وزنه‌برداری ایران در جدول مدالی دهم جهان شد؛ رتبه نخست تیمی با دلهره و نگرانی
رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی جهان ۲۰۲۵ فورده نروژ در شرایطی که با رتبه تیمی نخست برای تیم کامل ایران همراه بود، اما در جدول مدالی تیم ایران روی رتبه دهم ایستاد.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، تیم ملی وزنه‌برداری ایران عملکرد قابل قبولی در رقابت‌های قهرمانی جهان ۲۰۲۵ فورده داشت؛ با این حال از آنچه به عنوان قهرمانی یاد شده است، چندان نمی‌توان خوشحال بود و اتفاقاً عملکرد تیمی ایران به شکلی بوده که باید نگرانی‌هایی هم داشت. ابراز دلهره و نگرانی بابت اینکه تیم ایران با وجود ایستادن در رتبه نخست تیمی که با امتیازهای انفرادی محاسبه شده است، در جدول مدالی شرایط خوبی ندارد و در مدال مجموع هم نتوانست مدال طلا بگیرد و صرفاً به کسب دو مدال نقره بسنده کرد.
جا ماندن ایران در دسته فوق سنگین برای کسب مدال مجموع، جایی که ایران سال‌ها با حضور حسین رضازاده، بهداد سلیمی و حتی سجاد انوشیروانی مدال‌های طلا و نقره جهان و المپیک را در اختیار داشت، هشداری جدی است که از مدت‌ها قبل صدای آن به گوش رسیده، اما انگار هنوز چاره‌ای برای آن ندیده‌اند. آن هم در شرایطی که ایران با علی داودی و آیت شریفی در دسته فوق سنگین راهی نروژ شد و پیش از مسابقات پیش‌بینی می‌شد پرامیدترین وزن ایران در این دسته باشد؛ البته ایران یک مدعی دیگر به نام علیرضا یوسفی هم در این دسته دارد که در مسابقات ۲۰۲۴ منامه بحرین با کسب مدال طلای دو ضرب و برنز مجموع، نام خود را در میان مدعیان جهانی فوق سنگین ثبت کرد، اما در نرژو غیبت داشت.
تیم ایران در شرایطی در جدول امتیازی رتبه نخست را کسب کرد که از میان ۷۰ تیم شرکت کننده در بخش مردان این دوره، تنها سه تیم ایران، چین تایپه و مکزیک با ۸ نفر در نروژ حاضر شده بودند. در میان مدعیان جهانی وزنه‌برداری، نفراتی به نروژ اعزام شده بودند که شانس مدال داشته باشند. برای همین بود که کره شمالی که در جدول مدالی مردان در رتبه نخست قرار گرفته و در رتبه تیمی، دوم شده است، ۵ وزنه‌بردار اعزامی داشته و توانسته ۸ مدال کسب کند. البته مثال‌های نقضی هم در خصوص سایر تیم‌های شرکت کننده وجود دارد که به طور مثال تیم ایالات متحده آمریکا در بخش مردان ۷ وزنه‌بردار اعزام کرده که فقط موفق به کسب دو مدال برنز شده و در جدول مدالی رتبه هجدهم را در اختیار گرفته و در جدول تیمی هم رتبه سوم را دارد. با این حال از آنجایی که ما باید به تیم خودمان نگاه کنیم و به نقاط ضعف و قوت آن بپردازیم، تمرکز را روی تیم ایران قرار می‌دهیم.
تیم وزنه‌برداری ایران در سبک وزن مثل تمامی سال‌های اخیر، بدون مدعی بود و در دسته‌های ۷۱ - ۶۵ - ۶۰ نماینده‌ای هم اعزام نکرد. ضعفی که مشخص نیست چگونه برطرف خواهد شد و بالاخره ایران صاحب وزنه‌برداری در تراز جهانی در سبک وزن می‌شود یا نه؟
تیم تحت هدایت بهداد سلیمی در میان وزن و در دسته ۷۹ کیلوگرم با عبدالله بیرانوند به نروژ رفت که گرچه عملکرد فردی این وزنه‌بردار و جابه‌جا کردن رکورد ایران در حرکت یک ضرب این دسته قابل قبول بود، اما در میان مدعیان جهانی در یک ضرب ششم شد، در دو ضرب یازدهم و در مجموع نیز روی پله نهم ایستاد.
- گزارش تصویری:
تیم ملی وزنه برداری ایران قهرمان جهان شد
ایلیا صالحی‌پور با ۱۹ سال سن در دسته ۸۸ کیلوگرم امیدوار کننده بود، اما واژه موفقیت را زمانی می‌توان کنار نام او قرار داد که با کسب مدال همراه شود و این امیدواری وجود دارد که او در سال‌های آتی بتواند با تمرینات بهتر و بالا بردن رکوردهای شخصی‌اش، روی سکو نیز برود. صالحی‌پور در حرکت یک ضرب با مهار وزنه ۱۶۳ کیلوگرمی چهارم شد و با نفر سوم ۶ کیلوگرم فاصله داشت، در حالی که نفر پنجم بسیار به او نزدیک بود و یک کیلوگرم کمتر بالای سر برد. در حرکت دو ضرب اما صالحی‌پور هنوز فاصله زیادی با مدعیان دارد؛ او ۱۹۳ کیلوگرم را مهار کرد، در حالی که نفر اول این دسته وزنه ۲۱۵ کیلوگرمی را بالای سر برد تا در رتبه هشتم دو ضرب و ششم مجموع قرار بگیرد.
