اين قطبي «تهي» شده...!
قطبي اين روزها، مردي عاجز از عملگرايي است که در بعد روحي- رواني نيز چنان وامانده که حالا تيم تحت هدايتش حتي توان حفظ ساده ترين پيروزي ها را ندارد. بله، تيم قطبي مقابل کره، قطر، مالي و... در شرايطي پس از پذيرش گل وامي دهد و تسليم ناکامي مي شود که آقاي امپراتور، روزگاري خودش استاد جنگ تا دقيقه آخر بود... !
1 ) تيم ملي ايران در دو بازي نخستين خود مقابل قطر و مالي در تورنمنت چهار جانبه دوحه نيز مانند مسابقات اخيرش برابر اردن و بحرين شکست خورد تا رفته رفته عمق بحران در فوتبال ملي کشورمان بيشتر خودش را نشان بدهد.
به نوشته قدس؛ اين روزها حتي ترک ميدان- هر ميداني- با يک نتيجه مساوي و تک امتياز نيز براي تيم ملي ما حکم يک رؤيا را پيدا کرده است و متأسفانه فوتبال ملي ايران بسياري از مسابقات را به راحتي هر چه تمام تر به رقبا واگذار مي کند. ما دقيقاً بر سر نقطه کليد خوردن «فاجعه» ايستاده ايم و در آن، تيم ملي کشورمان را مي بينيم که با سرعت سرسام آور، به سمت قهقرا در حرکت است.
2 ) مي توان عوض شدن يک نسل از فوتباليستها را دليل دريوزگي اين روزهاي تيم ملي کشورمان قلمداد کرد؛ چنان که سر مربي همين تيم هم به اين نکته اشاره مي کند. به هر حال علي کريمي، مهدي مهدوي کيا، وحيد هاشميان و حتي کريم باقري و ديگران رفته اند و جاي خالي اين بزرگان، آن چيزي نيست که بشود به راحتي پرش کرد. در کنار اين، استانداردهاي پايين ليگ ايران نيز به پريشان خاطري فوتبال ملي دامن مي زند.
بدون تعارف ما از ليگ کم مايه اي بهره مي بريم که در آن، هنوز تيم کسي صدر جدول را قرق کرده که غير از 2 - 5 - 3 ، هيچ سيستم ديگري نمي فهمد و هر زمان پايش را از مرزهاي ايران بيرون گذاشته، فاجعه اي وحشتناک برايش رخ داده است. تيم ملي ما، چوب همين فوتبال داخلي سست عنصر و کم رمق را مي خورد؛ ليگي که در آن، پرسپوليس با اين شرايط اسفبارش مدعي است، يا استقلال با اين نمايشهاي ملالت بار و چندش آورش، خود را در زمره شانسهاي قهرماني مي پندارد...!
به نظر مي رسد اينها بخشي از عوامل تيره روزي هاي فوتبال ايران در رده ملي باشد، اما به هيچ وجه نمي توان در مصيبتي که اکنون گريبان تيم ملي ما را گرفته، نقش افشين قطبي و عادت کردن او به باخت را ناديده گرفت.
3 ) سابقه جدل در مورد کيفيت فني افشين قطبي، به همان روزهايي برمي گردد که اين ايراني- آمريکايي براي نخستين بار پايش را به خاک پدري اش گذاشت و به طور غير منتظره براي هدايت پرسپوليس وارد ايران شد.
خيلي ها «موافق» مردي بودند که اگر چه رزومه اش خالي بود، اما سالها تجربه مربيگري آکادميک را در چمدانهايش داشت و البته خيلي هاي ديگر هم ترجيح مي دادند «مخالف» ميهمان سرزده فوتبال ايران باشند. گذشت زمان، بسياري از معادلات را برهم زد. اگر در ابتدا رفتارهاي تازه قطبي در کنار قهرماني اش با پرسپوليس باد را به پرچم موافقان او انداخت، اما رفته رفته تغيير کنشهاي اين مربي، در کنار نتايج ضعيفش در پرسپوليس و تيم ملي و البته فرار شبانه اش از ايران، اصالت را به ايده هاي مخالفان داد تا حالا افشين قطبي مردي باشد که به ازاي هر دوست، هزار دشمن را در مقابلش مي بيند! اما در شرح سياه روزي هاي اين روزهاي تيم ملي با افشين قطبي، نبايد نقش «تهي» شدن اين سرمربي را از انرژي هاي مثبت اوليه اش ناديده گرفت...
