چرا اشکان دژاگه با قلیان به خودباوری نرسید؟!

به تازگی اشکان دژاگه ‌در صفحه فیس‌بوک خود مطلبی نوشته که به نوعی، نقد وضعیت فوتبالیست‌های کشورمان و در نگاهی کلان‌تر، نقدی به وضعیت ورزشکاران حرفه‌ای این مملکت است؛ ستاره‌هایی که بسیاری‌شان پرحاشیه بود، ولی در میدان عمل بازدهی اندکی دارند و آخرین این حاشیه‌ها که همچنان نقد‌ها بر آن ‌مانده، «قلیان گیت» است که البته بیش از واقعیت موجود برجسته شد.

به گزارش «تابناک»، در روزهایی که هنوز ماجرای قلیان کشیدن بازیکنان ملی‌پوش تیم زیر ۲۲ سال فوتبال در جریان اردوی کیش که با توجه به ورود نیکوتین به لیست مواد دوپینگی، بهانه‌ای برای طرح مباحثی پیرامون عدم تعهد، بی‌اخلاقی و حتی فساد در ورزش و بالاخص فوتبال شده، دیدگاه‌هایی ‌مطرح می‌شود که برخی از آن‌ها نیز به عنوان نقد فضای موجود در فوتبال کشور تعبیر می‌شود، ولو آنکه ارتباط مستقیمی با آنچه رخ داده و در برنامه ۹۰ رسانه‌ای شده، نداشته باشد.

در این زمینه، اشکان دژاگه در تازه‌ترین مطلب خود در فیس بوک به این پرسش پاسخ داده که چگونه می‌توان به یک فوتبالیست حرفه‌ای تبدیل شد. او بسیار مختصر به برخی فکت‌ها برای حرفه‌ای شدن اشاره کرده که طبیعتاً هر ورزشکار در حرفه‌ای‌ترین سطح ممکن، نیازمند آن‌هاست؛ اما وقتی شهرت و البته ثروت سراغ ورزشکار حرفه‌ای می‌رود، میان استفاده از حواشی این ثروت و شهرت نظیر خوش‌گذرانی‌ها و حفظ شرایط حرفه‌ایِ ورزشِ مداوم و سخت، بزنگاهی نه چندان سهل شکل می‌گیرد.

بازیکن ایرانی تیم فولام انگلیس در این پست کوتاه و جالب نوشته است: «سلام دوستان؛ مردم از من می‌پرسند چطور بازیکن حرفه‌ای شدم. برای این منظور باید هر روز سخت‌تر از دیگران کار کنید، چون باید بهتر از آن‌ها باشید، طوری که مردم درباره شما صحبت کنند. شما همچون دوستانتان وقت آزاد نخواهید داشت، چرا که باید بازی و تمرین کنید و در تعطیلات آخر هفته نمی‌توانید به مهمانی بروید، چون شما نیازمند ریکاوری مناسب هستید. خودتان را باور داشته باشید و رویا‌هایتان را به واقعیت تبدیل کنید».

طبیعتاً بازیکن با گذشتن از این خوشی‌ها و سرخوشی‌ها و تمرین دشوار و سنگین و استراحت‌های مداوم پس از این سختی‌ها، برای آوردگاه‌های بزرگ عملکردی خیره‌کننده خواهد داشت؛ اتفاقی که درباره برخی بازیکنان ایرانی تیم ملی فوتبال کشورمان که زمان زیادی از ورودشان به این ترکیب نمی‌گذرد، شاهد بوده‌ایم و این تعابیر یعنی پیش از آنکه به مربی، تجهیزات، بازی‌های تدارکاتی و... اندیشید، روح تعهد و سخت‌کوشی را برای نسل‌های آینده فوتبال ایران که قرار است ملی پوش شوند، زنده کرد؛ روحیه‌ای که قطعاً اعتقاد خواهد داشت، با قلیان نمی‌توان به خودباوری رسید.