علیرضا محرمی - شکست سنگین و با اختلاف ۲۰ امتیاز مقابل روسیه‌ای که همین چند ماه پیش اختلاف امتیازمان ۲ بوده، نه یک زنگ خطر که بلکه هشداری جدی نسبت به آینده این رشته المپیکی است.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، سرمایه‌گذاری روی رشته‌های المپیکی که می‌تواند ایران را صاحب مدال کند، به طور معمول به اما و اگرهایی همراه است. به همین دلیل شاید گاهی مدیران ریسک نمی‌کنند و بیشترین توجه خود را به رشته‌هایی همچون کشتی، وزنه‌برداری و تکواندو می‌دهند که در ادوار مختلف المپیک ایران را صاحب مدال کرده است. کسب مدال طلای تیراندازی در المپیک ۲۰۲۰ توکیو تا حدودی توجه را به این سمت برد که رشته‌های دیگر هم قابلیت مدال‌آوری دارند؛ در این میان عملکرد شمشیربازی ایران در اسلحه سابر از المپیک ۲۰۱۶ تا المپیک ۲۰۲۴ پاریس روزنه‌های امیدی را برای سرمایه‌گذاری روی این رشته باز کرد، اما تیم بعد از المپیک پاریس هیچ شباهتی به آن تیم با شمشیرهای تیز و برنده ندارد.
شمشیربازی ایران در اسلحه سابر با نفراتی چون مجتبی عابدینی، محمد رهبری و علی پاکدامن در جهان شناخته شد که هر کدام از این نفرات صاحب مدال‌های رنگارنگ طلا، نقره و برنز در میدان‌های جهانی و آسیایی هستند. تیمی که با این نفرات تا آستانه کسب مدال تیمی المپیک هم پیش رفت، اما هر بار در آستانه رسیدن به فینال کم آورد و دستش به مدال هم نرسید. شرایط فعلی، اما هیچ شباهتی به تیمی ندارد که در آستانه رسیدن به قله المپیک بود و حال و روز امروز اسلحه سابر ایران، بیشتر شبیه تیمی است که با سرعتی باورنکردنی به سمت دره می‌رود.
تیم ملی اسلحه سابر ایران که پس از المپیک دوران افول خود را پشت سر می‌گذارد، بدون پشتوانه‌سازی صحیح یکی از ستاره‌های خودش را که همچنان می‌توانست روی پیست شمشیر بزند را بازنشسته کرد تا در قامت سرمربی تیم قرار بگیرد. محمد رهبری ۳۲ ساله سرمربی تیم ملی شد تا هدایت نفراتی را به عهده بگیرد که تا چندی پیش کنار آنها شمشیر می‌زد که این موضوع به تنهایی از نظر روانی تصمیمی اشتباه تلقی می‌شود. با این حال از نظر فنی هم، آنچه از نتایج پیداست رهبری نتوانسته پس از یک سال شرایط را بهتر کند که اوضاع به سمت وخیم شدن حرکت می‌کند.
شمشیربازی ایران با تیم سابر خود قرار است به بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی به میزبانی هم اعزام شود، اما پیش از این رقابت‌ها راهی کاپ جهانی الجزایر شد. البته بدون علی پاکدامن، باتجربه‌ترین عضو خود که به دلیل مصدومیت این رقابت‌ها را از دست داد. محمد فتوحی، نیما آقایی، نیما زاهدی و طاها کارگرپور نفرات اعزامی به الجزایر بودند که در بخش انفرادی فقط فتوحی و زاهدی توانستند از دور مقدماتی بالا بروند که البته آنها هم خیلی زود حذف شدند.
طاها کارگرپور در دور مقدماتی و رقابت با نفراتی از ایتالیا، آلمان، ایسلند، روسیه، اسپانیا و چین با ۵ شکست و یک برد به کار خود پایان داد. نیما آقایی در مصاف با سابریست‌هایی از اسپانیا، اوکراین، بلغارستان، ایتالیا، رومانی و الجزایر ۵ شکست و یک برد کسب کرد و حذف شد. محمد فتوحی هم در گروهی که کره‌جنوبی، ایتالیا، اسپانیا، ترکیه، لهستان و لیبی ۳ برد، ۳ شکست و تفاضل مثبت ۳ را ثبت کرد تا به مرحله حذفی صعود کند، اما در اولین دیدارش با سارون از آمریکا دیدار کرد و با قبول شکست ۱۵ بر ۱۰ به کار خود پایان داد. نیما زاهدی هم که عملکرد بهتری نسبت به سایر هم تیمی‌های خود داشت در دور مقدماتی با سابریست‌هایی از رومانی، ازبکستان، اسپانیا، فرانسه، آلمان و الجزایر رقابت کرد که با ۳ برد، ۳ باخت و تفاضل مثبت ۲ به مرحله حذفی رسید. زاهدی در مرحله حذفی به مصاف بوین از اوکراین رفت و با نتیجه ۱۵ بر ۱۳ به برتری رسید، در مرحله بعدی امورا از ژاپن که در سید ۹ قرار داشت را شکست داد راهی ۶۴ نفر برتر شد. این سابریست کشورمان اما مقابل فرجانی، نایب قهرمان تونسی المپیک از دور رقابت‌ها کنار رفت.
در رقابت‌های تیمی اما عملکرد سابریست‌های ناامید کننده بود؛ تیمی که با ترکیب محمد فتوحی، نیما آقایی، نیما زاهدی و طاها کارگرپور در اولین دیدار به مصاف روسیه رفت، با نتیجه ۴۵ بر ۲۵ مغلوب شد و از صعود به مرحله بعد بازماند. آن هم در شرایطی که تیم ایران ۴ ماه پیش هم در گرجستان مقابل روسیه قرار گرفته بود و با نتیجه نزدیک ۴۵ بر ۴۳ نتیجه را واگذار کرد. حالا این پرسش مطرح است که چطور اختلاف ۲ امتیازی به روسیه تبدیل به ۲۰ امتیاز اختلاف شده و چه اتفاقی در چهار ماه اخیر رخ داده که حاصل آن ایجاد یک صفر مقابل عدد ۲ بوده؟ صفری که نمره تیم ملی سابر ایران را هم صفر می‌کند و طبیعتاً نمی‌تواند نتیجه قابل دفاعی باشد.
نتیجه تیم ملی سابر مقابل روسیه در حالی رقم خورده که از نفرات اصلی ایران فقط علی پاکدامن راهی الجزایر نشد، اما در تیم روسیه هم نفراتی چون دمیتری دنیلکو و کمیل ابراگیموف حضور نداشتند و روس‌ها نیز با ترکیبی تازه به این رقابت‌ها رفتند. گرچه تیم ایران هم نفراتی چون طاها کارگرپور و نیما آقایی را از تیم زیر ۲۳ سال خود به این رقابت‌ها برد، اما آنها نتوانستند عملکرد قابل قبولی از خود نشان دهند. نفراتی که اخیراً در رقابت‌های قهرمانی زیر ۲۳ سال آسیا در مالزی بودند که در کنارشان پارسا پورسلمان، پسر رئیس فدراسیون هم حضور داشت که این حضور، قابل تأمل است. آقازاده‌ای که در همان دور مقدماتی و بدون رویارویی با مدعیان قاره، از گردونه رقابت‌ها کنار رفت. طبیعتاً با این وضعیت هم نمی‌توان به آینده‌ای امیدوار بود که شمشیر تیم ملی در دستان پسر رئیس فدراسیون قرار می‌گیرد.
