دستگاه ها خاموش، کرکره تولیدی ها پایین و کارگران بیکار. این حکایت تولیدی های پوشاک در سال های اخیر است. سازمان های ذی ربط برای جلوگیری از این وضعیت کمکی که نمی کنند، بعضا تصمیماتی نیز می گیرند که در نوع خود به بازی در زمین حریف می توان آن را تعبیر نمود. اخیراً تفاهم نامه ای بین گمرک و دبیرخانه شورای عالی مناطق آزاد و ویژه مناطق اقتصادی به امضا رسیده که در نوع خود بی نظیر است.
به گزارش تابناک اقتصادی، چند سالی است که حال و روز تولیدکنندگان پوشاک ایرانی اصلا مساعد نیست. هر روز عده ای دستگاه های خود را خاموش می کنند، کرکره تولیدی های خود را پایین می کشند و کارگران را رهسپار خانه هایشان می کنند. علت این موضوع هم چیزی جز واردات بی رویه و قاچاق پوشاک نیست. وارداتی که بعضا به صورت ساعتی چندین کانتینر از مرزهای ترکیه وارد ایران می شود. مشکلات پوشاک ملی به اینجا ختم نمی شود و بعضاً بلاهای طبیعی و انسانی نیز دامن گیر آن ها می شود. به عنوان نمونه می توان به حادثه آتش سوزی ساختمان پلاسکو اشاره نمود.
ساختمان پلاسکو ساختمانی تجاری بود که تا روز 30 دی ماه 1395 در ضلع شرقی چهارراه استانبول تهران پا برجا بود و همه از آن به عنوان یکی از مهمترین مراکز تولید و فروش پوشاک در ایران یاد می کردند. ساختمان پلاسکو در سال های اخیر به نماد پوشاک ایران تبدیل شده بود. این ساختمان در سال 1341 توسط حبیب الله القانیان ساخته و افتتاح شد و در روز 30 دی ماه 1395 آتش گرفت و در ساعت 11 و 30 دقیقه و پس از گذشت 3 ساعت و نیم از شروع آتش سوزی به صورت عمودی فرو ریخت. بعد از فروریختن پلاسکو، مسئولین وعده های بسیاری به ساکنان پلاسکو دادند که به گفته بسیاری از آن ها این وعده ها عملی نشد.
این پایان مشکلات و بی مهری ها نسبت به تولیدکنندگان پوشاک نبود. بعضاً تولیدکنندگان پوشاک شاهد رفتارها و تصمیماتی از سوی مسئولین هستند که می توان از آن به بازی در زمین حریف یاد کرد. از واردات پوشاک توسط دختر وزیر گرفته تا توافقاتی که به نوبه خود می تواند کمر تولیدکنندگان پوشاک را خم کند.به عنوان نمونه به تازگی تفاهم نامه همکاری بین گمرک جمهوری اسلامی ایران و شورای عالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی به امضا رسیده است که طی آن سهمیه واردات پوشاک به مناطق آزاد هفت گانه کشور تا پایان سال 96 مشخص گردیده است. براساس این تفاهم نامه سهمیه پوشاک مناطق آزاد به این شرح تعیین شده است:
1- سهمیه پوشاک منطقه آزاد انزلی 9 میلیون دلار و سهم واردات پوشاک از کشور ترکیه 800 هزار دلار
2- سهمیه پوشاک منطقه آزاد ارس 8 میلیون دلار و سهم واردات پوشاک از کشور ترکیه 5 میلیون دلار
3- سهمیه پوشاک منطقه آزاد ماکو 8 میلیون دلار و سهم واردات پوشاک از کشور ترکیه 8 میلیون دلار
4- سهمیه پوشاک منطقه آزاد اروند 2 میلیون دلار و سهم واردات پوشاک از کشور ترکیه 500 هزار دلار
5- سهمیه پوشاک منطقه آزاد کیش 20 میلیون دلار
6- سهمیه پوشاک منطقه آزاد قشم 20 میلیون دلار
