تعدیل گروهی خبرنگاران در رسانه‌های مختلف / تعطیلی نشریات شتاب می‌گیرد / خطر جدی در کمین رسانه‌های آنلاین
پس از افزایش شدید تورم و تأثیر عمیق آن بر فضای رسانه‌ای به ویژه در حوزه نشریات که تداوم حیات‌شان متکی به تأمین کاغذ است، هرچند برخی رسانه‌ها در این دوران که کمتر کسی رسانه کاغذی می‌خواند دست به افزایش قیمت برای تداوم حیات زدند، سرانجام شماری از نشریات دست به تعدیل نیرو برای حفظ حیات زده‌اند و گروهی دیگر نیز آماده شده‌اند تا در صورت سخت‌تر شدنِ شرایط اداره رسانه، قفل را به در بزنند و با گیشه مطبوعات وداع کنند.
به گزارش «تابناک» ـ «4000 تومان»؛ این قیمتی بود که شماری از روزنامه‌ها پس از تعطیلات نوروزی و آغاز سال کاری مطبوعات درج کردند؛ روندی ناگزیر که سایر نشریات نیز در سال هزار و سیصد و نود و هشت در پیش خواهند گرفت. هر ناظری که از تیراژ اندک کل مطبوعات ایران خبر داشته باشد، با دیدن این قیمت با خود می‌گوید: «واقعاً با خودشان چه فکر کرده‌اند؟ مگر می‌فروشد؟» واقعیت آن است که باید گفت: «بله، تا حدودی می‌فروشد.»
واقعیت آن است که برخی نشریات مهم هر قیمتی درج کنند، کفی از فروش را خواهند داشت که متعلق به «فروش سازمانی» است. روابط عمومی‌ها سازمان‌ها و شرکت‌های عمدتاً دولتی که شمارشان کم هم نیست، تحت عنوان رصد اخبار، هنوز شماری از روزنامه‌های مهم را خریداری میکنند، هرچند بعید نیست شرایط اقتصادی در سال جدید باعث شود حتی این مجموعه‌ها نیز در رویه‌های خود تجدیدنظر کنند و این لیست خرید مطبوعات توسط بخش‌های دولتی کوتاه یا حذف شود.
در مقابل، طیف وسیعی از نشریات تاکنون شانس قرار گرفتن در این لیست را نداشته‌اند و به صورت پیش‌فرض توسط گروهی خریداری می‌شوند و با سرعت بیشتری در معرض حذف از فضای رسانه‌ای قرار دادند. هر بند کاغذ 100 در 70 اندونزی با گرماژ 70، به 382 هزار تومان رسیده و این رقم طبیعتاً به قیمت‌هایی روی جلد مطبوعات منتهی میشود که مشتری آنها را نسبت به گذشته کاهش خواهد داد. نشریات در سال‌های اخیر با جذب آگهی کوشیدند هزینه انتشار را تا جای ممکن از محل تبلیغات تأمین کنند و کمترین قیمت روی جلد را داشته باشند، ولی این فضا نیز در حال تغییر است.
در این دوران که تورم کار خودش را با مطبوعات کرده و بسیاری از مشتریان پرسفارش آگهی‌های نشریات نظیر بانک‌ها، خودروسازها، صاحبین برندهای مطرح صوتی و تصویری، تولیدکنندگان بزرگ و دارای برندهای مطرح مواد غذایی، شرکت‌های ارائه دهنده خدمات تلفن و اینترنت و حتی واردکنندگان عمده برندهای لوکس به شکل قابل ملاحظه‌‌ای ارائه آگهی را محدود کرده‌اند و حتی به رسانه‌های اصلی دارای مخاطب میلیونی نیز آگهی اندکی میدهند. انگار عنصر مؤثر تبلیغات برای رقابت در این فضا نیز دیگر جزو اولویت آنها نیست و محافظه‌کاری اقتصادی تأثیر معناداری داشته است!
در مقطعی که بعید به نظر می‌رسد نسخه‌هایی نظیر تأمین کاغذ بتواند نجات‌بخش مطبوعات باشد و اگر در فضای مطبوعات تأثیر حداقلی بگذارد، در فضای مجازی این تأثیر را نیز نخواهد داشت، شمار قابل توجهی از هفته‌نامه‌ها، ماهنامه‌ها و فصل‌نامه‌ها در طول سال گذشته با فاصله بیشتری منتشر شدند که پیش بینی میشود، این فاصله در انتشار میان دو شماره آنها افزایش یابد و یا در سال جاری، قید انتشار را «تا اطلاع ثانوی» بزنند.