امیدوار کننده‌ترین وزن برای ایران در دسته ۹۴ کیلوگرم بود؛ جایی که علی عالی‌پور و علیرضا معینی هر دو روی سکو رفتند. معینی در یک ضرب ۱۸۲ کیلوگرم و عالی‌پور ۱۷۶ کیلوگرم را مهار کردند که به ترتیب مدال‌های طلا و نقره را کسب کردند و رکورد دنیا هم توسط معینی جابه‌جا شد. در دو ضرب این دسته اما شرایط برای وزنه‌برداران ایران متفاوت بود که معینی با مهار وزنه ۲۰۹ کیلوگرمی پنجم شد که البته در مجموع او به مدال ارزشمند نقره رسید، اما عالی‌پور که ۲۱۱ کیلوگرم را مهار کرد، در دو ضرب چهارم شد و با قرار گرفتن روی پله چهارم مجموع دستش از مدال کوتاه ماند.
دسته ۱۱۰ کیلوگرم هم برای ایران بسیار ویژه بود و حالا ایران یک مدعی در سطح جهانی دارد؛ علیرضا نصیری ۲۰ ساله گرچه در حرکت یک ضرب پس از دو بار اوت کردن، با مهار وزنه ۱۸۴ کیلوگرمی در رتبه هفتم ایستاد اما در حرکت دو ضرب با ۲۳۱ کیلوگرم و یک کیلوگرم فاصله با نفر اول، مدال نقره را کسب کرد و در مجموع هم با ۴۱۵ کیلوگرم دوم شد تا موفق به کسب مدال نقره مجموع هم شود. آن هم در شرایطی که نورالدینوف ازبکستانی مدعی، سوم شد تا نصیری خود را به عنوان پدیده این وزن به دنیا معرفی کند. نصیری توانست با رکوردهای ۲۳۱ کیلوگرم در دو ضرب و ۴۱۵ کیلوگرم مجموع، رکورد جوانان جهان را هم جابه‌جا کند.
بخش نگران کننده برای ایران اما، دسته فوق سنگین یا ۱۱۰+ کیلوگرم بود؛ جایی که ایران دو نماینده داشت که آیت شریفی در یک ضرب با وجود انتخاب وزنه‌های ۱۹۰ و ۱۹۷ کیلوگرمی روی تخته نرفت و انصراف داد، اما علی داودی پس از اوت کردن وزنه ۱۹۶ کیلوگرمی در بار نخست، برای دومین بار موفق به مهار این وزنه شد و در انتخاب سوم هم وزنه ۲۰۲ کیلوگرمی را اوت کرد که در نهایت سوم شد و به مدال برنز رسید. در دو ضرب هم بار دیگر آیت شریفی دو بار وزنه ۲۴۴ کیلوگرمی را انتخاب کرد اما روی تخته نرفت و علی داودی هم در هر سه انتخاب ۲۴۶ - ۲۴۴ -۲۴۳ کیلوگرمی در مهار وزنه موفق نبود و رتبه‌ای در دو ضرب و مجموع کسب نکرد.
ایران در شرایطی که موفق به کسب ۶ مدال از مسابقات جهانی نروژ شد و در مجموع امتیاز تیمی رتبه نخست را کسب کرد، اما در رده‌بندی مدالی مسابقات روی پله دهم ایستاد. از این ۶ مدال کسب شده هم سهم ایران در مدال مجموع فقط دو مدال نقره در اوزان ۹۴ و ۱۱۰ کیلوگرم بود. باتوجه به اینکه کسب مدال وزنه‌برداری در المپیک با مهار وزنه مجموع [یک ضرب و دو ضرب] حاصل می‌شود، این امیدواری وجود دارد که ایران در المپیک ۲۰۲۸ لس‌آنجلس در این دو وزن بدرخشد، اما در سایر اوزان شرایط متفاوت است. به ویژه نگرانی در دسته فوق سنگین وجود دارد که ایران سال‌ها در آن مدعی بوده و مدال المپیک کسب کرده، اما حالا در مجموع مدالی، ایران حتی جایگاهی هم کسب نکرده است. همانطور که در المپک ۲۰۲۴ پاریس هم وزنه‌برداری ایران روی سکو نرفت.
تیم و نفرات خوب هستن و باید درست مدیریت بشن. یه زمانی که در دینا حرفی برای گفتن داشتیم علی مرادی رئیس فدراسیون بود و خوب هدایت می کرد فدراسیون رو. این چند ساله وضعیت ریخته به هم و باید فکری به حال وزنه برداری کرد