کشورهای پیشرفته چگونه اجاره‌بها را کنترل می‌کنند؟
تجارب برخی کشورهای توسعه‌یافته نشان می‌دهد ترغیب مالکان به انعقاد قراردادهای طولانی مدت، محدود کردن درصد افزایش اجاره بها با توجه به شاخص‌های اقتصادی و در نظر گرفتن حمایت‌های قانونی لازم برای مستاجران در جلوگیری از افزایش بیش از حد اجاره‌بها در شهرهای بزرگ موثر بوده است.
بسیاری از کارشناسان تاکید دارند که در ایران نمی‌توان اجاره بها را با قوانین دستوری مهار کرد. با این حال کشورهای توسعه‌یافته قوانینی را برای کنترل نرخ اجاره بها وضع کرده‌اند که به نظر می‌رسد علت اصلی توفیق سیاست‌های سرکوب نرخ در کلیه سطوح اقتصاد این کشورها از جمله بازار مسکن، ثبات در سطوح کلان اقتصادی آنها است. اما با توجه به نوسانات دوره‌ای در اقتصاد ایران، توازن در کلیه بخش‌ها به هم می‌خورد و این معضل باعث می‌شود سیاست‌های میان‌مدت و درازمدت به چالش کشیده شود.
در تمام دنیا عوامل و پارامترهای متعددی بر تغییرات و میزان اجاره بهای واحدهای مسکونی اثر می‌گذارند که برخی از مهمترین آنها قیمت واحد مسکونی، سطح تورم عمومی جامعه، میزان عرضه و تقاضا برای واحدهای مسکونی اجاره‌ای، نرخ سود سپرده‌های بانکی و ... هستند. از این رو به نظر می‌رسد راهکار اصلی کنترل اجاره ایجاد ثبات در اقتصاد کلان و تقویت عرضه واحدهای مسکونی اجاره‌ای باشد. با این وجود، تنظیم قوانین و مقررات برای ساماندهی بازار اجاره و حمایت از حقوق مستاجران، به شرط وجود شرایط مناسب ضروری است.
طبق گزارشی که دفتر اقتصاد مسکن منتشر کرده است قوانین حمایت از اجاره‌نشین‌ها از سال های جنگ جهانی اول تا دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی در اغلب کشورها اعمال شده و امروز نیز با توجه به افزایش بیش از حد اجاره‌بها به‌خصوص در شهرهایی که فرصت‌های شغلی بیشتری در اختیار ساکنان خود قرار می‌دهند، قانون‌گذاران بار دیگر اعمال قوانین تنظیم و کنترل اجاره را در دستور کار خود قرار داده‌اند. این قوانین برای برخی از خانه‌های اجاره‌ای در برخی شهرها اعمال می‌شود اما به گونه‌ای است که پیامد آن در کل بازار مسکن باعث تنظیم نرخ‌ها و تنظیم رفتار سمت عرضه می‌شود.
بررسی تجارب برخی از کشورها نشان می‌دهد ترغیب مالکان به انعقاد قراردادهای طویل‌المدت، محدود کردن درصد افزایش اجاره بها با توجه به شاخص‌های اقتصادی و در نظر گرفتن حمایت‌های قانونی لازم برای مستاجران در جلوگیری از افزایش بیش از حد اجاره‌بها در شهرهای بزرگ موثر بوده است.
سیاست کنترل اجاره می‌بایست کمترین دخالت را در مکانیزم بازار داشته باشد و هم‌چنین برنامه کنترل اجاره باید ساده، شفاف و برای اجرا و اعمال آسان باشد. از طرفی سیستم کنترل اجاره باید اجازه‌ی بازیافت سرمایه را بدهد.
فرانسه از سال ۲۰۱۵ کنترل اجاره در مناطقی که تقاضا بیش از عرضه است را اجرا کرده است. مقررات به این صورت است که در هنگام اجاره جدید، اگر صاحب‌خانه در خانه بهسازی نداشته باشد، آخرین اجاره‌ای که توسط مستاجر قبلی پرداخت می‌شود تنها میتواند بر اساس یک نرخ ثابت شاخص بنچمارک برای اجاره بها ا فزایش یابد.
