پورسلمان، آقازاده‌اش و شمشیری بیخ گلوی شمشیربازی؛ ناکامی تکراری و نابودی سابر در کمین؟
انتخاب محمد رهبری به عنوان سرمربی تیم زیر ۲۳ سال سابر ایران به صورت همزمان با تیم ملی، جای پرسش بسیار زیادی دارد؛ چگونه ممکن است یک مربی بتواند همزمان دو تیم با اهداف و برنامه‌های متفاوت را هدایت کند؟
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، رقابت‌های شمشیربازی زیر ۲۳ سال آسیا در حالی در مالزی برگزار شد که انتظار می‌رفت تیم سابر پسران ایران در غیاب قدرت‌های اصلی قاره - از جمله کره‌جنوبی، چین، ژاپن و ازبکستان - نتایج درخشانی کسب کند؛ اما آنچه رقم خورد، چیزی جز یک ناکامی آشکار نبود.
تیم ایران بدون درخشش در بخش انفرادی و تنها با یک مدال برنز تیمی - آن‌هم با یک پیروزی - مسابقات را به پایان رساند.
با این حال، آنچه بیش از نتیجه توجه‌ها را جلب کرده، ترکیب تیم اعزامی و نحوه هدایت آن است؛ دو موضوعی که پرسش‌های جدی درباره شفافیت، کارآمدی و حتی عدالت در مدیریت فدراسیون شمشیربازی به‌وجود آورده است.
انتخاب پارسا پورسلمان بر چه مبنایی بود؟
در ترکیب تیم زیر ۲۳ سال، حضور پارسا پورسلمان - فرزند علیرضا پورسلمان، رئیس فدراسیون شمشیربازی - از همان ابتدا علامت سؤال بزرگی بود. هنوز مشخص نیست این انتخاب بر چه مبنایی انجام شده و چه فرایند فنی یا انتخابی، او را در ترکیب تیم ملی قرار داده است.
آیا اگر پارسا پورسلمان، فرزند رئیس فدراسیون نبود، باز هم چنین فرصتی نصیبش می‌شد؟
پارسا پورسلمان در همین مسابقات، در دور مقدماتی و بدون رویارویی با مدعیان قاره، از گردونه رقابت‌ها کنار رفت؛ نتیجه‌ای که نشانه‌ای از شایستگی فنی یا آمادگی ملی‌پوش بودن در خود ندارد. اگر قرار است پشتوانه نسل طلایی شمشیربازی ایران با چنین انتخاب‌هایی شکل بگیرد، باید نگران آینده این رشته بود.
محمد رهبری؛ دو تیم و یک نتیجه؟
دیگر نکته عجیب، سرمربیگری همزمان محمد رهبری در دو تیم ملی بزرگسالان و زیر ۲۳ سال است؛ تصمیمی که از اساس با منطق فنی در تضاد است. چگونه ممکن است یک مربی بتواند همزمان دو تیم با اهداف و برنامه‌های متفاوت را هدایت کرده، رقبا را آنالیز کند و همزمان به نتیجه‌گیری و پشتوانه‌سازی بیندیشد؟
تجربه نشان داده چنین ترکیبی معمولاً منجر به شکست در هر دو جبهه می‌شود. نتیجه در گام نخست همین بود؛ تیمی که حتی در غیاب قدرت‌های آسیایی و در رده سنی زیر ۲۳ سال نتوانست به فینال برسد و تنها با یک پیروزی برابر فیلیپین، به مدال برنز بسنده کرد. اگر تعداد تیم‌های شرکت‌کننده به حد معمول بود، احتمالاً همین مدال هم به‌دست نمی‌آمد؛ چراکه تیم در دومین مصاف خود شکست خورد.
مروری بر نتایج ناامیدکننده ایران در مالزی
تیم ایران با چهار شمشیرباز در مالزی حضور داشت که نتایج بخش انفرادی به هیچ‌وجه قابل قبول و امیدوار کننده نبود.
- پارسا پورسلمان و طا‌ها کارگرپور در مرحله مقدماتی حذف شدند.
- محمدمهدی شاکر در جمع ۳۲ نفر مغلوب حریف هندی شد.
- نیما آقایی پس از یک برد، در جمع ۱۶ نفر به شمشیرباز قزاقستانی باخت.
در بخش تیمی نیز، تیم ایران ابتدا با نتیجه ۴۵ بر ۳۴ از سد فیلیپین گذشت و مدال برنز خود را قطعی کرد، اما در نیمه‌نهایی با نتیجه ۴۵ بر ۳۶ مقابل هنگ‌کنگ شکست خورد و از صعود به فینال بازماند. این در حالی بود که انتظار می‌رفت با توجه به غیبت مدعیان، حداقل تیم بتواند با دو پیروزی به فینال برسد.
آینده‌ای نگران‌کننده برای شمشیربازی ایران
شمشیربازی ایران در اسلحه سابر در سال‌های گذشته با درخشش چهره‌هایی چون مجتبی عابدینی، محمد رهبری - سرمربی فعلی تیم ملی -، علی پاکدامن، محمد فتوحی و فرزاد باهر ارسباران در سطح آسیا و المپیک جزو مدعیان بوده است. اما اگر قرار باشد پشتوانه این نسل طلایی، انتخاب‌هایی از جنس «پسر رئیس فدراسیون» باشد، آینده این رشته در هاله‌ای از ابهام قرار خواهد گرفت.
در شرایطی که تیم‌های پایه باید سکوی پرتاب نسل بعدی قهرمانان باشند، عملکرد ضعیف تیم زیر ۲۳ سال و تصمیم‌های مدیریتی اخیر، زنگ خطر را برای شمشیربازی ایران به صدا درآورده است. پرسش اساسی اینجاست که پاسخ به آن شاید چندان دشوار نباشد...
آیا فدراسیون شمشیربازی با چنین روندی، می‌تواند مسیر موفقیت‌های گذشته را ادامه دهد؟
رانت پدر ، نه توانیی و قابلیت فردی . جز این نیست