نسخه ترافیکی خطرآفرین منطقه ۳ برای دانش آموزان

با آغاز به کار کمپین سه شنبه های بدون خودرو در شهر تهران توسط پیروز حناچی، اکنون کار به جایی رسیده است که مدیران شهری اعم از شهرداران مناطق و معاونان حمل و نقل و ترافیک آنها به دنبال پیچیدن نسخه های ذهنی خود برای توسعه فرهنگ دوچرخه سواری بین افشار مختلف شهروندان به ویژه دانش آموزان هستند. اما سوال اینجاست به رغم آنکه استفاده از این مد حمل و نقلی پاک در تهران به عنوان یک حرکت از سوی شهروندان برای کاهش آلودگی هوا و ترافیک محسوب می شود، اما آیا زیر ساخت های لازم برای توسعه این شیوه در برخی از مناطق تهران مهیا شده است؟

به گزارش تیتر شهر، ابتدای امسال بود که مصطفی سلیمی شهردار منطقه 3 تهران مدعی شد که به زودی بعد از انجام مطالعات مسیر سبز دوچرخه سواری در شمال تهران راه اندازی می شود.

وی مدعی شده بود؛ یکی از موضوعاتی که در منطقه 3 به جد پیگیر آن هستیم، ایجاد مسیر امن ویژه دوچرخه است، به‌طوری‌که شهروندان با دوچرخه و پیاده بتوانند در تمامی نقاط منطقه با آرامش و آسایش تردد کنند و این شرایط برای مردم به شکل پیاده یا با دوچرخه فراهم شود.

آنطور که شهردار منطقه 3 توضیح داده بود؛ در حال حاضر یک کارگروه تخصصی در حال بررسی و نقشه‌برداری مسیر‌ها هستند و فعالیتشان را آغاز کرده‌اند ضمن اینکه با هماهنگی بعضی از مناطق، احتمال دارد که نقاط شروع یا نقاط پایان مناطق هم‌جوار منطقه 3 باشد.

هرچند در طول 9 ماه اخیر خبری منبی بر ایجاد زیر ساخت های لازم در خصوص ایجاد مسیر سبز و البته ایمن دوچرخه سواری در منطقه 3 که جزو مناطق شمالی تهران محسوب شده و از همه مهمتربیشتر ازسایر مناطق تهران درگیر شیب شمال به جنوب پایتخت است؛ منتشر نشده است اما به تازگی معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران در دیدار با معاونان ترافیکی شهرداران مدارس پیشنهاد داده است که دانش آموزان می توانند به جای استفاده ازسرویس مدارس با دوچرخه در منطقه تردد کنند.

این پیشنهاد در صورتی می تواند از سوی اسفراینی نژاد برای تردد دانش آموزان قابل قبول باشد که طبق وعده ای که شهردار منطقه درابتدای سال جاری به رسانه ها داده است، مسیر سبز و ایمن دوچرخه سواری در سطح منطقه و محدوده های منتهی به مدارس ایجاد شده باشد.

اما با توجه به اینکه هنوز خبری از مسیر ایمن دوچرخه سواری نیست، در نتیجه نسخه معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری منطقه 3 تهران نیز نمی تواند به عنوان یک راهکار به معاونان ترافیکی شهرداران مدارس تاکید شود.

از سوی دیگر با توجه به افزایش آلودگی هوا در تهران که حتی در برخی از موارد متولیان زنگ ورزش را به دلیل شرایط اضطراری آلودگی هوا در مدارس حذف می کنند، استفاده از دو چرخه نیز نمی تواند راهکار خوبی برای آنها باشد.

نکته دیگری که در این میان حائز اهمیت است، این است که یکی از مهمترین دلایلی که شهرداری تهران اقدام به ساماندهی سرویس مدارس در پایتخت کرد، این بود که شرایط مناسب و ایمنی را برای تردد دانش آموزان در طول یک سال تحصیلی ایجاد کند. اما زمانی که پیشنهاد داده می شود که دانش اموزان می توانند از دوچرخه برای رفت و آمد خود به محیط های اموزشی و مدارس استفاده کنند، چگونه ایمنی دانش آموزان قرار است در سطح معابر منطقه 3 تامین شود تا شاهد اتفاقات ناگواری برای این افراد در آینده نباشیم.

تامین رک و جایگاه ویژه برای پارک دوچرخه ها یکی دیگر از نیازهایی است که در صورت مناسب بودن تمام شرایطی که در ابتدا گزارش گفته شد؛ باید تامین شود. در حال حاضر شهرداری تهران تنها اقدام به نصب رک مخصوص دوچرخه ها به صورت پایلوت در محدوده های مرکزی شهر کرده است و این امکان برای مناطق بالای شهر با توجه به شیب شمالی جنوبی تهران مهیا نشده است و در نتیجه چنانچه دانش آموزی بخواهد با دوچرخه خود را به مدرسه برساند، با مشکل روبه رو می شود.

تامین دوچرخه های مورد نیاز دانش آموزان نیز یکی از مسائلی است که معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری منطقه 3 به آن اشاره ای نکرده است. نمی توان انتظار داشت که تمام دانش اموزان ساکن منطقه 3 دارای دوچرخه شخصی هستند و اگر بخواهیم استفاده از دوچرخه را برای آنها نهادینه کنیم لازم است که در گام نخست تعدادی دوچرخه به صورت اشتراکی در منطقه تامین شود و سوال اینجاست که آیا این امکان در منطقه 3 با مشارکت بخش خصوصی مهیا شده است؟

محل زندگی برخی از دانش آموزان این منطقه در مناطق همجوار قراردارد در نتیجه مسافت بیشتری را باید برای رسیدن به مدارس طی کنند و در این صورت این بخش از دانش آموزان چگونه می توانند در مسیرهای طولانی با شیب زیاد رکاب بزنند تا خود را به مقصد نهایی که همان مدرسه است، برسانند.

فرهنگ سازی در میان اقشار مختلف شهروندان در رابطه با وارد کردن مد حمل و نقلی پاک دوچرخه اتفاق خوبی است اما این فرهنگ سازی زمانی در میان مردم و به ویژه قشر جوان و نوجوان نهادیه می شود که امکانات لازم برای انجام یک سفر ایمن مهیا شود.

در شرایطی که هنوز موتور سیکلت ها راه تردد خود را در ساعات اوج سفر صبحگاهی و عصرگاهی از داخل مسیرهای پیاده رو باز می کنند و از همه مهمتر نا مناسب بودن این مسیر ها حتی امکان راه رفتن کوتاه مدت را در میان شهروندان ایجاد نمی کند، نمی توان انتظار داشت که پیشنهاد معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری منطقه 3 تهران، پیشنهاد عملیاتی برای تمام دانش اموزان این محدوده باشد.

به نظر می رسد که اگر مدیران شهری می خواهند خود را هم راستا با تلاش شهردار تهران با هدف تشویق شهروندان به استفاده از حمل و نقل عمومی و مسایل نقلیه پاک به جای خودروهای شخصی نشان دهند، پیشنهاداتی را ارائه دهند که در آینده لطمه ای به تداوم کمپین مذکور نزند.