این شرایط باعث شده، رسانه‌های کاغذی خصوصی پیش‌قراول پرداخت هزینه فضای اقتصادی کشور باشند که در ادامه صابون اوضاع به تن رسانه‌های آنلاین نیز خصوصی می‌خورد، چون رسانه‌های آنلاین درآمدی از محلی به نام «فروش» ندارند و صرفاً متناسب با تعداد بازدیدکنندگان‌شان و تأثیرگذاری‌شان بر این گروه مخاطبان جذب آگهی میکنند و وقتی اساساً سیاست مجموعه فوق الاشاره عدم ارائه آگهی باشد، ضربه جدی به کمیت و کیفیت این رسانه‌ها وارد خواهد شد و فضای رسانه‌ای در این حوزه نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرد.
در این میان، عامه مردم که ظاهراً دل خوشی از رسانه و اهالی رسانه ندارند و تصور میکنند رسانه‌ها واقعیت‌ها را با وجود «توان انعکاس» منعکس نمیکنند و یا عکس آن را منتشر میکنند، نسبت به مرگ مطبوعات بی‌تفاوت هستند. ظاهر امر نشان می‌دهد دستگاه‌های مسئول و ناظرانِ پرنفوذ تصمیم‌گیر نیز از تعطیلی رسانه‌های خصوصی بدشان نمی‌آید، چون فضا به کل در اختیار چند نشریه و خبرگزاری دولتی یا متکی به منابع بودجه قرار می‌گیرد که کیفیت فعالیتشان هیچ ارتباطی به شرایط اقتصادی کشور ندارد و ردیف بودجه‌شان دیر یا زود تأمین میشود.
سوای همه این نگرانی‌ها نسبت به آینده رسانه، باید این نکته را یادآوری کرد که شرایط مطبوعات کشور یکی از دماسنج‌هایی است که می‌تواند حال کشور را با آن سنجید و دورنمای پیش روی را متصور شد. وقتی رسانه‌ها با افت تیراژ و افت شدید آگهی مواجه هستند، یعنی باید منتظر موج‌های دیگری بود که رسانه‌ها از آنها تأثیر گرفته‌اند و آسیب‌های وارد به آنها، نشانه شکل‌گیری این موج‌هاست.
وقتی مسئولین و مردم در توافق نظری نانوشته با تعطیلی رسانه‌ها مشکلی ندارند و قربانی با توافق نظر، پایان کار رسانه‌های خصوصی است، نباید از انتشار اخبار تعدیل گروهی خبرنگاران در رسانه‌های مختلف تعجب کرد. هرچند آمار دقیقی از شاغلان مطبوعات و خبرنگارانی که در اسفند 1397 و فروردین 1398 از رسانه‌هایشان تعدیل شده‌اند وجود ندارد، شواهد و گزارش‌ها حکایت از آن دارد که این آمار سه رقمی است و پیش بینی میشود این آمار سه رقمی از صد و چند نفر در این مقطع با چند صد نفر تا نیمه سال افزایش یابد.
باید بساط روزی نامه های نان به نرخ روز خور برچیده شود 
| 
تلگرام کاری کرده کارسونهمه شدن خبرنگار و..........
تمام کارخانه ها دارند تعدیل نیرو وحشتناک می کنند و مقصر اصلی ان هم وزیر کار است که در جلسه تعیین حقوق امسال ۴۰ درصد روی حقوق امسال کارگران گذاشتند در صورتی که صاحبان کارخانه پارسال در هزینه ها مانده بودند و ایشان با تصمیم غلط غلط و افزایش بالای حقوق کارگران مظلوم بالاترین ظلم را به انها کردند.دولت خودش هنر کرده ۲۵ درصد روی حقوق کارمندانش گذاشت ان وقت‌صنعت چه درامدی داشته با تحریم های پارسال و نبود مواد اولیه که تازه روی حقوق کارگرانشان بگذارند؟
کارخانه ها همگی دارند سر همین افزایش حقوق زیاد نیروهای کار خود را تعدیل می کنند
ثروت مملکت از دست یارانه و سوبسیدهای وحشتناک دارد نابود میشود و قیمتها باید واقعی شود تا حقوق ها هم واقعی شود و گرنه وضع بدتر از این میشود.
