواهند که طالبان - داعش و تروریستها و تفکرات سلفی در کشورشان نابود شوند . روزنامه جوان! یک کشور مستقل حق دارد با توجه به منافعش تصمیم گیری کند دلیلی ندارد چشم و گوش بسته هر انچه که روسیه و چین یا غرب می گویند بپذیریم. قرارداد ۲۵ ساله با چین تا به حال به چه مرحله ای رسیده؟ چین حتی از نظر واکسن ما را تامین نکرده. چین و روسیه تحت فشار تحریم های ترامپ رابطه با کشور ما را تقلیل داده اند و ربطی به زنگنه یا بقیه ندارد. دوست واقعی نمی رنجد. اینها دوست نیستند مگسانند دور شیرینی. نفت را ارزان بخرند در عوض بنجلی که هیچ خریداری در دنیا ندارد بدهند جناب روزنامه جوان شما و کیهان از یه طرف به اقتصاد مقاومتی چسبیدن و توا ن نیروی جوان جهادی درقرارگاه خاتم برای کوبید ن دولت روحانی ، از طرف دیگر به چینی ها برای کوبیدن زنگنه و ظریف، با خودتون چند چندین ظریف اجازه قدم زدن نداشت تا برسد به توازن شرق و غرب.هنوز هجمه های تمام قد مجلس برای ورود به قرارداد ها را فراموش نکرده ایم
شرکت چینی در عراق بابت سرعت عمل در تکمیل پروژه تقدیر می شود در ایران دها سال روی یک پروژه می خوابد.
چرااااااااااااااااا
و از چینی‌ها خواستند اگر برای سرمایه‌گذاری در ایران علاقه‌مند هستند در مناقصه شرکت کنن منظورت دقیقا چیه مثلا روزنامه جوان ؟؟؟
کار درست ، قانونی ، استاندارد دقیقا همینه که برای این پروژه ها مناقصه برگذار شه ، قیمت داده بشه ، توان سنجی بشه و غیره
مگه شهر هرته همینجوری پروژه رو بدن به کسی ؟
البته با مدل مملکت داری شما دقیقا همیشه همین بوده ، برای همینم هست وضعیت اینه
کمتر دیده شده است که خبرنگار یا مفسر و یا تحلیل گری با چنین شفافیت از کشوری جانبداری و حمایت کند آنهم به قیمت کوبیدن بر سر گزارش وزیر خارجه کشور خودمان. این کاری است که مقاله نویس روزنامه جوان انجام داده است. چنین کاری اگر از جانب مقاله نویسان دیگری انجام می‌شد و کشور مخاطب هم مثلاً کشوری غربی بود چه بسا که حملات زیادی با عنوان ( حداقل ) دارای منافع مادی نصیب شخص مقاله نوبس و روزنامه آنها می‌شد. مقاله نویس روزنامه جوان با اطلاع و دانش بسیار کمی که از بازرگانی و معاملات با کشور چین دارند و بدون نگاه و تجربه قبلی همان دولت قبلی که بیش از ۸۰ میلیارد دلار از منابع ارزی کشور در حساب بانکی در چین و توسط دولت چین بلوکه و حتی در اجرای کوچکترین پروژه های کشور که با اولویت معاون اول رییس جمهوری کشورمان به آنها ابلاغ می‌شد، سر باز میزدند و اولویت‌های خودشان را اعمال می‌کردند. در آن سالها که در چین مبارزه با فساد را در برنامه داشتند چند ده هزار از مقامات چینی را به خاطر فساد مالی از مار بر کنار و یا زندانی کردند. فقط پس از امضای برجام بود که در رقابت با کشورهای غربی پولهای ما را در فال پروژه ها آزاد کردند. میتوان کفت که شرکت‌های چینی از بی فرهنگ نرین شرکت‌های در دنیا هستند که همواره و هر جا توانسته آند خلف وعده کنند یا زیاده خواهی نمایند. در عرصه سیاست و بخصوص اقتصاد دوستان و دشمنان ( بخوانید رقیب ) دائمی وجود ندارد. این عرصه ها عرصه هایی سیال هستند و چین نیز از این اصل مستثنی نیست. سابقه فعالیتهای اقتصادی چینی ها در بعضی کشورهای آفریقایی مؤید این مدعی است. به فرض صحت اینکه وزیر نفت به امید مشارکت غربیها به شرکت‌های چینی سختگیری هم کرده باشد مخ تم‌ها موجب نکوهش نیست که اجرای اصل رقابت در اجرای پروژه های بزرگ نفتی بوده است. اینکه ترامپ یکطرفه از برجام خارج و به تبع آن شرکت‌های غربی هم از شرکت در مناقصات ایران خارج شدند دقیقاً همان کاری است که شرکت‌های چینی کردند و هنوز هم این ملاحظات را دارند. شرکت‌های جینی وارد کننده محصولاتی از ایران چنان از مقررات بانکی امریکا و جریمه های آن آبا دارند که تا منافع بسیار بالایی که جریمه های احتمالی را پوشش بدهد دست به اقدامی که ریسک داشته باشد نمبزنند. دو نکته دیگر هست اول اینکه در‌سیاست خارجی به گواه جریانات اخیر وزارت خارجه تصمیم گیر نبوده است بلکه صزفاً مجری بوده و میباشد. نکته آخر اینکه روزنامه جوان و وابستگیهایی که به آن اشتهار دارد اگر قصد کوبیدن آخرین میخوام را به تابوت دولت فعلی دارد بهتر است در اینگونه موضوعات که اطلاعات و دانش کمتری دارند ورود نکند چرا که دولت تدبیر و امید همچون همه دولت‌های پیشین و احتمالاً آینده نقاط ضعف بسیاری دارد که از قرائن و شواهد بیشتری برخوردار میباشند که تخطئه آنها راحت تر است.