4 ) روزي که قطبي به ايران آمد- با هر کيفيتي-، مردي مثبت انديش بود با توانايي هاي فکري بالا. حرفهايش به راحتي موجب تهييج مردم و بازيکنانش مي شد و نقش يک شوکه قدرتمند رواني را براي فوتبال افسرده ايران بازي مي کرد. با اين همه، گذشت زمان ورق را به طور کامل برگرداند تا سر مربي نسبتاً جوان تيم ملي کشورمان، با گذر از هيجان اوليه، در وادي عملگرايي، حسابي لنگ بزند و نواقص بي شمارش را آشکار کند.
اگر امروز افشين قطبي «بي ستاره بودن» را دليل ناکامي اش در تيم ملي مي داند، اما هيچ کس حرفش را باور نمي کند، دليلش آن است که همين مربي، پيش تر مجموعه بسيار پرستاره پرسپوليس را در ليگ هشتم به بيراهه برد و از پس هدايت آن تيم رؤيايي نيز برنيامد. هر روز که مي گذرد، افشين قطبي بيشتر طعم تلخ وا ماندن در عمل را مي چشد و همين کافي است تا با زوال انرژي رواني سودمندي که از آن بهره مي برد، او نيز بتدريج تبديل به عنصري سازگار با شکست و ناکامي شود!
5 ) نه، اين افشين قطبي آن آرتيست درجه يک فيلم مستند «مردان پرسپوليس» نيست که پاي تخته سفيد ايستاده بود و براي تحريک بازيکنانش مشت بر وايت برد مي کوبيد. او ديگر آن چهره جذابي نيست که تيمش سرنوشت نيمي از بازي هاي ليگ هفتم را در دقيقه 90 تغيير مي داد و البته در دقيقه 96 به عنوان قهرماني دست يافت.
قطبي اين روزها، مردي عاجز از عملگرايي است که در بعد روحي- رواني نيز چنان وامانده که حالا تيم تحت هدايتش حتي توان حفظ ساده ترين پيروزي ها را ندارد. بله، تيم قطبي مقابل کره، قطر، مالي و... در شرايطي پس از پذيرش گل وامي دهد و تسليم ناکامي مي شود که آقاي امپراتور، روزگاري خودش استاد جنگ تا دقيقه آخر بود... !
به نوشته قدس؛ اين روزها حتي ترک ميدان- هر ميداني- با يک نتيجه مساوي و تک امتياز نيز براي تيم ملي ما حکم يک رؤيا را پيدا کرده است و متأسفانه فوتبال ملي ايران بسياري از مسابقات را به راحتي هر چه تمام تر به رقبا واگذار مي کند. ما دقيقاً بر سر نقطه کليد خوردن «فاجعه» ايستاده ايم و در آن، تيم ملي کشورمان را مي بينيم که با سرعت سرسام آور، به سمت قهقرا در حرکت است.
2 ) مي توان عوض شدن يک نسل از فوتباليستها را دليل دريوزگي اين روزهاي تيم ملي کشورمان قلمداد کرد؛ چنان که سر مربي همين تيم هم به اين نکته اشاره مي کند. به هر حال علي کريمي، مهدي مهدوي کيا، وحيد هاشميان و حتي کريم باقري و ديگران رفته اند و جاي خالي اين بزرگان، آن چيزي نيست که بشود به راحتي پرش کرد. در کنار اين، استانداردهاي پايين ليگ ايران نيز به پريشان خاطري فوتبال ملي دامن مي زند.
بدون تعارف ما از ليگ کم مايه اي بهره مي بريم که در آن، هنوز تيم کسي صدر جدول را قرق کرده که غير از 2 - 5 - 3 ، هيچ سيستم ديگري نمي فهمد و هر زمان پايش را از مرزهاي ايران بيرون گذاشته، فاجعه اي وحشتناک برايش رخ داده است. تيم ملي ما، چوب همين فوتبال داخلي سست عنصر و کم رمق را مي خورد؛ ليگي که در آن، پرسپوليس با اين شرايط اسفبارش مدعي است، يا استقلال با اين نمايشهاي ملالت بار و چندش آورش، خود را در زمره شانسهاي قهرماني مي پندارد...!
