نخریم تا ارزان شود؛ آیا این تنها راه مقابله با گرانی کالاست؟

آنچه در شرایط تورمی ایران، مردم را به سمت بازارها سوق می‌دهد، نگاه تورم انتظاری از آینده است که در هر بازاری دیده می شود؛ از بازار خودرو گرفته تا مسکن و مایحتاج ضروری مردم.

اما یکی از مهم‌ترین بازارها که در این فضای مه آلود اقتصادی، مسیر صعودی برای قیمت گذاری انتخاب کرده، بازار مسکن است.

به رسم هر ساله، به فصل جابجایی‌ها که نزدیک می‌شویم، نگاه‌ها به سمت بازار مسکن دوخته می‌شود؛ بازاری که در شرایط خاص اقتصادی ایران، به عنوان محلی برای سرمایه گذاری خودنمایی می‌کند. اما در این سال‌ها، متولیان امر، برای مدیریت و ایجاد فضای متعادل در قیمت گذاری مسکن، نسخه های مختلفی پیچیده‌اند؛ از تلاش برای افزایش عرضه تا تلاش برای مدیریت تقاضا؛ اما هیچ کدام نتوانسته است، ثبات را به این بازار برگرداند.

گواه این ادعا، اظهار نظر اخیر وزیر راه و شهرسازی است که افزایش افسارگسیخته قیمت‌ها در بازار مسکن را تایید کرده و راه چاره را در نخریدن مسکن می‌داند.

محمد اسلامی گفته است: تعدادی از متقاضیان تمایل دارند که مستأجر باشند و این در شرایطی است که ما تعیین نمی‌کنیم، چون تعیین قیمت بازار مسکن در دست دولت نیست و تا زمانی که نوسان و تحولات قیمتی در بازار ارز وجود داشته باشد، شرایط این گونه خواهد بود. بازار مسکن هم همانند سایر کالاها از بازار ارز تأثیر می‌گیرد و این خود مردم هستند که باید مانع افزایش و ایجاد حباب قیمتی شوند. زمانی که قیمت یک کالا گران می‌شود مردم ‌نباید خریداری کنند تا ارزان شود و این تنها راه مقابله با گرانی کالاست. بهترین راهکار برای ترکیدن حباب‌های قیمتی در بازار مسکن و کاهش قیمت خریداری نکردن مردم است.

به نظر شما

آیا بهترین راهکار برای مقابله با گرانی هر کالا از جمله مسکن، نخریدن است؟

آیا بازار مسکن از بازار ارز تأثیر می‌گیرد؟

آن گونه که وزیر راه و شهرسازی گفته است، مردم باید مانع افزایش قیمت‌ها شوند؟

دولت در مقابله با افزایش قیمت مسکن، مسئول نیست؟

تعیین قیمت مسکن، دست کیست؟ دولت یا دلال؟

بهترین راهکار برای ترکیدن حباب قیمت در بازار مسکن، چیست؟