صالح محمدرحیمی - علی دایی سال‌هاست که در فوتبال حضور ندارد و پیشنهادهای مختلف برای حضور در عرصه مدیریتی و فنی فوتبال را رد کرده است. او اکنون فقط به فعالیت‌های اقتصادی خود می‌پردازد و طبق آنچه می‌گوید، وقت آزادتری دارد تا با خانواده باشد.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، علی دایی در بخش اول گفت‌وگوی خود با تابناک در موضوع مصدومیت شدیدش در بازی ایران و بحرین صحبت کرد و بیشتر صحبت‌های او در راستای شرایطی بود که پس از پارگی طحال داشت.
اسطوره فوتبال ایران که مدتی به عنوان بازیکن و سپس سرمربی پرسپولیس شناخته می‌شد، در بخش دوم صحبت‌های خود به مواردی از جمله شرایط پرسپولیس، تغییرات مدیریتی، جدایی رضا درویش و آمدن پیمان حدادی، جدایی وحید هاشمیان و آمدن اوسمار و البته شرایط خودش برای بازگشت به فوتبال صحبت کرده است.
بخش اول مصاحبه علی دایی با تابناک را اینجا بخوانید.
در ادامه با نگاهی به گزیده بخش دوم مصاحبه علی دایی، متن کامل مصاحبه او را می‌توانید مطالعه کنید:
تابناک: موافق هستید به موضوع پرسپولیس بپردازیم؟
(با خنده) شما که سؤال‌تان را می‌پرسید. بفرمایید، تا حد امکان پاسخ‌گو خواهم بود.
تابناک: تغییر مدیریت باشگاه در این مقطع را به صلاح پرسپولیس می‌دانید یا خیر؟
من در چند و چون اوضاع مدیریتی پرسپولیس نیستم؛ بنابراین نمی‌توانم نظر صریح و واضحی در این خصوص بدهم. الان به هرحال این تصمیم گرفته شده و مدیریت باشگاه تغییر کرده است. باید به جای پرداختن به این قبیل موضوعات، به کسانی که در حوزه مدیریت و راهبرد پرسپولیس مسئولیت دارند فرصت داد تا کارشان را کنند.
تابناک: به هرحال شما در سایپا با مدیریت رضا درویش کار کرده‌اید و از نحوه کار ایشان مطلع هستید...
خدمت شما عرض کردم. من در حوزه مدیریت باشگاه پرسپولیس تصمیم‌گیرنده نیستم که حالا بخواهم درباره درست یا اشتباه بودن تغییرات مدیریتی باشگاه صحبت و اظهار نظر کنم. بله من در باشگاه سایپا با آقای درویش کار کرده‌ام. تنها می‌توانم بگویم از نظر رزومه کاری در پرسپولیس با توجه به تعداد قهرمانی‌هایی که زمان مدیریت رضا درویش به دست آمد و سایر کار‌هایی که در تیم‌های پایه باشگاه انجام گرفت، او کارنامه موفقی در دوران تصدی پست مدیرعاملی باشگاه پرسپولیس از خود به جا گذاشت.
تابناک: اما از شروع فصل جدید، بازی نبود که حاضران روی سکوها علیه مدیریت باشگاه شعار سر ندهند و خواهان برکناری و جدایی رضا درویش نشوند؟
از ۲۰ سال اخیر به این سو، همیشه یک‌سری معدود افراد روی سکوها بوده‌اند که بر حسب منافع خود یا محرکان‌شان سایر هواداران را علیه اشخاص تحریک می‌کردند. از آن‌جایی هم که ما آدم‌های احساسی هستیم، این ساده‌ترین کار است که می‌توان برای موضع گرفتن علیه هر فردی درون تیم یا باشگاه انجام داد. کافی است یک عده شروع به شعار دادن علیه یک مدیر، مربی یا بازیکن کنند و سایر سکو نشینان هم از آنها تبعیت کنند.