| باید۲۰۰درصدبه حقوقهااضافه میشدتعطیل کنن کارگربیکاربشه بهتره تابه بردگی گرفته بشه
بااین حقوقهاکارگرحتی نمیتونه روزی یک وعده غذابخوره
| اونکه هیچی افزایش نرخ دلار نشون دهنده چاپ اسکناس بدون پشتوانه ملی هستش یعنی تورم یعنی در واقع بیست درصد حقوق اضافه شد شصت درصد همه چی گرون شد کسی هست که روزنامه بخونه ؟؟؟ 
| نه ولی باهاش شیشه پاک می کنن . فقط و فقط | من فقط کیهان میخرم !!! بهترین کاغذه برای پاک کردن شیشه های ماشین هیچ رسانه آزادی در ایران وجود نداره! تقریباً همه وابسته هستند و به همین خاطر واقعیت‌های جامعه به صورت شفاف اطلاع‌رسانی نمیشه.اگر هم رسانه‌ای توسط برخی خبرنگاران مستقل اداره بشود و بخواهد کمی آزادانه عمل کند،باهاش برخورد میشود.
این اعمال نفوذ و کنترل برای وابسته کردن رسانه‌ها به شدت در حال رخ دادن هست و فقط مختص رسانه‌های داخلی نیست! برای مثال میشه به نوع خبر رسانی بی‌بی‌سی فارسی توجه کرد.
به همین خاطر برای توده مردم بودن یا نبودن این رسانه‌ها هیچ اهمیتی نداره و مثلاً اگر بگویند فردا کلّی روزنامه و سایت تعطیل شدند،هیچ کسی اهمیت نخواهد داد و شاید خیلی از مردم از این موضوع خبردار هم نشوند!
بود و نبود رسانه های کاغذی و مجازی رسمی فرقی به حال بنده نداره و اتفاقا از تعطیلی شون استقبال میکنم. چون همه خبرها سفارشی است و هرگز واقعیت رو بیان نمیکنند | تابناک کامنتهاراهم سفارشی انتشارمیده یاسانسورمیکنه یادستکاری
انشالله اونم تعطیل بشه
چه بهتر الان دیگه همه برای خودشون یه خبرنگار هستن بزرگترین لطمه به رسانه ها به غیر از شرایط اقتصادی پیش آمده مربوط به چگونگی اطلاع رسانی آنها با توجه به نوع فعالیتشان میباشدکه به غیر از تعداد اندکی که بصورت حرفه ای در زمینه های علمی فعالیت میکردند ومشتریان خاص خودشان را داشتند.الباقی در این سالها به خاطر عدم شفافیت در اطلاع رسانی .خبر های تکراری.وخوردن نان به نرخ روز مدتهاست که مشتریان خود را از دست دادند وامروز هم مشکلات اقتصادی اضافه برسایر موارد شده.متاسفانه در طی چندین سال روزنامه هایی که با فشنگ دولتی کار میکردند به خاطر خودخواهی ها ونشان دادن تیراژ بالا آمار چاپ شده ی آنها بسیار فراتر از مخاطبان واقعی شان بود وشمادسته دسته انها را بعد از گذشتن تاریخ روزشان در کوچه وخیابان ودر سطل های زباله شهرداری میدیدید.از طرفی بازیافت آنها در درجه صفر قرار دارد.همه این عوامل خواه ناخواه موجب تعطیلی روز افزون انها شده وخواهد شد. وقتی مسئولین و مردم در توافق نظری نانوشته با تعطیلی رسانه‌ها مشکلی ندارند"؟به عنوان عضوی کوچیکی از مردم عرض می کنم، رسانه هایی که بخوان حقایق جامعه یا اخبار رو جانبدارانه یا وارونه جلوه بدهند، بود و نبودشان فرقی نمی کند، مانند صدا و سیما یا اکثر روزنامه یا خبرگزاری.
اگر رسانه ها به درستی نقش خودشون رو بدون ممیزی های سنگین انجام بدن مطمعنا از اقبال عمومی برخوردار خواهند شد.
پس مقصر اصلی خوده رسانه هستند که با انتشار اخبار بی ربط یا بدون اولویت یا حتی دست چندم انتظار پشتیبانی از مردم رو دارن، دولت هم وضعیتش برای همگان مشخص است.