7- سهمیه پوشاک منطقه آزاد چابهار 2 میلیون دلار
اولاً که این حجم واردات پوشاک به مناطق آزاد خودش جای بحث دارد. ثانیاً در گذشته نمونه هایی وجود داشت که محموله ای با ارزش بسیار بالا به مناطق آزاد وارد می شد اما خروجی قانونی ثبت شده در گمرک تنها مقدار اندکی بود. به عنوان نمونه قاسم خورشیدی سخنگوی ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز در موردی اشاره نمود که محموله ای با ارزش ۲۰۰ میلیون دلار از بندر شهید رجایی به سمت یکی از مناطق آزاد شمال شرقی کشورمان با استفاده از قانون ترانزیت کالا حمل و وارد این منطقه شده است؛ اما خروجی قانونی ثبت شده در گمرک تنها یک میلیون دلار پوشاک بوده است. سوال اینجاست که با توجه به ممنوعیت معافیت گمرکی کالای همراه مسافر در این منطقه، ۱۹۹ میلیون دلار دیگر پوشاک در این منطقه چه شده است. آیا مصرف شده یا به سرزمین اصلی حمل شده است؟
به هر صورت آنچه از این تفاهم نامه بر می آید این است که امضای این تفاهم نامه به نوعی کوبیدن میخ دیگری بر تابوت پوشاک وطنی است. بهتر است اگر مسئولین کاری را در زمینه حمایت از تولید داخلی انجام نمی دهند لااقل تصمیماتی نیز از این قبیل نگیرند که به نوعی بازی در زمین حریف محسوب شود.
تولید جنس بنجول اقتصاد کشور را ورشکسته وملت را فقیر میکند همان بهتر دفنش کنید متاسفانه تا زمانی که با فشن و مد مبارزه کنیم نتیجه اش همین میشه تولید پوشاک با سالن های مد گره خورده خواهشا از صنعت مد حمایت کنید علاوه بر اشتغال بالا می تونیم حتی صادرات پوشاک به کشورهای همسایه داشته باشیم مثل افغانستان پاکستان تاجیکستان ترکمنستان اینها اشتراکات فرهنگی با ما دارند و سلیقه ایرانی ها را در لباس می پسندد لطفا با اطلاع رسانی درست خود به فعالیت مافیای واردات پوشاک پایان دهید با کسانی که در صنعت مد و پوشاک فعالیت می کنن مثل مجرمها برخورد نکید تا وقتي تعهد توليد كننده و حقوق مصرف كننده و كيفيت محصول درست نشه، شعار حمايت از توليد داخلي شعار بي مبنايي است ، مردم مجبور نيستند قرباني بي تعهدي توليد كننده داخلي باشند، نتيجه شعار حمايت از توليد داخلي، در صنعت خودرو به روشني پيداست. من خودم از طرفدارن پرو پا قرص اجناس ایرانی هستم اما متاسفانه خرید اجناس ایرانی بااین حقوقهای ما یک ریسک بزرگ دارد لوازم خانگی ایرانی بی کیفیت و بدون پاسخگویی مسئولین زیربط یعنی هزینه کرد زیاد دوماپوشاک ایرانی نتنها بی کیفیت هستن بلکه نا زیبا و بد ترکیبو رنگ هستن تا جایی که کودکان ما در وقت خرید به هیچ وجه رقبت به پوشیدن آنها ندارند همین کفشای تن تاک که دائما از تلویزیون تبلیغ میشود نگاه کنید چقدر بی ریخت هستن تازه گرانقیمت هم هستن ما با کمتر از این قیمت یا کمی گرانترکفش زیباتر و با دوامتر خارجی میتوانیم بخریم ما لازم نیست در همه زمینه ها تولید داشته باشیم چند قلم کالای ایرانی تولید کنیم باکیفیت وقیمت مناسب ونه تنها در ایران بلکه در جهان با یک برند ایرانی معرفی کنیم 