تابناک: خب چرا اکثریت طبق خواسته اقلیت عمل می‌کنند؟
مگر رضا درویش نفر اول مورد هدف قرار گرفتن این اتفاقات هدفمند روی سکوها بوده؟ شما که رسانه‌ای هستید حتماً باید به یاد بیاورید برخوری که با رنده‌یاد پرویزخان دهداری شد. بعد از آن در همین پرسپولیس به علی پروین رحم نشد. باقی دیگر حساب کار خودشان را بکنند.
تابناک: علی دایی هم خود یکی از این افراد بود که این شعارها را روی سکوها شنید؛ به گفته محمد رویانیان او زیر بار دستور وزیر وقت ورزش برای برکناری شما نرفت که گویا وزیر هم گفته بود اگر تو علی دایی را برنداری، ۱۰۰ میلیون تومان هزینه سکوها می‌کنم که با سنگ او را بزنند تا برود...
خدا پدر سردار رویانیان را بیامرزد که شجاعت گفتن واقعیت را داشت. متأسفانه جز در ایران در هیچ یک از کشور‌های اروپایی و یا در همین کشور‌های حاشیه خلیج فارس شما نمی‌بینید که چنین رفتار‌هایی در باشگاه‌ها صورت بگیرد. در فوتبال آنها هواداران تحت نظارت تشکلی به نام کانون هواداران قرار می‌گیرند و تمام سرود‌ها و شعار‌هایی که برای تشویق تیم در نظر گرفته می‌شود، در این تشکل سازماند‌هی و تدوین می‌گردد و کسی خارج از این چارچوب رفتار نمی‌کند.
تابناک: در پرسپولیس هم کانون هواداران داریم؟
بله داریم، اما آیا کانون هواداران باشگاه‌های ما به آن صورت که باید عمل کنند و تحت یک اساسنامه مدون و مورد تأیید شکل گرفته‌اند؟! جواب خیر است. هیچ یک از باشگاه‌های ما در خصوص کانون هواداران خود هیچ اساسنامه مدون و تأیید شده‌ای ندارند. پس نباید ار برخی اتفاقات خارج از چارچوب روی سکوها تعحب کرد.
تابناک: می‌گویید هواداری که یه سختی برای حضور در ورزشگاه جهت تماشای بازی تیم محبوش می‌تواند اقدام کند و بعد از پشت سر گذاشتن این مشکلات با عدم نتیجه‌گیری تیم محبوبش مواجه می‌شود، اگر علیه مدیر و مربی و بازیکن شعار بدهد، اشتباه کرده است؟
کجای صحبت من چنین ذهنیتی برای شما ایجاد کرد؟! من می‌گویم زمانی که یک تیم نتیجه می‌گیرد، تشویق و حمایت از آن تیم کار شاقی نیست. به نظرم این یک نکته غلط و اشتباه در فرهنگ هواداری ماست که جا افتاده تا تیم چند بازی نتیجه نمی‌گیرد، مدیر، مربی و بازیکن مورد فحاشی و شعار از سوی سکوها قرار می‌گیرند. زمانی که تیم برنده از زمین خارج می‌شود، نیازی به حمایت ندارد. بلکه زمانی که تیم نتیجه نمی‌گیرد و مدیریت و مربی و بازیکن تحت فشار روحی هستند، نیاز به حمایت و دلگرمی از طرف هواداران خود دارند.
تابناک: به قهرمانی‌های پرسپولیس در دوره مدیریت رضا درویش اشاره کردید. شاید اگر این اتفاق در لیگ قهرمانان آسیا هم رخ می‌داد، الان شرایط به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد؟
بهتر است به جای فکر کردن به این مسئله با واقعیت‌ها روبه‌رو شویم. با احترام به تمام تیم‌های ایرانی باید بپذیریم که در این سال‌ها در لیگ قهرمانان آسیا و حالا در فرمت جدید که به لیگ نخبگان آسیا تغییر نام داده، هیچکدام از باشگاه‌های ایرانی توان رقابت در سطح بالا و رسیدن به عنوان قهرمانی را در مقابل تیم‌های عربستانی، قطری، اماراتی، ژاپنی و کره‌ای را نداشتند. حالا شاید در چند بازی از پس تیم‌های اماراتی و قطری بربیاییم، اما با عربستانی‌ها و آسیای شرقی گمان نمی‌کنم به موفقیتی دست پیدا کنیم.
