به سه فیلمساز مهم ایران مجوز داده نشد

 

مهدویان در تجربه تازه فیلمسازی‌اش، درخواست ساخت فیلم «لاتاری» را کرده بود که درباره قاچاق زنان از ایران به کشورهای عربی بود اما این فیلم از سوی شورای پروانه ساخت سازمان سینمایی رد شد و پروانه ساخت دریافت نکرد!
 
جمال شورجه یکی از اعضای شورای پروانه ساخت درباره دلیل اصلی رد شدن فیلمنامه «لاتاری» محمد حسین مهدویان عنوان کرده که اعضای شورای پروانه نمایش صلاح ندیدند چنین جوان خوش‌آتیه‌ای به چنین مسائلی ورود کند! پس از این اتفاق، مهدویان مجبور شده سناریوی دیگری بنویسد تا شاید بتواند به صحنه بازگردد.

از سوی دیگر، سعید روستایی نیز به دنبال ساخت فیلم تازه‌اش با عنوان «متری شش و نیم» بود که شورای پروانه ساخت سازمان سینمایی اجازه ساخت این فیلم را نیز نداد و روستایی که جزو نسل موفق و آینده دار سینمای ایران ارزیابی می‌شود همچون مهدویان پشت خط مانده است. بدین ترتیب، دو فیلمسازی که در دو دوره پیش، عمده جوایز جشنواره فیلم فجر را از آن خود کردند، اکنون به دنبال راهی برای ساخت فیلم‌های تازه شان هستند.
 
البته رویه تازه سازمان سینمایی تنها دامان فیلمسازان جوان را نگرفته و سینماگران کارکشته که تجربه‌های فراوانی در همکاری با ارشاد دارند و با خطوط قرمز به خوبی آشنا هستند نیز پشت خط مانده اند.

بنا بر اطلاعات دریافتی «تابناک» به پوران درخشنده نیز اجازه کار داده نشده است. درخشنده قصد داشت پس از «هیس دخترها فریاد نمی‌زنند»، «هیس پسرها فریاد نمی‌زنند» را با موضوعی مشابه و با توجه به لزوم آگاه سازی اجتماعی پس از حواشی اخیر بسازد.
با این تفاسیر، آیا باید پذیرفت اوضاع از دوران دولت دهم و مدیریت شمقدری بر سازمان سینمایی پیچیده تر و فیلمسازی برای سینماگران ایرانی دشوارتر شده است؛ چرا که در دوران دولت پیشین با همه انتقادها -تابناک در صف نخست منتقدین بود- «هیس دخترها فریاد نمی‌زنند» پروانه گرفت اما در دوران کنونی با این مجلس همسو با دولت، نسخه مشابه همان فیلم که توسط همان کارگردان قرار است ساخته شود، مجوز نمی‌گیرد.
 
اکنون باید پرسید، آیا سیاست تازه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی عدم صدور پروانه ساخت برای هر فیلمی است که احتمال ایجاد چالش برای صدور پروانه نمایش برای آن وجود دارد؟ آیا قرار است فیلم‌ها اساساً پروانه ساخت دریافت نکنند که کارشان به توقیف بکشد و بدین ترتیب صورت مسئله به کلی پاک شده است؟! به نظر نمی‌رسد شیوه مدیریت سینمای ایران شبیه به رویه مورد انتظار رئیس جمهور و همچنین سینماگران حامی دولت باشد.