پای «واعظی» در میان است یا اصلاح‌طلبان سهم‌خواهی می‌کنند؟!

سابقه ارتباط «حسن روحانی» با حزب اعتدال و توسعه ـ که منش و روش خود را اعتدالگرایی در سپهر سیاست جمهوری اسلامی تعریف کرده ـ به سال 1378 و زمان تأسیس این حزب بازمی گردد. در حقیقت از روحانی به عنوان پدر معنوی و رهبر این جریان اعتدالی یاد می شود که حزب اعتدال و توسعه در هر انتخاباتی پس از تأسیس، او را گزینه اصلی خود برای تعریف مواضع و یا کاندیداتوری (در انتخابات ریاست جمهوری) معرفی کرده است.

به گزارش «تابناک»؛ مهم‌ترین بنیانگذاران حزب اعتدال و توسعه افرادی نظیر «محمدباقر نوبخت، محمدرضا نعمت‌زاده، اکبر ترکان، کاظم جلالی، فاطمه هاشمی رفسنجانی، محمود واعظی، حسین موسویان، مرتضی محمدخان، حمیدرضا حاج بابایی، مجید قاسمی، صلاح‌الدین دلشاد و زهرا پیشگاهی‌فرد» هستند که البته جلالی و حاج بابایی چهار سال پس از تأسیس این حزب و در اولین کنگره رسمی اعتدال و توسعه از این حزب کناره گیری کردند تا راه اصولگرایانه خود را بپیمایند.

توصیه هاشمی به اعتدالیون چه بود؟

اعضای مؤسس حزب اعتدال و توسعه در پاییز سال ۱۳۷۸ پس از دیدار با مرحوم «آیت‌الله اکبر هاشمی رفسنجانی» و مشورت با وی بر عملی‌کردن تصمیم‌شان جدی‌تر شدند. رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در این دیدار گفته بود: «اداره کشور با یک جناح فاجعه است. در عوض باید همه نیروهای معتدل در دو جناح متحد شوند تا توسعه سیاسی- اقتصادی را به پیش برند و ستون‌های نظام را تقویت کنند.» به گفته «سید حسین موسویان» از بنیان‌گذاران حزب اعتدال و توسعه طبق توصیه آیت الله هاشمی رفسنجانی، بهترین گزینه برای رهبری حزب، «حسن روحانی» بود.

این حزب در حالی شکل گرفت که دو جریان اصلاح طلبی، که در آن زمان حاکم بر قوه مجریه بود و اصولگرایی امتحان خود را قبلا در قالب چپ و راست و در آن شرایط با اسامی و عناوین نوین پس داده بودند. لذا تندروی هایی که بعضا از سوی برخی اعضای این دو طیف سیاسی در جریان زمامداری شان اتفاق افتاده بود، افرادی را که تفکر میانه رو داشتند بر این داشت تا با هدایت هاشمی و با رهبری روحانی جریان اعتدالی را صاحب حزب و مرامنامه کنند.

حزب اعتدال و توسعه در جریان انتخابات مجلس ششم، تعدادی از افراد میانه رو دو جناح را تحت عنوان یک لیست با سرلیستی مرحوم «آیت الله هاشمی رفسنجانی» روانه کارزار انتخاباتی کرد؛ جایی که نخستین حضور جدی خود را با نام یک حزب تجربه کرد. این حزب در انتخابات ریاست جمهوری هشتم از «سید محمد خاتمی»، در انتخابات ریاست جمهوری نهم از کاندیداتوری مرحوم «آیت الله هاشمی» و در انتخابات ریاست جمهوری دهم از کاندیداتوری «میرحسین موسوی» حمایت کرد. اعتدال و توسعه در جریان مجلس هشتم، باز هم یک لیست اعتدالی تشکیل داد و اتفاقا چند چهره را به مجلس فرستاد، تا موعد انتخابات ریاست جمهوری یازدهم فرا رسید و این حزب با حمایت از کاندیداتوری «حسن روحانی» در کنار ائتلافی که با جریان اصلاح طلبی و حمایت آیت الله هاشمی صورت گرفت، او را روانه پاستور کرد.