تابناک: اما خب ایرانی‌ها خیلی از کمبود‌های زیرساختی و علمی و فنی را در رشته‌های مختلف برابر رقبای تا دندان مسلح با غیرت و تعصب خاص خود جبران کرده‌اند...
در قرن پیشرفت و تکنولوژی و علم، این صحبت‌ها دیگر معنا ندارد. مگر حریفانی که مقابل ورزشکاران ما قرار می‌گیرند، بی‌غیرت هستند که ما می‌خواهیم کمبود امکانات‌مان را با غیرت جوانان ایران برطرف کنیم؟! الهلال عربستان ورزشگاه می‌سازد سه ماهه، اما ما در بازسازی یک ورزشگاه آزادی چند سال است به نتیجه نرسیده‌ایم.
تابناک: از پیروزی برابر تیم‌های قطری و اماراتی صحبت کردید، استقلال برابر تیم نه چندان سطح اول آسیایی از امارات با ۷ گل شکست خورد؟
شما شرایط ورزشگاه اختصاصی آن تیم و امکانات تمرینی و پزشکی‌اش را با تیم‌های بزرگ ما مقایسه کنید. شاید به بخشی از جواب سؤال خود برسید.
تابناک: به نظر شما وحید هاشمیان در انتخاب پرسپولیس برای شروع کار سرمربیگری خود، تصمیم درستی گرفت؟
وحید هاشمیان بازیکن بزرگی در فوتبال ایران و یکی از لژیونر‌های موفق ما در فوتبال اروپا بود. در مکتب فوتبال آلمان بازی کرد و مدارج سطح بالای مربیگری را در یکی از بهترین کشور‌های اروپایی و جهان گذراند. سابقه بازی در پرسپولیس را دارد. حالا دوست داشته و تصمیم گرفت که به عنوان اولین تیم در ایران، عهده‌دار هدایت پرسپولیس بشود. کدام یک از مربیان ایرانی را سراغ دارید که خواهان حضور روی نیمکت هدایت پرسپولیس نباشد؟ به خصوص که وحید در فوتبال ایران تجربه مربیگری در تیم ملی را نیز داشته و با برخی از همین بازیکنان پرسپولیس کار کرده و آشنایی داشته است.
تابناک: تغییر در کادر مربیگری پرسپولیس و جدایی وحید هاشمیان کمکی به تغییر شرایط این تیم خواهد کرد؟
به نظر من وحید تازه به شناخت خوبی از وضعیت تیم رسیده بود. بازی آخرش برابر ذوب‌آهن را دیدم، عالی کار کردند. به اعتقاد من برداشتن وحید هاشمیان در این مقطع و شرایط، بزرگترین اشتباهی بود که باشگاه پرسپولیس مرتکب شد. معتقدم حداقل تا پایان نیم‌فصل باید به وحید هاشمیان فرصت می‌دادند. پرسپولیس باید به وحید اعتماد بیشتری می‌کرد.
تابناک: اما مدیران ما تحت تأثیر سکو‌های کم طاقت، معمولاً دست به چنین اقداماتی می‌زنند...
شما به نتایج هفته‌های اول ساپینتو در استقلال توجه کنید. شکست ۷ بر یک در آسیا و نتایح ناامیدکننده در لیگ‌برتر خودمان همه کافی بود تا تصمیم به برکناری این مربی گرفته شود، اما آنها به مربی خودشان فرصت دادند و حالا می‌بینید که شرایط‌شان چقدر بهتر شده است.
تابناک: حالا اوسمار ویرا آمده که خاطره خوبی در ذهن هواداران پرسپولیس از خود به جای گذاشته است. نظرتان درباره او چیست؟
من شناخت خاصی از ایشان ندارم و نمی‌توانم الان او را قضاوت کنم. او هم زمان نیاز دارد که چند هفته سپری شود و شناخت دقیقی از تیم خودش و حریفا پیدا کند. فوتبال ایران نسبت به دو فصل قبل که آقای اوسمار سرمربی پرسپولیس شد، تغییراتی داشته است. آن دوره از ابتدای فصل با یحیی گل‌محمدی کار را شروع کرد و شناخت کاملی از هر لحاظ در زمانی که سرمربی تیم شد از کیفیت بازیکنان و شرایط‌شان داشت. با این حال برای پرسپولیس و اوسمار ویرا در ادامه فصل آرزوی موفقیت و پیروزی دارم.
