دو سر خط مهم درباره طرح کلان دونالد ترامپ برای ایران

اگر در یک تقسیم بندی استراتژی‌های سیستم بازدارندگی به چهار استراتژی، دفاعی، تهاجمی، سازش و اطمینان ساز، تقسیم شود، استراتژی بازدارندگی دولت ترامپ در یک سال اخیر از فاز دفاعی به بازدارندگی تهاجمی در قبال ایران تغییر جهت داده است. در این استراتژی تلاش می‌شود توان نابودکنندگی با کمک تجهیزات پیشرفته در داخل خاک یا حوزه نفوذ دشمن به کار گرفته شود تا دشمن مجازات‌ سخت و کشنده را احساس کند. این عبارت وزیر خارجه آمریکا که آمریکا دیگر رفتار سابق ایران را کنترل نمی‌کند، در کنار این موضع که باید از تجهیزات پیشرفته نظامی برای بازدارندگی استفاده کرد، در واقع همان بازدارندگی تهاجمی است که آمریکا در قبال ایران پیش گرفته است. در آن سو، برابر دانستن گروه‌های مقاومت در عراق، سوریه، لبنان و یمن با گروه‌های تروریستی مانند القاعده، مجوز انجام حملات نظامی به این گروه‌ها را در قالب بازدارندگی تهاجمی فراهم کرده است. هدف این است که توضیح داده شود عقلایی نیست رفتار کشوری مانند ایران در قبال بازدارندگی تهاجمی، همان رفتاری باشد که در مواجهه با سایر استراتژی‌های و از جمله بازدارندگی تدافعی، انجام شده است.