روحانی به یاران معتدلش وفادار ماند

روحانی نیز پس از رسیدن به ریاست جمهوری، بسیاری از اعضای دولت خود را از بین اعضا و نزدیکان به حزب اعتدال و توسعه انتخاب کرد و در این میان، چهره های میانه روی جریان اصلاح طلب و اصولگرا هم سهمی از کابینه دولت اول روحانی بردند تا نشان دهد، با اینکه عضو ارشد جامعه روحانیت، هدایتگر اصلی اصولگرایان در انتخابات مختلف است، به منش و روش اعتدالی که از سال 1378 با تشکیل یک حزب به همراه رئیس فقید مجمع تشخیص مصلحت نظام پایه آن را گذاشتند، پایبند است.

در این میان، برخی اعضای حزب اعتدال و توسعه نظیر «محمد باقر نوبخت» و «محمود واعظی» نقش پررنگ تری برای روحانی در میان دولتمردان داشتند، تا جایی که برخی چهره های اصلاح طلب درون و بیرون دولت نسبت به عملکرد یکی از این دو نفر، یعنی وزیر ارتباطات دولت یازدهم که اکنون گفته می شود در دولت دوازدهم ریاست دفتر رئیس جمهور را عهده دار خواهد شد، ندای اعتراض سر دادند.

ماجرا از آنجا آغاز شد که برخی اعضای فراکسیون امید مجلس در جریان انتخابات اخیر ریاست مجلس و اعضای هیأت رئیسه بر این عقیده بودند که واعظی با لابی که با اعضای اصولگرای مجلس انجام داده، درصدد حذف برخی چهره های نزدیک به فراکسیون امید و برخی چهره های اصلاح طلب هیأت رئیسه مجلس است؛ موضوعی که با تأیید و تکذیب هایی از سوی سیاسیون مجلس و شخص وزیر ارتباطات مواجه شد. در هر حال تغییرات خیلی ملموسی در ترکیب هیأت رئیسه صورت نگرفت.

آیا واعظی در حذف اصلاح طلبان نقش دارد؟

حال با پایان یافتن انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم و انتخاب دوباره روحانی به ریاست جمهوری، گفته می شود، تغییراتی در کابینه در حال انجام است؛ تغییراتی که اصلاح طلبان خیلی از آن راضی به نظر نمی رسند و با موضع گیری های مختلف در رسانه ها و شبکه های اجتماعی این نارضایتی خود را نشان داده اند؛ البته برخی چهره های این جریان باز هم پای «محمود واعظی» را وسط کشیده و بر این باورند او در حال ایفای نقش جدی برای همراهی نکردن برخی چهره های اصلاح طلب با دولت دوازدهم است.

برخی می گویند، واعظی تا پیش از روی کار آمدن دولت اصلاحات، معاون وزیر امور خارجه بوده و با روی کار آمدن اصلاح طلبان در قوه مجریه در زمان ریاست جمهوری خاتمی او خانه نشین شده و از وزارت خارجه کنار گذاشته شده است و پس از آن به مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص به ریاست «حسن روحانی» کوچ کرده تا زمانی که او کرسی دار ریاست جمهوری شده و حالا «واعظی» در حال جبران ماجرای خانه نشینی اش توسط اصلاح طلبان است. آنها مدعی اند، او دل خوشی از اصلاح طلبان ندارد.

سهم‌خواهی اصلاح طلبانه از دولت

عده ای اظهارنظرهای اخیر اصلاح طلبان در مورد کابینه را هم به منظور گرفتن سهم بیشتر از دولت ارزیابی می کنند و معتقدند، خیلی این انتقادها واقعی نیست؛ اما اصلاح طلبان با تأکید بر این که روحانی نباید فراموش کند با کمک چه کسی و چه کسانی بار دیگر رئیس جمهور شده است، خواستار تغییر رویه رئیس جمهور در چینش کابینه دوازدهم هستند. کنار رفتن «شهیندخت مولاوردی» از جمع اعضای دولت، یکی از مسائلی است که به شدت برخی اصلاح طلبان را عصبانی کرده است.

اما «محمود واعظی» در پاسخ به این انتقادات اخیرا گفته است، روحانی تحت تأثیر هیچ یک از این جوسازی ها قرار نمی گیرد و راه خود را در چینش کابینه دوازدهم ادامه خواهد داد. برخی اصلاح طلبان بر این باورند، تصدی ریاست دفتر رئیس جمهور توسط وزیر ارتباطات دولت یازدهم و عضو ارشد حزب اعتدال و توسعه در دولت دوازدهم حاشیه های زیادی به همراه خواهد داشت، برای همین خواستار تغییر نظر «حسن روحانی» در این خصوص و جانشینی فرد دیگری هستند؛ موضوعی که بعید است روحانی آن را بپذیرد.