تابناک: با کریم باقری در پرسپولیس، آلمان و تیم ملی هم‌بازی و رفیق بودید. به نظر شما چرا از پذیرش مسئولیت نفر اول بودن امتناع می‌ورزد. در حالی که مشخص است توان و جنم این کار را دارد؟
کریم آن‌قدر تجربه دارد که بهتر از هر کسی خودش می‌تواند در این مورد صحبت کند. من نمی‌توانم جای او در این مورد حرفی بزنم. او آن‌قدر حرفه‌ای است که صلاح خودش را تشخیص بدهد که چرا نفر اول کادرفنی نمی‌شود.
تابناک: با گذشت ۹ هفته از فصل جدید لیگ برتر، شرایط و کیفیت تیم‌ها و بازیکنان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آیا از دل این رقابت‌ها می‌توان کمک اساسی به تیم ملی کرد؟
فوتبال ایران به طور کلی در این سال‌های اخیر دچار افت و نزول قابل لمسی شده است. می‌توان گفت بسیاری از بازیکنان حال حاضر از آن تفکر حرفه‌ای برخوردار نیستند. شرایط تمرین، تغذیه، استراحت و مراقبت از بدن و سلامتی جسمی و روحی از مواردی است که بازیکن خود باید روی آنها کنترل و برنامه داشته باشد. خب وجود چنین رفتار‌هایی ابتدا در کیفیت لیگ برتر و سپس در تیم ملی نمود پیدا می‌کند. با این حال در تیم ملی، بازیکنانی که از لیگ‌های خارج از کشور می‌آیند، به دلیل شرایط تمرینی و بهره جستن از امکانات حرفه‌ای‌تر نسبت به تیم‌های داخلی، تا حد قابل توجهی می‌توانند فاصله‌ها در تیم ملی را کم کنند.
تابناک: ۹ هفته از لیگ برتر در فصل جاری می‌گذرد و بازی‌ها اغلب کم گل است. در جدول گلزنان شرایط چندان رضایت‌بخش نیست و با فقر گلزنی مواجه هستیم...
فقر گلزنی به عدم آموزش صحیح و کافی برمی‌گردد. عدم انجام کار تخصصی با بازیکنان. در فوتبال روز جهان، برای هر پستی علاوه بر تمرینات گروهی، تمرینات اختصاصی نیز صورت می‌گیرد. به این ترتیب است که هماهنگی لازم بین خطوط مختلف ایجاد می‌گردد. هافبک وظیفه خود را می‌داند که چگونه و در چه شرایطی توپ را به فوروارد برساند، یا بازیکنان کناری چه توپ‌هایی را برای مهاجم‌ها ارسال کنند تا در موقعیت بهتری برای گلزنی قرار بگیرند.
تابناک: به تازگی که بازیکان یاد گرفته‌اند بیشتر با دروازه‌بان‌ها پاس‌کاری می‌کنند، کلاً فوتبال ما شده رو به عقب؟!
بله، نتیجه‌اش هم می‌شود همین برد‌های اقتصادی با یک گل. تیم‌ها می‌آیند که اول گل نخورند و بازنده زمین را ترک نکنند. در حال حاضر در بین تیم‌های لیگ‌برتر کار فنی تراکتور را از بقیه بهتر دیده‌ام. آنها بازی فنی‌تری در زمین ارائه می‌کنند.
تابناک: همین شرایط به تیم‌ملی هم سرایت می‌کند و کادرفنی شاید از سر اجبار از بازیکنان سن بالا استفاده کرده و خیلی دست‌شان برای تغییر نسل باز نباشد. چون در حال حاضر از لحاظ میانگین سنی از تیم‌های مُسن آسیا و جهان محسوب می‌شویم...
