آیا «طرحهای انتقال آب» به کویر مرکزی ایران، راه حل پایدار بحران آب است؟
روز گذشته، نامهای از عیسی کلانتری به وزیر نیرو خبرساز شد که در آن رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست، با طرح انتقال آب دریای خزر به سمنان موافقت کرده بود. این یکی از جنجالیترین طرحهای انتقال آب در ایران است که مخالفان زیادی هم دارد؛ اما از بخت بد آخرین آنها نیست.
همین الان طرح انتقال آب دریای عمان به استان کویری مرکز ایران هم در دست بررسی است. طرح انتقال آب بهشتآباد از سرشاخههای کارون به فلات مرکزی ایران، هم یکی دیگر از طرحهای جنجالی در حوزه انتقال آب است.
هرچند دولت حسن روحانی به خودش لقب «محیط زیستی»ترین دولت تاریخ را داده، گویا ماجرای انتقال آب و دست بردن در محیط زیست، منوط به این دولت و آن دولت نیست و هر که به قدرت میرسد، برای چارهاندیشی درباره بزرگترین بحران کنونی ایران، راهی جز کشیدن خط انتقال آب ندارد.
ایده کلی همه دولتها در مواجهه با بحران خشکسالی یک فرمول همیشگی است: چیرگی بر طبیعت به جای سازگاری با آن! تجربه انتقال آب در ایران به خوبی نشان میدهد، طرحهایی از این دست، نهایتا منجر به خشکی رودخانهها، تالابها، دریاچهها و نهایتا به تغییر کاربری خطرناک زمین منجر میشوند که در نهایت زندگی در بخشهایی از زمین را با خطر مواجه میکند.
با این حال این طرحها همچنان در دولتهای مختلف تصویب و اجرایی میشوند.
* اکنون میخواهیم نظر شما را درباره طرحهای انتقال آب به کویر مرکزی ایران بدانیم. به نظر شما، آیا «طرحهای انتقال آب» به کویر مرکزی ایران راه حل پایدار بحران آب است؟
* این راهکار تا چه میزان در درازمدت پاسخگوی تقاضای روزافزون به منابع آب باشد؟
* آیا هزینههای این طرح توجیه اقتصادی دارد؟ آیا عواقب احتمالی امنیتی، سیاسی، زیست محیطی آن به منافعش میارزد؟
از خزر تا خلیج
تمام کشورهای اروپایی و آسیایی این کانالهای عظیم رو بصورت رو باز و قطر حد اقل 200 متر انجام دادند و نتیجه اون آبادی و آبادانی و ایجاد اشتغال برای ملیونها نفر هستش
هرگز پشیمان نخواهید شد
اگر انتقال اب اولویت باشه ابتدا باید به شهرهای ساحلی دریای عمان و خلیج فارس این ایده انجام بشه که کنار دریا هستن و محتاج اب نه شهر واستانی با فاصله از دریا و با عبور خط از
جنگل های بکر ودغدغه های محیط زیستی به هر حال اینجا ایران است نه سوئد ی
تا زمانی که خود صنایع و بخش کشاورزی نمیتونن بودجه بهینه سازی مصرف اب داشته باشن
خب هزینه اجرای این طرح هم بنظرم کمتر از بهینه مصرف کردن اونهاس
جهت اطلاع دریاچه مازندران به آبهای آزاد متصل نیست. دریاچه هست دریاچه
اگر قرار نیست کلاً دست به منابع طبیعی بزنیم ،منابع سوخت و معادن چرا اینقدر بی رویه استفاده میشه
وضعیت زیست محیطی خوزستان ،یا خشکش زاینده رود نتیجه همین تفکر است آن کشورهایی که نامبردید آب دریا را با دستگاه شیرین و سپس استفاده میکنند برای همان شهرهای اطراف نه انتقال به این شکل از دل جنگل
2- برقی که آب شیرین کن ها نیاز دارند در اندازه یک نیروگاه برق هست.
3- آب رو می برند که باهاش چه کار کنند؟ اگه برای جبران کمبود نیاز هست که خوبه ولی اگه بره که باهاش جمعیت رو زیاد کنند مطمئن باشید 10 سال دیگه دوباره نیاز آبی پیدا میشه. تازه این خوشبینانه ترین حالت هست. در صورتی که مطمئن هستم بعد از تخریب جنگل، دریا و ... و کلی هزینه باهاش خربزه و صیفی جات تولید می کنند آن هم فقط برای سمنانی ها. یعنی آب به قیمت لیتری چند هزارتومن می رسه سمنان که خربزه بکارن. از اونجایی که سمنان زورش از بقیه بیشتره، سهم بیشتری بر میداره، نارضایتی هم ایجاد میکنه.
اینم عاقبت مدیریت احساسی و سیاسی
حداقل 50% جمعیت سمنان را مردم استان گلستان(از گلوگاه گرفته تا گنبد و مینو دشت و آزادشهر)،مازندران(ساروی ها ،قائم شهریها ، بابلیها و ...)کردهای کردستان ،سیستان و بلوچستان(که از طریق زابلی ها و همشریانشان در گرگان با سمنان آشنا و به سمنان مهاجرت کرده اند) و البته تعداد زیادی از افغانها تشکیل میدهند.
برای اینکه سمنان به آب احتیاج نداشته باشد میتوان چند کار را انجام داد
۱-این استان از صنعتی بودن خارج و نیروهای کار مهاجر به شهرهایشان برگردند.نمیشود که مازنی ها و گلستانی ها بخاطر بدست آوردن شغل از استان پر آبشان دست بکشند و به سمنان مهاجرت کنند و بقیه آنها که در شهرهایشان مانده اند با دادن آب به استان سمنان مخالفت کنند.!!! 2 - بر خلاف سیاستهای دولت بر زاد آوری بیشتر، از افزایش جمعیت در این
استان یا استانهای مشابه جلو گیری شود.
3-افغانها را به شهرهای پر آب کوچ دهند
4-کل استان را تعطیل و مردم را به استانهای دیگر
کوچ دهیم که البته و صد البته هیچکدام از اینکارها شدنی نیست و به قول وزیر بهداشت قبلی همینه که هست.بیخود نگویید بخاطر سمنانی بودن رییس جمهور این اتفاق قرار است بیافتد.سمنان عضوی از کشور است که در مرکز ایران قرار گرفته ، در تمام افت و خیزهای کشور همراهی بی چون و چرا داشته و چون در وسط کشور قرار دارد حتی نمیتوان آنرا به کشورهای دیگر واگذار کرد.پس تعصبات قومی و استانی هم فایده ندارد هر استان همجوار بخواهد جلوی اینکار را بگیرد کوچکترین تبعات آن مهاجرت مردم این استان به استان آنها خواهد بود
پس چه بخواهیم و چه نخواهیم ، علی رغم وجود مسائل زیست محیطی ، نارضایتی مردم استانهایی که قرار است آب از آنجا به سمنان و استانهای مرکزی . تا منتقل شود ، باید آب منتقل شود تا فردا دچار مشکلات بزرگتر نشویم.
یا همه میپذیرند و یا همگی بعد از آسیب رساندن به سمنان و مهاجرانش و نهایتا به کشور ،مجبور به پذیرش آن خواهند شد.
مخلص کلام اینکه یا بپذیرید ،یا میپذیرید .
اگر آب شور را به گور بفرستیم که دریاچه درست شود با تبخیر آب نهایتا یک شوره زار خواهیم داشت .








