تا کی قرار است جابجایی مرزداران با «وانت» ایران را عزادار کند؟!

از منتهی الیه شرق سیستان و بلوچستان تا غربی ترین نقاط آذربایجان غربی، آنچه عامل شهادت مرزبانان کشورمان است، نه نزاع رودررو با اشرار و تروریست ها که چگونگی رفت و آمد ایشان است؛ نقیصه‌ای جانکاه که قرار نیست رفع شود.

 

به گزارش «تابناک»؛ بار دیگر به شهادت رسیدن هشت تن از مرزبانان کشورمان در چالدران در آذربایجان غربی، مشکلی را یادآور شد که پیشتر نیز بارها و بارها خودنمایی کرده بود؛ ضعف بزرگ و مرگبار در شیوه حمل و نقل سربازان کشورمان در مناطق مرزی که رهاورد آن شهادت بسیاری از مرزبانان کشورمان بوده است.

اتفاقی که بارها و بارها در مناطق مرزی شرق کشورمان با کمین کردن تروریست ها در مسیر تردد مرزبانان و آتش گشودن بر ایشان رخ داده بود و این بار در چالدران به وقوع پیوسته است. به این صورت که تروریست‌ها در مسیر عبور خودروی مرزبانان در نزدیکی روستای "دوشان تپه" در حومه چالدران؛ به کمین نشسته بودند و موفق به پیاده کردن تمام و کمال نقشه شومشان شدند.

رویدادی که با شلیک به راننده در سه راهی زلول ـ زنکره آغاز شد و با به شهادت رسیدن راننده، خودرو از مسیر منحرف شد و به دره سقوط کرد تا قتل عام دیگر سرنشینان خودرو بی هیچ مزاحمتی برای تروریست ها به انجام رسیده و فاجعه کامل شود, فاجعه‌ای که می‌شد و باید از وقوعش پیگیری می‌شد، اما نشد.

 

ایران در حالی به سوگ شهادت هشت مرزبان نشست که پیشتر نیز کمین های تروریست ها در مناطق مرزی در دیگر نقاط کشورمان، ثابت کرده بود جابجایی مرزبانان با وانت و خودروهای محافظت نشده، ایشان را در تیررس قرار داده و جانشان را تهدید می‌کند؛ اما این دانسته ها موجب نشد که شیوه جابجایی سربازان وطن، بسان مناطق جنگی امن شود.

وضعیتی که ثابت می‌کند، هنوز به جنگی بودن اوضاع در مناطق مرزی پی نبرده‌ایم که اگر این گونه بود، برای تأمین جان مرزبانان همه شیوه های پیشگیرانه را به کار می‌بستیم؛ از حداقل ها در تأمین امنیت جانی مرزبانان گرفته تا رصد تمامی تحرکات اشرار و تروریست ها در مناطق مرزی به کمک پهبادها.

وضعیتی دردناک که هر بار تکرار می‌شود تا این پرسش مطرح شود که به راستی فایده تولید خودروهای زرهی و حفاظت شده و پهبادهای مدرن در کشورمان چیست و این تجهیزات در چه جای واجب تری قرار است مورد استفاده قرار گیرند؟ آیا غیر از این است که این وضع منجر به غیرواقعی جلوه کردن ادعاهای فراوان در خصوص تولید خودروهای زرهی و تجهیزات مدرن نظامی خواهد شد؟

اصلا بیایید از منظر دیگری به ماجرا نگاه کرده و ادعاهای طرح شده را هم کنار بگذاریم؛ آیا تکرار مکرر کمین تروریست ها و به شهادت رساندن مرزبانان ثابت نکرده که شیوه حمل و نقل سربازان وطن اشکال دارد؟ اگر این گونه است، چرا برای اصلاح آن ـ به هر روشی که ممکن است ـ اقدام نمی‌کنیم؟

مگر غیر از این است که اگر توان و بنیه خرید برترین نفربرها و خودروهای زرهی و محافظت شده جهان نباشد، می‌توان خودروهای مشغول به خدمت در زیرمجموعه مرزبانی را با هزینه ای اندک، حفاظت‌شده (Armored که به اصطلاح آن را "ضدگلوله" هم می‌خوانند) کرد؟ آیا به قدر تجهیز برخی خودروهای مشغول به خدمت در مرزبانی هم توانایی مالی یا فنی نداریم؟