آلمان از ژوئن ۲۰۱۶ تنظیم‌گری را مربوط به قراردادهای اجاره جدید اعمال می‌کند که به موجب آن امکان ندارد اجاره‌ها از ۱۰ درصد اجاره‌ی مرجع به طور معمول در مناطق محلی تجاوز کند. کنترل اجاره به تمام خانه‌ها به‌غیر از خانه‌های تازه ساخته شده یا خانه‌های مدرن اعمال می‌شود.
در اتریش اجاره در مسکن‌های قدیمی موجود (حدود نیمی از بازار اجاره خصوصی) تنظیم می‌شود. افزایش اجاره پس از نوسازی در مورد اجاره‌های موجود تنها با رضایت مستاجران و یا پس از یک حکم قضایی امکان‌پذیر است.
در دانمارک انواع مختلفی از تنظیم‌گری اجاره وجود دارد که سهم بسیار زیادی از خانه‌های اجاره‌ای را پوشش می‌دهد (حدود ۸۸ درصد از کل). تنها در خانه‌های جدید اجاره از سال ۱۹۹۱ غیر قابل کنترل شده است.
در هلند حداکثر اجاره بر اساس کیفیت مسکن برای همه اجاره‌های زیر ۷۱۰ یورو در هر ماه اعمال می‌شود. مقررات اجاره در حال حاضر بیش از ۹۰ درصد از بخش اجاره (بخشی از مسکن اجتماعی و خصوصی) را پوشش می‌دهد.
در ایالات متحده آمریکا، کنترل اجاره بر ساختمان‌هایی که قبل از فوریه سال ۱۹۴۷ ساخته شده‌اند و واحدهای اشغال شده توسط مستاجر که به طور مداوم از قبل از ۱ ژوئیه ۱۹۷۱ (حدودا ۲ درصد از تمام مسکن‌های اجاره‌ای) در آن زندگی می‌کنند اعمال می‌شود. تثبیت اجاره شامل یک پوشش بر روی افزایش اجاره می‌باشد و در کل سال‌های ۱۹۴۷ تا ۱۹۷۳ به تمام ساختمان‌های با ۶ واحد یا بیشتر و برای واحدهایی که از برنامه کنترل اجاره خارج شده‌اند اعمال می‌شود.
خلاصه‌ای از وضعیت کنترل اجاره در بخش خصوصی اجاره‌داری در کشورهای عضو OECD در جدول زیر آورده شده است.
ویژگی‌های قرارداد اجاره در بخش خصوصی اجاره‌داری نیز در کشورهای عضو OECD در جدول زیر آورده شده است. با توجه به دوره و مدت اجاره‌نامه در بیشتر کشورها قراردادهای مدت ثابت و قراردادهای پایان باز از نظر قانونی امکان‌پذیر است. دانمارک، فنلاند، آلمان، هلند و سوئد اکثرا و یا به طور کامل از قراردادهای پایان باز استفاده می‌کنند. اگرچه در ژاپن شایع‌ترین نوع اجاره‌نامه مدت زمان محدودی است اما به طور خودکار تمدید می‌شود و سطح بالایی از امنیت را به مستاجر می‌دهد.
چرا ادرس اشتباه می دهید . قیمت اجاره یک ملک بستگی به قیمت آن دارد و بستگی به شهر و موقعیت یک .... از قیمت ملک بعنوان اجاره اعلام می شود . امروز با توجه به عوارض غیر عادی شهرداری ها قیمت ملک در همین بازار رکود مجبور به رشد است . برای کمک به مستاجرین حجم بی منطق عوارض شهرداری را کاهش دهید . چرا شعار می دهید فقط از جیب مردم می بخشید روش اصلی کنترل اجاره مسکن و کل بازار مبارزه با تورم هست در ایران همه چیز را امتحان کرده اند حتی با ریسک بسیار بالا ولی در خصوص کنترل قیمت اجاره و خرید مسکن اصلا ... آدم فکر میکنه نکنه منافع برخی به خطر میفته ...فقط کافیه میزان افزایش سالیانه را تعیین و ثبت قرار داد فقط در سامانه املاک باشد که نتوانند افزایش بیشتری بدهند ... و هر قرارداد خارج از سامانه در مراجع قضایی غیر معتبر است ...حالا اگر مستاجر اجاره نده مالک بی چاره است ...پس مجبورند در سامانه ثبت کنند و به کم قانع باشند ...