من در تیم‌ملی نیستم و شاید این‌طور که می‌گویید باشد، اما چون مسئولیتی در تیم‌ملی ندارم، نمی‌توانم نظر خاصی بدهم. به جرأت می‌توانم بگویم همین لژیور‌هایی که سن آنها از ۳۰ گذشته و در تیم ملی حضور دارند، به دلیل تمرین در شرایط حرفه‌ای از آمادگی بدنی و فنی بالاتری نسبت به خیلی از بازیکنان فعال در داخل ایران برخوردارند و کمک حال تیم‌ملی در شرایط خاص هستند.
تابناک: به عنوان اولین تیم‌های جهان و آسیا به جام‌جهانی صعود کردیم، اما با وجود زمان‌های مناسبی که در اختیار داشتیم، بازی‌های تدارکاتی در خور شأن تیم‌ملی نداشتیم. نظری در این خصوص دارید؟
راجع به این مسئله اصلاً صحبت نکنید. مگر ما بازی تدارکاتی برای تیم‌ملی داشتیم؟! اسم بازی در جام کافا با افغانستان یا تانزانیا را می‌گذارید بازی تدارکاتی؟!
تابناک: خب اینها برنامه‌هایی است که برای تیم ملی ریخته می‌شود و شاید کادرفنی در خوب و بد آنها دخیل نیست، اما در هر صورت قبول می‌کنند که این بازی‌ها را انجام دهند...
بله، اما اگر من بودم زیر بار بازی با تانزانیا و افغانستان نمی‌رفتم. شما بگویید این بازی‌ها جه آورده‌ای برای تیم‌ملی و ملی‌پوشان داشت؟!
تابناک: با روسیه هم بازی کردیم که اروپایی محسوب می‌شود!!
با کدام روسیه؟! با روسیه‌ای که چند سال است تحریم شده و در هیچ رقابت اروپایی و جهانی حق حضور ندارد؟! آیا این روسیه‌ای بود که در جام‌جهانی بازی می‌کرد؟! بازیکنان ما چگونه با چنین بازی‌هایی مهیای حضور در جام‌جهانی شوند؟
تابناک: خب ما به دلایل مختلفی شرایط بازی با تیم‌های مطرح جهان را نداریم. حتی همین تانزانیا حاضر به حضور در ایران نشد و در امارات با این تیم بازی کردیم، چون خودمان هم ورزشگاه مناسبی برای میزبانی از این بازی نداشتیم.
چرا نباید ورزشگاه مناسب برگزاری و میزبانی از تیم‌های بزرگ جهان را داشته باشیم؟ مگر آلمان را به ایران نیاوردیم؟ ژاپن می‌رود با برزیل بازی می‌کند و این تیم را شکست می‌دهد و حتی ترسی از شکست ندارد. چون فلسفه و تفکرش آب‌دیده شدن بازیکنانش در نبرد با بهترین‌های جهان است و به نتایج بازی‌های دوستانه اهمیت نمی‌دهد.
تابناک: خب راه چاره چیست؟
با امثال برزیل بازی کنیم و جهارتا بخوریم، دستاورد خیلی بهتری برای مربیان و بازیکنان تیم ملی دارد تا این که برویم جام کافا یا با تانزانیا بازی کنیم. ترس بازیکن از بازی با تیم‌های درجه ۳ و ۴ جهان برای مقابله با ستاره‌های جهان در آوردگاه جام‌جهانی نمی‌ریزد.
تابناک: صحبت از شرایط ورزشگاه‌های‌مان به میان آمد. دربی پایتخت قرار است در اراک یا شیراز برگزار شود و حتی صحبت برگزاری بازی خارج از ایران هم مطرح بود...
همه چیزمان باید به همه‌چیزمان بیاید. چند سال است فقط می‌شنویم ورزشگاه آزادی در حال بازسازی است. کسی هم تاریخ معین و مشخصی برای روز پایان کار بازسازی آن نمی‌دهد. آن از ورزشگاه تختی! تمام بار فوتبال تهران افتاده روی دوش ورزشگاه شهرقدس که میزبان بازی‌های لیگ‌برتر و آسیایی استقلال است. تازه اول فصل چند تیم شهرستانی هم بازی‌های‌شان را در تهران برگزار می‌کردند.
