قانون «تشدید مجازات اسیدپاشی» چندان هم شدید نیست!/چرا در نروژ که مجازات اسیدپاشی کمتر از ایران است، وقوع این جرم در حد صفر است؟

وی در ادامه افزود: «اما در قانون جدید تاحدی موضوع را بسط داده و مثلا گفته اند منظور از اسیدپاشی شاید منظور فرو کردن سر قربانی در اسید و یا خوراندن اسید باشد و مقداری بحث را بسط دادند و بحث تخفیف و اعمال نهاد‌های ارفاقی مانند آزادی مشروط و عفو و... را محدود کردند که البته  معتقدم تأثیر آنچنانی ندارد.»

 

این وکیل دادگستری با بیان اینکه هنگام بررسی این طرح در مجلس برخی نمایندگان معتقد بودند ماده واحده سال ۳۷ شدیدتر است گفت: «صرفنظر از اینکه این قانون شدید‌تر است یا قبلی، مهم این است که این تشدید تاثیر چندانی بر پیشگیری از وقوع اسیدپاشی ندارد و حتی اگر هم داشته باش، مقطعی خواهد بود. کسی که می خواهد مرتکب جرمی شود نمی‌رود ببیند چه مواردی در قانون جدید گنجانده شده و کسی که مرتکب جرمی می‌شود در اصل جاهل به قانون است؛ بنابراین تشدید قانون نمی‌تواند باعث کاهش جرائم شود، اما نکته مهم و اساسی در قانون جدید نگاه حمایتی دولت از قربانی اسیدپاشی است که در قانون قبلی نبود و شاهد بودیم که قربانیان اسیدپاشی به خاطر صدمات شدید باید بارها  به پزشک مراجعه کرده و مشغول مداوا باشند که هزینه‌های زیادی هم داشت؛ اما در قانون جدید دولت مکلف شده اگر دسترسی به مرتکب جرم نباشد و یا مجرم استطاعت مالی نداشته باشد، دولت مکلف است که قربانیان اسیدپاشی را حمایت کند؛ که این باعث دلگرمی است و نکته برجسته این قانون است که در اصل وجه تمایز این قانون با قانون قبلی نگاه حمایتی دولت از منظر مادی و روانی از بزه دیده است نه تشدید مجازات و نباید دل به این خوش کنیم که این قانون مجازات را شدید‌تر کرده است. باید به این مهم توجه کرد در اصل ما به فرهنگسازی نیاز داریم و مجازات‌ها هم هرچقدر شدید شود، خیلی کم می‌تواند تأثیرگذار باشد؛ مانند مجازات مواد مخدر که تشدید مجازات روی آن تأثیر نداشت تا آخرالامر که مجازات آن در برخی موارد کاهش یافت.»

خرمشاهی درباره تفاوت های جرم اسیدپاشی با دیگر جرایم گفت: «علل و عوامل پیدایش اکثر جرایم تقریبا یکسان است؛ عواملی مانند اعتیاد، فقر مادی و فقر فرهنگی فحشا اوضاع نابسامان اقتصادی و... که زنجیروار به هم متصل هستند و تأثیرگذارند، اما در بحث اسیدپاشی، نکته مهم تفاوت در انگیزه‌هاست. در این جرم سبق تصمیم، سوءنیت و نوعی انتقام جویی مطرح است و انگیزه بیشتر ناشی از انتقام جویی و کینه شخصی است که مرتکب جرم می خواهد به صورت شدید به طرف مقابل خود لطمه بزند که در دیگر جرائم مانند کلاهبرداری و .. کمترین انگیزه دیده می‌شود.»

خرمشاهی در پایان تأکید کرد: «سال‌های پیش کمتر جرم اسیدپاشی رخ می داد و دیدیم که به دلایلی قبح این جرم کم کم از بین رفت و ارتکاب آن تشدید شد و رشد صعودی پیدا کرد؛ لذا در کل باید همیشه به این توجه کنیم که تشدید مجازات‌ها نتوانسته اند بازدارنده باشند و از اقدامات پیشگیرانه که یکی از وظایف قوه قضاییه است مغفول مانده ایم. پیشگیری از جرم بسیار مهم است که چندان به آن توجه نشده؛ مثلا در کشوری مانند نروژ اسیدپاشی مجازاتش خیلی سبک است و میزان وقوعش در حد صفر است. اما آیا این باعث انگیزه وقوع این جرم می شود؟ لذا باید توجه کنیم مادامی که فقر و طلاق و بیکاری و بی فرهنگی و اعتیاد و ... هست جرم هم هست.»