اما رژیم اسرائیل چه راهکارها و ظرفیت هایی برای تکرار احتمالی "غافلگیری" در یک جنگ احتمالی با جمهوری اسلامی ایران را دارد؟
به گزارش تابناک، براساس آموزه های نظامی، این تاکتیکها با ترکیب عملیات اطلاعاتی، عملیات ویژه، عملیات فریب و استفاده از فناوریهای نوین و فریب استراتژیک طراحی شدهاند تا با ایجاد «غافلگیری تاکتیکی»، پاسخ ایران را فلج کنند.
نباید فراموش کرد که هدف اسرائیل، طولانی نشدن جنگ با ایران به هر قیمت است و این هدف راهبردی صهیونیست ها جز با ضربات سریع با هدف فلج کنندگی، قابل تحقق نیست.
نباید فراموش کرد که هدف اسرائیل، طولانی نشدن جنگ با ایران به هر قیمت است و این هدف راهبردی صهیونیست ها جز با ضربات سریع با هدف فلج کنندگی، قابل تحقق نیست.
با توجه به نقش آفرینی شبکه ای از ماموران موساد در داخل کشور و عناصر خائن فارسی زبان، می توان حدس زد که رژیم اسرائیل میتواند برای انجام غافلگیری احتمالی مجدد این بار از پایگاههای مخفی پهپادهای انتحاری یا سلاحهای انفجاری که سالها پیش در عمق خاک ایران مستقر شدهاند، استفاده کند.
این داراییها بدون نیاز به نفوذ هوایی، سیستمهای موشکی تهاجمی ایران را هدف قرار میدهند و پاسخ فوری تهران را مختل میکنند. در دور دوم، ممکن است از پهپادهای خودکار مجهز به هوش مصنوعی برای هدفگیری پویا استفاده شود،
همچنین، رژیم اسرائیل از کمپینهای فریب و اطلاعات غلط با هدف القای این مساله که رژیم فعلا توان و اراده درگیری مجدد را ندارد استفاده کند و با انتشار گزارشهای جعلی، مانند اختلاف بین نتانیاهو و ترامپ، پیغام های صلح! و ادعای انتظار برای مذاکرات هستهای آمریکا-ایران، حس امنیت کاذب در طرف ایرانی ایجاد کند تا بتواند ضربه غافلگیر کننده بزند.
حملات سایبری پیشرفته و اختلال الکترونیکی نیز احتمالا راهبرد دیگر صهیونیست ها است، عملیات. هک یا کژتابی سیستمهای فرماندهی، رادارها و ارتباطات ایران میتواند دفاع هوایی کشورمان را مختل کند.این تاکتیک ممکن است با ویروسهایی مانند استاکس نت و ورژن های جدیدتر آن ترکیب شود.
اما نکته ای که اخیرا در برخی رسانه های داخلی و خارجی به اصطلاح بولد می شود، تعداد مصرف موشک های تاد اسرائیلی است ، به این صورت که القا می شود با توجه به میزان مصرف تاد در جنگ اول و سامانه های این موشک با وجود کمک های اروپا و آمریکا، رژیم صهیونیستی مانند جنگ دوازده روزه، این موشک، ستون فقرات اصلی دفاع هوایی رژیم اسرائیل است و حتی بعضا در رسانه ها هم چنین وانمود می شود که حتی این میزان موشک تاد هم برای حفظ دفاع هوایی کافی نیست.
اما واقعیت این است که این القای خبری هم می تواند بخشی از سامانه فریب اطلاعاتی صهیونیست ها باشد و این بحث انحرافی برای رونمایی غافلگیرکننده از سلاح جدید ضدموشکی رژیم صهیونیستی باشد. اما چرا؟
سامانه تاد ، که برای رهگیری موشکهای بالستیک طراحی شده، نقش مهمی در حفاظت از زیرساختهای حیاتی ایفا میکند. بااینحال، برگ برنده اصلی در جنگ آینده، سامانه تاد نیست، بلکه نسخه بهبودیافته موشک SM-۶ است که با قابلیتهای پیشرفتهتر، بهتازگی عملیاتی شده است.
این موشک، پس از آزمایشهای موفقیتآمیز در بهار ۱۴۰۴، از اواسط مردادماه همان سال بهصورت کامل در خدمت نیروهای مسلح قرار گرفته و توانایی منحصربهفردی در رهگیری موشکهای هایپرسونیک دارد که سرعت و مانورپذیری بالای آنها چالش بزرگی برای سامانههای دفاعی سنتی ایجاد میکند.
موشک SM-۶ یک موشک چندمنظوره است، قابلیتهای گستردهای از جمله مقابله با تهدیدات بالستیک، کروز و حتی موشکهای هایپرسونیک را داراست. آزمایشهای بهار ۱۴۰۴ نشان داد که SM-۶ میتواند با استفاده از حسگرهای پیشرفته و سیستم هدایت دقیق خود، موشکهای هایپرسونیک را در فازهای مختلف پرواز، از جمله فاز میانی و پایانی، رهگیری و منهدم کند.
موشک SM-۶، قابلیتهای گستردهای از جمله مقابله با تهدیدات بالستیک، کروز و حتی موشکهای هایپرسونیک را داراست. آزمایشهای بهار ۱۴۰۴ نشان داد که SM-۶ میتواند با استفاده از حسگرهای پیشرفته و سیستم هدایت دقیق خود، موشکهای هایپرسونیک را در فازهای مختلف پرواز، از جمله فاز میانی و پایانی، رهگیری و منهدم کند.
این توانایی، بهویژه در برابر موشکهایی که با سرعت بیش از پنج برابر صوت حرکت میکنند و مسیرهای غیرقابلپیشبینی دارند، یک دستاورد بزرگ محسوب میشود.
علاوه بر قابلیتهای فنی، عملیاتی شدن SM-۶ نشاندهنده تغییر راهبردی در دکترین دفاعی است. این موشک، که در پایگاههای زمینی و شناورهای دریایی قابلاستقرار است.
برخلاف تاد که عمدتاً برای دفاع نقطهای طراحی شده، SM-۶ میتواند در شبکههای دفاع یکپارچه عمل کند و با سامانههای راداری مانند ایجس (Aegis) هماهنگی کامل داشته باشد. این ویژگی، امکان پوشش گستردهتر و واکنش سریعتر در برابر تهدیدات چندجانبه را فراهم میکند.
در زمینه حفظ غافلگیری، استفاده از SM-۶ بهعنوان یک ابزار دفاعی پیشرفته، دشمنان بالقوه را در برابر یک فناوری غیرمنتظره قرار میدهد. این موشک نهتنها تواناییهای دفاعی را تقویت میکند، بلکه با ایجاد ابهام در ارزیابیهای اطلاعاتی طرف مقابل، برتری استراتژیک را حفظ میکند.