سیاه‌‌ و سفید شعارها علیه هاشمیان و بازیکنان؛ پرسپولیسی که نه زلزله است و نه محبوب هرچی دل!

شعارهای اعتراضی تند در پایان هفته چهارم که بازیکنان و سرمربی پرسپولیس را نشانه گرفت، حتی در چارچوب فوتبال ایران که این اتفاقات دیگر عجیب نیست هم غیرمنطقی به‌نظر می‌رسد.

به گزارش سرویس ورزشی تابناک، در سال‌های اخیر جو ورزشگاه‌ها و شکل و شمایل شعارهای هواداران تغییرات محسوسی نسبت به دو، سه دهه پیش داشته است. در آن سال‌ها هرکدام از هواداران دو تیم بزرگ پایتخت، شعارهایی پرتکرار و پرآوازه داشتند که برای تشویق و دلگرمی به تیم‌شان استفاده می‌شد. شعارهایی که بیشتر ورد زبان آن بخش از هوادارانی بود که استادیوم رفتن جزو برنامه‌های معمول زندگی‌شان بود.

در واقع هواداران نسل قدیمی‌تر فوتبال‌مان به خوبی به یاد دارند که شعار «پرسپولیس زلزله محوب هر چی دله...» جزو همین شعارها بود که حتی روی پرچم‌های سرخ هم نقش بسته بود. حالا اما مدت نسبتاً زیادی از آن روزها گذشته و شعارهای اینچنینی هم جای خود را به شعارهای دیگری داده؛ شعارهایی که نشانی از زلزله بودن تیم‌شان و محبوب بودن در دل‌ها ندارد!

حالا دوره و زمانه «حیان کن رها کن» و «بی‌غیرت بی‌غیرت» به مدیریت و کادرفنی و بازیکنان درون زمین است. همان بازیکنانی که در فصل نقل‌وانتقالات برای تمدید قرارداد یا جذب آنها، تجمع برگزار می‌شود و اگر اوضاع مطابق میل‌ پیش برود، فضای هواداری و کانال‌های منتسب به آن تیم، بازیکن مورد علاقه را تا حد رونالدو و مسی بالا می‌برند. با این حال معمولاً آنچه درون مستطیل سبز اتفاق می‌افتد با هر جایی از جمله ساختمان باشگاه، زمین تمرین و... تفاوت‌های بسیاری دارد.

پرسپولیس مدل وحید هاشمیان چهارمین بازی خود در لیگ برتر جاری را پشت سرگذاشت و در پایان بازی جمعه شب و حتی در جریان بازی، شاهد اتفاقی بودیم که انتظار آن نمی‌رفت. گرچه شعار علیه بازیکنان و سرمربی دیگر مسأله عجیبی در فوتبال‌مان نیست و به یک روال عادی تبدیل شده، اما اینکه تیمی در هفته چهارم و در حالی که هنوز شکستی را هم تجربه نکرده، آماج شعارها و نارضایتی افسارگسیخته هواداران قرار گیرد، کمی عجیب و باورنکردنی بود. پرسپولیس صاحب ۶ امتیاز از ۴ دیدار است و تا پیش از برگزاری بازی‌های امشب در رده چهارم جدول رده‌بندی قرار دارد و فاصله‌اش با صدرنشین فعلی تنها یک امتیاز است. سرخپوشان پایتخت در هفته نخست به تساوی یک - یک برابر فجرسپاسی بسنده کردند، در هفته دوم موفق شدند سپاهان را در اصفهان با یک گل شکست دهند که تنها برد تا این هفته محسوب می‌شود، هفته سوم مقابل فولاد خوزستان هم تساوی یک - یک را تجربه کردند و در هفته چهارم باز هم تساوی، این بار بدون گل مقابل چادرملو اردکان.

هواداران پرسپولیس که یک دهه درخشان را با کسب قهرمانی‌های متوالی تجربه کرده‌اند، فصل گذشته شرایط خوبی را پشت سرنگذاشتند و در همان روزهای جدایی کارتال و انتخاب وحید هاشمیان، می‌شد پیش‌بینی کرد که مهاجم و مربی سابق تیم‌ملی، کار دشواری برای موفقیت در پرسپولیس و به دست آوردن دل هواداران خواهد داشت، اما به واقع این حد از کم‌طاقتی و موضع علیه بازیکنان و سرمربی، منطقی به نظر نمی‌رسد.

با تمام این اوصاف، خشم غیرقابل کنترل سکوها در پایان بازی چهارم تیم، احتمالاً حلقه مفقود پرسپولیس و همان عاملی که پایه‌گذار موفقیت شود، نیست. بسیاری از کارشناسان، پیشکسوتان و حتی هواداران سرخپوشان پایتخت معتقدند پایه‌گذار عصر طلایی آنها با برانکو، واکنش درست و منطقی‌شان بود. وقتی پرسپولیس به تهِ جدول لیگ چسبید، حمایت مدیران و هواداران از برانکو، داستان را به کل تغییر داد. برانکو تیم را در میانه فصل چهاردهم در اختیار گرفت. پرسپولیسی که چند فصل نتایج خوبی کسب نکرده بود، تبدیل به مدعی شد و اگرچه در لیگ پانزدهم قافیه قهرمانی را در هفته آخر با تفاضل گل به استقلال خوزستانِ عبدالله ویسی واگذار کرد، اما در قد و قواره قهرمان ظاهر شد و بازیکنان این تیم در بازی پایانی فصل مقابل راه‌آهن با تشویق هواداران زمین را ترک کردند. فصلی که با درگذشت کاپیتان فقید، هادی نوروزی همراه شد و می‌توانست تراژیک تمام شود، نه دراماتیک.

گرچه این سکه، روی دیگری هم دارد. نظم تاکتیکی تیم برانکو کاملاً مشهود بود و نشانه‌های امیدواری برای هواداران در تیم وجود داشت. این همان نقطه‌ای است که شاید در حال حاضر به پاشنه آشیل وحید هاشمیان تبدیل شده، اما در شرایطی که بارها گفته شده اسکواد تیم هنوز کامل نیست، در بازی نخست قرارداد نیمی از بازیکنان ثبت نشده بود، با این حال پرسپولیس با همین شرایط توانست سپاهان را شکست دهد که چهار برد پیاپی مقابل پرسپولیس داشت. گرچه بازهم با توجه به مواردی که در بالاتر عنوان شد، شعارهای سر داده شده از سکوهای ورزشگاه تختی، عجیب و شاید هم کمی غیرعادی است.

مرور آنچه جمعه شب در ورزشگاه تختی گذشت، نشان‌دهنده مسیر اشتباهی است؛ مسیری که فوتبال ایران سال‌هاست گرفتار آن شده و در هر مقطعی امکان دارد دامان یک تیم بزرگ و پرهوادار را بگیرد. وحید هاشمیان در حالی فاصله بین نیمکت تا تونل استادیوم تختی را طی کرد که شعارهای اعتراضی اوج گرفته بود و البته براساس تصاویری که منتشر شده، بطری هم به سمت او پرتاب شد! گرچه هم وحید هاشمیان در نشست خبری و هم کریم باقری در میکسدزون در مقابل دوربین‌های خبرنگاران، حق را به هواداران دادند اما مطمئناً ته دلشان از آنچه در سکوهای ورزشگاه تختی اتفاق افتاد، متعجب و ناراضی بودند.