دستور پزشکیان برای صرفه‌جویی در مصرف برق
با دستور مسعود پزشکیان رئیس جمهوری اسلامی ایران از زمان شروع پویش «دو درجه کمتر»، همه لامپ‌ها و چراغ‌ها در محوطه دفتر رییس جمهور، دفتر معاون اول و نهاد ریاست جمهوری خاموش شده است.
به گزارش «تابناک» به نقل از پایگاه اطلاع رسانی دولت، مسعود پزشکیان رئیس جمهور اسلامی ایران ۲۲ آذر ۱۴۰۳ در پیامی ویدئویی از مردم خواست تا با کاهش ٢ درجه‌ای دمای محیط، زمینه سوخت رسانی به همه مردم را فراهم کنند.
رئیس جمهور در این پیام ویدئویی خطاب به مردم ایران با اشاره به آلودگی هوا و تأثیرات منفی آن بر سلامت جامعه اظهار کرد: با توجه به اینکه سوخت نامناسبی داریم، ضرورت دارد که روند گرمایش خانه و محل کار را کنترل کنیم.
در پی درخواست رئیس جمهوری، پویش «دو درجه کمتر» راه‌اندازی شد و بسیاری از مقامات و مسولان، وزارتخانه ها، سازمان و ارگانها، صنوف و فعالان مدنی مختلف به استقبال این پویش رفتند.
راه اندازی و پیوستن مردم به پویش «دو درجه کمتر» یک برنامه مقطعی دولت در حمایت از بخش صنعت و اقتصاد کشور است.
پیوستن به پویش کاهش دو درجه علاوه بر مشارکت در خیر عمومی، در مقیاس کلان به طور مستقیم و غیرمستقیم به نفع اقشار آسیب پذیر نیز است.
از یک‌سو، صرفه‌جویی در مصرف انرژی باعث کاهش هزینه‌ها و ایجاد منابع مالی برای ارائه خدمات بیشتر به این اقشار خواهد شد و از سوی دیگر، کاهش آلودگی هوا، یکی از اهداف این پویش، به طور خاص برای افراد سالمند، کودکان و افراد مبتلا به بیماری تنفسی، حیاتی است.
چرا صدا سیما توزیع نمی دهد برای کمبود برق دولت قبل تمام گازاییل مصرف کرد و تمام کارخانجات تعطیل شدند تا برق خانه نرود عوض به اقتصاد صدمات فراوانی زد شد ولی برای ذخیره گازاییل برای تابستان و بکار بودن کارخانجات باید مقداری از منازل کم گذاشته شود و صدا سیما همکاری لازم را با دولت نمی کند تا مردم قانع بشوند که ناترازی برق است هرسال به مصرف اضافه ولی تولید اضافه نمی شود 
جزو کسانی هستی که آخرش میگی مردم اشکنه بخورند و روزی یک وعده غذا دکتر امروز رو رد کردی فردا چی فردا ها چی ۵ ماه گذشته وعده وعده تنها کارت وفاق برای دوستان و اطرافیان جهت مصرف بیت المال من هم به این پویش پیوستم و از همکارانم هم همدلانه خواستم که بی تفاوت نباشند و الگوی رفتاری فعلی را با الگوی رفتاری خودمان در دهه ی 60 قیاس کنند. اون زمان ها، زمستان که می شد، درب 1 اتاق خواب را می بستیم و سیستم گرمایش اش را قطع می کردیم تا بهار که می شد و دوباره آن اتاق، مورد کاربرد قرار داده می شد. حداقل خودمون به خودمون رحم کنیم.