درس عاشقی پشت کوه‌های بلند

به گزارش روزنامه ایران، زندگی عزیز محمدی منش با کوه‌های سخت و صعب العبور عجین شده است و عشق به مردم پاک عشایر باعث شده  تا او برای پیدا کردن آنها  کوه و دشت را با پای پیاده طی کند.  می گوید پاهایش همیشه او را در این راه همراهی کرده است و تا زمانی که توان داشته باشد برای باسواد کردن کودکان عشایر در کوه و دشت تلاش می کند و به نقاطی پا می گذارد که مردم آن شاید در طول سال یک بارهم شهر را ندیده باشند.

عزیز محمدی منش 38 بهار را پشت سر گذاشته است و با همان صفا و سادگی مخصوص اقوام لر از روزهایی گفت که تصمیم گرفت مسیر زندگی‌اش را در راه علم و دانش تغییر بدهد. «دومین پسر خانواده هستم و تا 4 سالگی در یکی از روستاهای توابع بخش زاغه زندگی می‌کردیم. از کلاس دوم ابتدایی کمک خرج خانواده بودم. هر روز وقتی از مدرسه به خانه بازمی گشتم همراه برادرم به رودخانه نزدیک روستا می‌رفتیم و با بیل از کف رودخانه ماسه الک می‌کردیم و آنها را می‌فروختیم. همچنین 8 رأس بز را به چرا می‌بردم و چند گونی گیاهان مختلف کوهی می‌چیدم و به خانه می‌بردم. سختکوشی و زندگی در دل کوه و طبیعت درحالی که کفش لاستیکی به پا داشتم باعث شد تا زندگی در کوه برایم آنقدر سخت و غیرممکن نباشد.»

درس دادن به این بچه‌ها که عاشقانه به کلام معلم گوش می‌دهند بهترین لحظات زندگی عزیز محمدی منش است؛ معلمی که تدریس به دانش‌آموزان محروم عشایر و رفتن به دل کوه‌های سخت و صعب العبور را به بودن در مدارس شهر و تدریس برای دانش‌آموزانی که از همه امکانات برخوردار هستند ترجیح می‌دهد. می‌گوید برای کسانی که از داشتن برق و چراغ محروم هستند دیدن لامپی که تاریکی خانه هایشان را روشن می‌کند بسیار هیجان دارد. با هزینه شخصی خودم یک سیستم انرژی خورشیدی تأمین‌کننده برق خریدم تا علاوه بر تدریس در زیر نور لامپ، به ‌نوبت شب‌ها به خانه‌های آنها رفته و فیلم سینمایی و آموزشی و کمک‌درسی در خانه‌های کپری آنها پخش‌کنم. سریال «روزی روزگاری »که سال 70 با بازی خسرو شکیبایی و محمود پاک نیت از تلویزیون پخش شد سریال محبوب و پرطرفدار عشایر این منطقه است و من این فیلم را بارها برای آنها پخش می‌کردم. شاید بیش از 100 بار همراه با آنها این سریال را تماشا کرده‌ و از آن لذت برده ام. این سریال گوشه‌ای از زندگی این مردم باصفا و محبت را به تصویر کشیده است.