هم سایتهای خبری و هم روزنامه ها همه خبرهای یکسان و کپی شده دارند و عدم انتشار انها هیچ مشکلی ایجاد نمی کند امیدوارم مشکل مطبوعات کشور حل شود 
| باشما موافقم البته مشکل آزادی بیا نشان حل شود خیلی بهتر است | مشکل آزادی بیان خیلی وقته حل شده و تشدید میشود.آزادی بیان را تعطیل کرده یم.
| البته آزادی بیان وجود دارد ، مهم اینه که آزادی پس از بیان وجود ندارد . خدا کنه اول از همه کیهان شریعتمداری بسته بشه | آمییییییییین آمیییییییین چرا همش به اخراج نیروها میگوئید تعدیل نیروها ؟ آیا واقعاً کلمه "تعدیل" " از "عدالت" می آید؟ تمام روزنامه ها هم بسته شوند فرقی نمی کند زیرا همگی روزنامه های مسولین هستند که فقط تمایلات دولت را منعکس می کنند نه واقعیت های جامعه را.همان کاری که سیمای میلی می مکند و بود و نبودش فرقی به حال جامعه ندارد. از زمان تعطیلی سلام یک روزنامه هم نخریده ام.با این حال اگر همه روز نامه ها هم تعطیل شوند روزنامه خاص کیهان تعطیل نمی شود.
امروزه كسي روزنامه نمي خواند متاسفم بعد از سالها نوشته ايد كاغذ أندونزي يعني ما كاغذ هم از خارج وارد ميكنيم انشالله همه شون تعطیل بشن | انشاءاللهمن که اصلاً روزنامه نمیخونم ، ولی خداییش تمام خبرهاش یا دسته دوم هستند یا به دروغ و غیر واقعی
ببینید مشکل روزنامه ها حتی اگر هم جناحی برخورد کردن نباشه اینه که خبرهای روز قبل رو منتشر میکنند گرچه در روزگار کنونی ظرف مدت چند ثانیه اخبار و اتفاقات با فیلم و جزییات واقعی تر در سراسر کشور پخش میشه .به نظر من انتشار روزنامه با شرایط کنونی فقط از بین بردن درختان و هزینه اضافه هستش.خوب وقتی تکنولوژی ارزانتر و کم خسارتر و سریعتر هست چرا سوبسید به قطع درختان بدیم و یا ارز کشور رو برای وارداتش هدر بدیم. من كه روزنامه رو فقط براي سبزي پاك كردن و شيشه پاك كردن ميخرم.تو روزنامه ها كيهان و اطلاعات بخاطر جنس كاغذش براي شيشه پاك كردن عاليه و شيشه رو برق مياندازه.
كاشكي همه ي رسانه ها تعطيل بشن و برن دنبال كارشون.آخه بود و نبودشون فرقي نداره واسه ملت
شما اگر از بین ۱۰۰ نشریه آنلاین بدون نگاه به عنوان خبرگزاری یا نشریه فقط تیتر اخبار و یا تحلیل ها را مرور کنید احساس شما این خواهد بود که سردبیر همه ی نشریات یک نفر هست تعطیلی ۹۹ تا از ۱۰۰ تا هیچ مشکلی ایجاد نمی کنه ،فقط یک نشریه کافی هست
نشریات و مخصوصا روزنامه ها فکر می کنند اگر در تیتر هایشان جای فعل و فاعل رو عوض کنند یا شماره فونت رو تغییر بدهند نسبت به سایر روزنامه های موجود ، اخبار متفاوتی رو پوشش داده اند
در مورد اخبار خارجی هم گوگل نیوز خیلی دقیق تر و کامل تر همه چی داره
عامل دیگه عدم اقبال مردم این هست که ، مشابه سریالهای دهه ۷۰ تلویزیون که آخر همه چی قابل پیش بینی بود ، مدت مسولیت طولانی مسولان صاحب تریبون باعث شده مردم روزنامه ها را نخونده ، دقیقا می توانند حدس بزنند موضع فلان مسول چی هست ، موضع بهمان مسول چی هست
تریبون های تکراری ، تحلیل های کلیشه ای در کنار اقتصاد بحرانی
البته برخی روزنامه های وابسته با تیراژ بالا به سازمان ها و ارگان های خاص اختصاص میدهند و روزانه در کشور هزاران برگ روزنامه بدونه مطالعه به زباله دانی ریخته میشود رسانه ای که نتونه تحلیل درست از کشور و اوضاع سیاسی اقتصادی داشته باشه و کارش پر کردن صفحه باشه اونم با کاغذ یارانه ای نباشه بهتره مملکت ویران شد هیچ کس پاسخگو نیست کدام روزنامه و یا خبرگزاریهای داخلی تا حالا مستقل عمل کرده اند ؟تمامی آنها وابسته هستند و چیزی را نشر میدهند که آقایون میخواهند .
اتفاقاً اگه تمامی روزنامه ها تعطیل و بودجه های آنها صرف دیگر بدبختی های مردم بشه ، بهتر خواهد بود .
ای کاش روزنامه کیهان زودتر جمع میشدند ، اینقدر از اینها خلاف واقع شنیده ایم که فقط اعصابمون خرد میشه .