در ستایش عِرق عادل به وطن
بیش از ۶۰۰ روز از زمانی که به یک‌باره کرکره پربیننده‌ترین برنامه سیما پایین کشیده شد، می‌گذرد. حدود ۲۰ ماه از روزهایی که میز برنامه نود به دست یک هندوانه‌فروش در رباط کریم افتاد، سپری شده است.
در این مدت عادل فردوسی‌پور با بی‌مهری‌های دیگری از سوی سازمان مواجه شد؛ برای مدتی حتی صدای او روی گزارش‌های پیشین حذف میشد و به تازگی هم که مجوز ساخت برنامه اینترنتی او صادر نشد. تمام روزها و ماه‌هایی که به آن اشاره شد، برای سوپر استار سیما چیزی شبیه زندان بوده است.
ظاهر عادل و موهایی که چند برابر سپید شده مؤید این حقیقت تلخ است. با این اوصاف عادل از آنچه برای او شبیه زندان است، انزوا را انتخاب نکرد. ولو اینکه مدت زیادی سکوت کرد. عادل از اوج توجه افکار عمومی و به قول معروف روی بورس بودن به «نبودن» رانده شد اما همیشه اینطور نیست از دل برود، هر آن‌که از دیده برفت. وفاداری مخاطبان میلیونی برنامه نود و اقبال وسیع مردم پس از حدود 20 ماه تعطیلی آن، مزد جسارت و پاکی عادل در طول 2 دهه پخش برنامه است. عاملان حذف عادل احتمالاً او را با این هدف از جلوی دوربین کنار زدند که از یادها می‌رود غافل از اینکه چهره دوست داشتنی جامعه فوتبال و مردم، به آلودگی ذهن و رفتار آنها بی‌تفاوت می‌ماند و همه چیز را به گذر زمان گره می‌زند. هر چند که اقرار کند دلش حسابی برای گزارش فوتبال تنگ شده، حتی اگر هنوز و همچنان امیدوار به بازگشت به جعبه جادویی به همراه برنامه مورد علاقه‌اش باشد.
برخی در این مدت انتقاد کردند که چرا عادل سکوت کرده و قید احتیاط را نمی‌زند؟ تعدادی افراد همیشه در صحنه هم اتهاماتی زدند. با این وصف فردوسی‌پور از کوره در نرفت و حالا که در مدت یک ماه اخیر دو بار صحبت کرده و واکنش‌هایی داشته، مثل همیشه تحسین‌برانگیز ظاهر شده است. او با وجود تمام بی‌مهری‌ها و ناملایمتی‌ها همچنان عاشقانه از وطن و ساختن آن صحبت میکند.
عادل یک ماه پیش در مراسم آنلاین فارغ‌التحصیلان دانشگاه صنعتی شریف گفت: «همیشه سر کلاس‌هایم گفته‌ام و تأکید داشته‌ام که آقایان و خانم‌ها از ایران نروید و مملکت را ترک نکنید؛ اینجا مثل تمام عزیزانی که ماندند و موجب افتخار ما هستند، بمانید. تلاش کنید و بجنگید تا مملکت خودمان را بسازیم و همیشه این موضوع را گفته‌ام.» براساس آمار رسمی اعلام شده در یکی دو سال گذشته اشتیاق برای مهاجرت افزایش یافته و در همین حوزه ورزش هم شاهد مهاجرت تعدادی از ورزشکاران بودیم. با احترام به تصمیم افرادی که به هر دلیل تصمیم به ترک وطن گرفتند و در جست وجوی زندگی و شرایط بهتر، رنج مهاجرت و بعضاً خطرات آن را به جان خریدند اما بدیهی است که کشور نیازمند نخبگانش است و ترک کشور توسط هر هموطنی خوشایند نیست. بنابراین در مقطع سخت اقتصادی و معیشتی فعلی، همه‌مان نیاز به دلگرمی‌های بیشتر داریم. دلمان می‌خواهد حداقل جملات و اظهارنظرهایی بشنویم که بازهم دلمان قرص شود و کفه ترازو به سمت «ماندن» سنگینی کند نه «رفتن».