خب واقعا کسی نیست که پیگیر بشه ببینه منافع چه کسانی مانع از اجرای این قانون میشه ؟ چه کالایی مهمتر از مسکن و سرپناه که تعزیراتی نشه ؟
مهمترین کشورهای دنیا این کار را انجام داده اند .... اما ایران ؟؟!!!!!!!
1- تعیین قیمت املاک و اجاره بها توسط کارشناسان دولتی.2- محدودیت در مالکیت حقیقی و حقوقی.
در سوییس وقتی قیمت اجاره خونه را صاحب خانه میتونه بیشتر کنه که مستاجر تازه وارد بشه، اگر مستاجر قبلی بماند تازمانیکه هست اجاره همون اجاره ذکر شده در قرارداده، ضمنا سود بانکی در سوییس صفر است، قابل توجه مسوولان ایرانی باید ایران را با ونزوئلا و زیمبابه که تورم بالای هشتاد در صد است مقایسه کنی نه کشورهایی که پنجاه سال است تورم از یک درصد بالاترنرفته. اگر نرخ اجاره خانه در ایران و زیمبابه و ونزوئلا مانند هلند و آلمان تعیین شود دیگر کسی در مسکن سرمایه گذاری نمی کند و وضع بسیار بدتر از آنچه که هست خواهد شد. اول انقلاب وقتی بازرگان دستور داد اجاره خانه ها نصف شود هر بیست بنگاه که مراجعه می کردی یکی اپارتمان اجاره ای داشت ک آنرا به چند برابر رهن کامل می داد امریکا شیطان بزرگه. نمیتونه برای ما الگو باشه. ما باید الگوی اسلامی ایرانی خودمون را داشته باشیم. اگردرکشورماثبات اقتصادی باشدکه البته کمی سخت بنظرمیآیدوسرمایه هاازبانکها وگرفتن بهره های بالاببازارمسکن وتولید برودوبانکهاوامهای دارزمدت بابهره های قابل قبول به افرادی که شغلی مناسب دارندجهت خریدویاساخت مسکن بدهندعلاوه براینکه اکرکسی مایل به خریدباشدبرایش امکانپذیرمیشوداجاره بهاهم به‌ثبات نسبی میرسدولی وقتی قیمت همه چیزمرتب درحال افزایش است وبخواهیم باتهدیدوارعاب سرمایه داررامجبوربه ارزان کردن ملکش ویااجاره آن کنیم یاسرمایه ها ازکشورخارج ویاجهت گرفتن نزول های نجومی ورقابتی به بانکهاسپرده میشودواین چرخه معیوب مرتب بدوبدترمیشودنتیجتابهترین راه برای تولید بیشترودرنتیجه کاهش قیمت ثبات حداقلی دراقتصادوتشویق بانکهابه پائین آوردن بهره هاچه برای خریدوچه برای سپرده هااست البته این کاریک شبه امکان نداردولی اگرواقعا سیاست اقتصادی براین طریق باشدامیدی به حلش هست وگرنه بابگبروببندکاراقتصادی درست نمیشودو رونق نمیابداینراهمه میدانیم ولی ازبیانش امتناع میکنیم. تا تورم هست ثبات معنی ندارددر ایران داشتن سندیکای مستاجر میتواند مفید باشد
در ایران بزرگترین خدمت دولت به مردم عدم دخالت در این بخش است.چونکه دولت ها صرفا به نیت خدمت به مردم نیستن و لذا دست به هر چیزی که میزنن خرابتر میشه.