تابناک: اگر روزی بشنوید دربی منچستر در لندن برگزار خواهد شد، چه حسی پیدا می‌کنید؟
دربی یعنی بازی دو تیم همشهری در همان شهر. دربی که خارج از آن شهر برگزار شود، دیگر نامش را نمی‌توان دربی گذاشت. حالا هم که قرار است پرسپولیس و استقلال جایی خارج از تهران بازی کنند و این دیگر نامش دربی نیست. به نظرم باید نام دیگری روی این بازی گذاشته شود.
تابناک: علی دایی نامی است که همیشه برای سرمربیگری و حتی این روز‌های اخیر برای پست مدیریت نامش برای فوتبال‌دوستان جذاب و خواستنی است. بازگشت به فوتبال در قامت سرمربی یا مدیریت؟
اصلاً و ابداً به بازگشت به فوتبال در هیج مسئولیتی فکر نمی‌کنم. این چند سالی که بیرون هستم، شرایط زندگی‌ام خیلی خیلی بهتر شده و وقت کافی دارم که صرف خانواده‌ام کنم. البته عشق به فوتبال در وجود من نمی‌میرد. شاید در آینده اتفاقات دیگری رخ بدهد، اما نه به این زودی‌ها که تصمیم بگیرم به فوتبال برگردم.
تابناک: یعنی بگوییم علی دایی خود را از فوتبال بازنشسته می‌کند؟!
خیر، هنوز زود است که این فکر را کنم. مگر عاشق فوتبال از فوتبال بازنشسته می‌شود؟! در موقعیت فعلی ترجیح من این است که از فوتبال دور باشم. جو فعلی به نظرم خواستم بگویم خراب، اما خیلی خوب نیست که بخواهم به فوتبال ایران برگردم. الان فوتبال ایران در دست آدم‌های فوتبالی و اهل فوتبال نیست. به همین خاطر فکر می‌کنم در بهترین زمان ممکن از فوتبال ایران فاصله گرفتم و تا زمانی که شرایط را معقول و درست نبینم به بازگشت به فوتبال ایران فکر نمی‌کنم.
تابناک: در پرداخت‌های چند صد میلیاردی این روز‌های فوتبال ایران، اگر علی دایی بود رقم قراردادش چقدر بود و آیا تیمی در یران توان مالی جذب او را داشت؟
من به این چیز‌ها فکر نمی‌کنم. عشق به فوتبال برای من بسیار بالاتر از این حرف‌هاست. البته همیشه گفته‌ام فوتبالیست‌ها باید که حقوق بالا داشته باشند. چون حرفه‌ای زندگی می‌کنند و این شغل آنها محسوب می‌شود. پس از بازنشستگی و خداحافظی از فوتبال منبع درآمد دیگری جز قرارداد‌هایی که طی سال‌های بازیگری بسته‌اند ندارند.
تابناک: اما خب پرداخت‌های چند صد میلیاردی با آپشن‌های عجیب در قرارداد‌ها را چطور می‌توان تحلیل کرد؟
فوتبال ما با شرایطی که دارد، با این رقم‌ها سازگار نیست. من راجع به دلالی و این مسائل که درصد زیادی از قرارداد‌ها به دلال‌ها و واسطه‌ها می‌رسد چیزی نمی‌گویم. چون الان در فوتبال نیستم؛ بنابراین نظری درباره این مسائل نمی‌دهم.
حالا که نیستی، پس در کار مربی دخالت نکن. شما اگر مربی بودی، الان خانه نشین نبودی علی دایی مربی تیم ملی نیست. 
| 
علی دایی مربی تیم باشگاهی هم دیگه نیست! آخرین باری که فوتبال دیده 15 سال پیش بوده و غرق در بیزینس و تجارت و .. شده. الان فکر کنم یه کم سرش خلوت شده دندان تیز کرده برای مربیگری پرسپولیس درباره قرارداد لباس تیم ملی زمانی که سرمربی بودی بگو که اون زمان در برنامه ۹۰ فردوسی پور هم صداش درآمده بود.