شاید در میان تمام دلایل ریز و درشت برای رفتن یک دلیل بزرگ و مهم وجود داشته باشد برای ماندن؛ «عِرق به وطن». همان عاملی که باعث شده فردوسی‌پور (احتمالاً به رغم پیشنهاداتی که از رسانه‌های خارجی داشته و با توجه به دانش و کاربلدی‌اش، مسیرش هم برای رفتن هموار بوده) بماند و در مدت کوتاهی پس از سکوت نسبتاً طولانی، دو بار این مهم را تکرار کند. احتمالاً سخت‌ترین مقطع زندگی عادل هم او را مجاب به جلای وطن نکرده و اتفاقاً در قامت یک استاد دانشگاه به دانشجوها هم توصیه میکند که بمانند و وطن‌شان را بسازند. فردوسی‌پور پنجشنبه در جشن امضای اینترنتی کتاب «پیگیر اخبار نباشید» با سروش صحت به گفت‌وگو نشست و درباره اینکه دوست دارد در ایران کار کند یا خارج از ایران؟ گفت: «من شخصاً برای افرادی که ترجیح دادند از ایران بروند احترام قائلم اما خودم عِرق وحشتناکی به وطنم دارم و تمام تلاشم این بوده که در کشورم کار کنم.»
در روزهایی که مسئولان برای قطع زنجیره کرونا مردم را به خانه ماندن تشویق می‌کنند، عادل مردم را به ماندن در ایران ترغیب میکند. او با بیان جملاتی حاوی دلبستگی و علاقه که عامل مهم مشترکی میان خیلی از ایرانی‌هاست، قصد دارد زنجیره «ترک وطن» توسط نخبگان و ورزشکاران را قطع کند.
*مهدی ملکی ؛ دبیر گروه ورزش روزنامه ایران
کاش امکان داشت بررسی کنید ببینید اونایی که عادل رو خونه نشین کردن از لحاظ دوتابعیتی بودن خودشون ونزدیکانشون توی چه وضعیتی هستند وقتی یک PHD تو وزارت جهاد کشاورزی حقوقش فقط 4 میلیون هست عرق به وطن سیخی چند؟ متاسفانه فراری دادن و سرکوب نخبه ها در جای جای این مملکت و همه سازمان ها ریشه دوانده و نسلی که هنوز احساس می کنند انقلاب به آنها بدهکار است به رغم سوابق خدمتی بیش از 35 سال و رسیدن به سن پیری و سالخوردگی و بعضا در معدود موارد با جایگزین کردن افراد جوان با روحیات نزدیک به خودشان کشور را به لبه پرتگاه کشانده اند. از شما چه پنهان بسیاری از مردم و خصوصا جوانان را دیده ام که با بدترین الفاظ از مسئولین تلویزیون و مقصرین حذف عادل و برنامه 90 یاد می کنند. ایا آقایان در تلویزیون و شبکه 3 همین را می خواستند و به مطلوب خود رسیدند. سلام من هم که در خارج از کشور تحصیل کرده ام در حالیکه می توانستم به کشورهای خوبی چون امریکا کانادا استرالیا آلمان و نروژ مهاجرت کرده و آنجا زندگی و تدریس کنم علی رغم مخالفت ها و هشدارهای زن و بچه ام فقط و فقط بخاطر عرقی که به وطنم داشتم برگشتم اما اینقدر با من بدرفتاری شد اینقدر که حق و حقوق خودم و خانواده ام را لگد مال کردند که الآن کور و پشیمان هستم اما همچنان که خودم کور و پشیمان از برگشتن هستم اما کسی را به رفتن ترعیب نمیکنم چون ایران و مردمم را با تمام وجود دوست دارم. ایران پاره تن من و من قسمتی از ایران هستم. ماندم تا این مملکت را با کمک سرمایه هایش بسازم اما افسوس که این مملکت ارزشی برای عرق و میهن پرستی سرمایه هایش قائل نیست 
| 
حس عجیبی از خوندن کامنت شما پیدا کردم. واقعا چقدر از هموطنان اوضاع مشابه شما رو داشته و دارن. حیف... حیف | خدا که میفهمهو دوستانتون و آشناهاتون
من به شما تعظیم میکنم استاد