به نظر مي رسد اينها بخشي از عوامل تيره روزي هاي فوتبال ايران در رده ملي باشد، اما به هيچ وجه نمي توان در مصيبتي که اکنون گريبان تيم ملي ما را گرفته، نقش افشين قطبي و عادت کردن او به باخت را ناديده گرفت.
3 ) سابقه جدل در مورد کيفيت فني افشين قطبي، به همان روزهايي برمي گردد که اين ايراني- آمريکايي براي نخستين بار پايش را به خاک پدري اش گذاشت و به طور غير منتظره براي هدايت پرسپوليس وارد ايران شد.
خيلي ها «موافق» مردي بودند که اگر چه رزومه اش خالي بود، اما سالها تجربه مربيگري آکادميک را در چمدانهايش داشت و البته خيلي هاي ديگر هم ترجيح مي دادند «مخالف» ميهمان سرزده فوتبال ايران باشند. گذشت زمان، بسياري از معادلات را برهم زد. اگر در ابتدا رفتارهاي تازه قطبي در کنار قهرماني اش با پرسپوليس باد را به پرچم موافقان او انداخت، اما رفته رفته تغيير کنشهاي اين مربي، در کنار نتايج ضعيفش در پرسپوليس و تيم ملي و البته فرار شبانه اش از ايران، اصالت را به ايده هاي مخالفان داد تا حالا افشين قطبي مردي باشد که به ازاي هر دوست، هزار دشمن را در مقابلش مي بيند! اما در شرح سياه روزي هاي اين روزهاي تيم ملي با افشين قطبي، نبايد نقش «تهي» شدن اين سرمربي را از انرژي هاي مثبت اوليه اش ناديده گرفت...
4 ) روزي که قطبي به ايران آمد- با هر کيفيتي-، مردي مثبت انديش بود با توانايي هاي فکري بالا. حرفهايش به راحتي موجب تهييج مردم و بازيکنانش مي شد و نقش يک شوکه قدرتمند رواني را براي فوتبال افسرده ايران بازي مي کرد. با اين همه، گذشت زمان ورق را به طور کامل برگرداند تا سر مربي نسبتاً جوان تيم ملي کشورمان، با گذر از هيجان اوليه، در وادي عملگرايي، حسابي لنگ بزند و نواقص بي شمارش را آشکار کند.
اگر امروز افشين قطبي «بي ستاره بودن» را دليل ناکامي اش در تيم ملي مي داند، اما هيچ کس حرفش را باور نمي کند، دليلش آن است که همين مربي، پيش تر مجموعه بسيار پرستاره پرسپوليس را در ليگ هشتم به بيراهه برد و از پس هدايت آن تيم رؤيايي نيز برنيامد. هر روز که مي گذرد، افشين قطبي بيشتر طعم تلخ وا ماندن در عمل را مي چشد و همين کافي است تا با زوال انرژي رواني سودمندي که از آن بهره مي برد، او نيز بتدريج تبديل به عنصري سازگار با شکست و ناکامي شود!
5 ) نه، اين افشين قطبي آن آرتيست درجه يک فيلم مستند «مردان پرسپوليس» نيست که پاي تخته سفيد ايستاده بود و براي تحريک بازيکنانش مشت بر وايت برد مي کوبيد. او ديگر آن چهره جذابي نيست که تيمش سرنوشت نيمي از بازي هاي ليگ هفتم را در دقيقه 90 تغيير مي داد و البته در دقيقه 96 به عنوان قهرماني دست يافت.
قطبي اين روزها، مردي عاجز از عملگرايي است که در بعد روحي- رواني نيز چنان وامانده که حالا تيم تحت هدايتش حتي توان حفظ ساده ترين پيروزي ها را ندارد. بله، تيم قطبي مقابل کره، قطر، مالي و... در شرايطي پس از پذيرش گل وامي دهد و تسليم ناکامي مي شود که آقاي امپراتور، روزگاري خودش استاد جنگ تا دقيقه آخر بود... !