ایران را ادم هایی مثل عادل سر پا نگاه داشته اند. بی سر و صدا و خاموش هر کدام سعی می کنند در حد توان گوشه ای از کار های کشور را انجام دهند چشمداشت زیادی هم ندارند. در عوض بخشی از مسئولین و اغازاده های وطن فروششان هر انچه که از دستشان بر می اید انجام می دهند تا ایران را از هم فرو بپاشند. چراباید برملا کننده فساد اینجوری اذیت بشه ادم شک میکنه دراین کشورایا قوه قضاییه هست سازمان بازرسی هست اصلارییس جمهورداره واقعاجای تعجب داره درود بر عادل ..... اگه از دانشگاه هم اخراجش می کردند باز هم مردم را به ماندن ترغیب می کرد؟ درود خداوند بر او. قدر این جور آدم ها رو باید بدونیم آنانکه رفتند کاری "حسینی" کردند و آنانکه ماندند به بیچارگی افتادند و گرنه آقازاده اند. دمش گرم باند رسانه ای ببین چه طور....!! درود بر شرف تو ننگ بر صدا وسیمای میلی
عادل تجسم سعی و تلاش برای بهبود بوده و هست و این در دل کسانی که او را دیدند و شناختند تغییر نمی کند. برای بهبود و امید بخشی اگر مسئولین و مردم بخواهند هنوز هم دیر نیست.. باید از ممانعت و محدودیت کاست و به انتقادپذیری افزود. بجای روابط رئیس مرئوسی باید برابری و موقعیت پیشرفت همگانی بیشتری ایجاد کرد و بجای رانت و اختلاس به مشکلات اقتصادی قشر متوسط و ضعیف پرداخت. باشیم تا بسازیم، تا غمی از دل کسی برداریم و باری از دوش هم وطنی کم کنیم. آقای مهدی ملکی؛ دبیر گروه ورزش برای شما بسیار متاسفم که علاقه مندی آقای فردوسی پور برای ماندن در ایران را پروپاگاندا میکنید. آیا ماندن ایشان منتی برای ماست؟ عرق ایشان به ایران کف و حداقل وظیفه یک ایرانی است. ایشان چه تخصصی دارند که اگر رفتند ما آسیب ببینیم ولش کنید ترا خدا این بازیها را. هی افراد را از پلکان بالا نبرید که اگر افتاد تمام اسکلتش بشکند!!!، از تابناک هم بیشتر متاسفم که افراد مثل فردوسی پور یا سلبیریتی ها دیگر را الکی بزرگ میکند. الآن این آقای میثاقی خیلی بهتر و متعادل تر برنامه اجرا میکند. | واقعاً تفکرات احمق هایی چون شماست که همه نخبگان کشور رفتند و همه پخمه ها یی چون شما موندید در این مملکت | عذر میخوام تو کله مبارک شما چیزی به شبیه مغز هست؟؟؟ | آقا سعید سلام
بالاخره عرق به وطن خوبه یا بده ؟
ضمنا و بنظر من میثاقی پسر خوبیه ولی یک هزارم عادل هم نمیشه
ضمنا منفی ها رو بشمرید بی زحمت
او سر سپرده می‌خواست، من دل سپرده بودم. عادل هم پاس آلمانی داره.هر کی میتونه باید بره
یک دست صدا نداره. با احترامی که برای عادل قائلم اما هیچ جا براش بهتر از اینجا نمیشه. درسته که الان مورد بی مهری قرار گرفته ولی کجا چنین شهرت و منافع مالی می تونه داشته باشه؟ به نظرم من هم اگر جاش بودم صبر میکردم چون به صبرش می ارزه. تصور کنید 20 سال شهرت و به هرصورت منفعت مالی بوده. اسپانسر، آگهی و.. حالا مرغ زیرک که به دام افتاده کمی تحمل بایدش!
رفتن به تلویزیونی مثل ایران اینترنشنال آورده زیادی برای فردی مثل فردوسی پور نخواهد داشت
آقای فردوسی پور مجری و گزارشگری توانمند بودند که در اجرا و سواد ایشون شکی نیست و سالها با برنامه نود ساعات خوب ورزشی برایمان ایجاد کرد و در هر شغلی افراد با استعداد و خلاق نوآوری می کنند و من به شخصه از ایشون سپاسگزارمدر مورد ماندن و رفتن به نظرم نمیشه نسخه ای برای کسی پیچید چون شرایط مهاجرت برای همه مثل هم نیست اما ایشون نمیتونه جوان تحصیل کرده کنونی را که فاقد شغل و سرمایه ای است با خودش مقایسه کند و به اسم عرق به وطن تشویق به ماندن کند چون آقای فردوسی پور امنیت شغلی داره عرق به وطن خیلی خوبه ولی وطنی که مکان و شغل و آینده ای برایت در نظر گرفته باشد
فردوسی پور درست میگه اما ما توی خانه پدری هستیم که آغازاده ها دارند ستونهاش رو میبرند و سقفش داره روی سر ما مردم خراب میشه. البته فقط دزدی ها نیست. کل سیاست کشور حامی این افراده وگرنه به اختلاس های صدا و سیما و فوتبال و شهرداری و... رسیدگی میشد..... کسانی که میتوانند میروند و کسانی که نمیتوانند بروند، به جاش بچه دار نمی‌شوند ......