ستاد ملی مبارزه با دوپینگ در حالی خدماتش را به قهرمانان توسعه میدهد که علیالظاهر در سرویسهای جدید خود اطلاعرسانی شفاف در راستای آشنایی با مواد دوپینگ و همچنین نحوه استفاده از آن به گونهای که تستهای گرفته شده توسط افسران کنترل دوپینگ از ورزشکاران مثبت نباشد را نیز در دستور کار قرار داده است!
به گزارش خبرنگار ورزشی تابناک؛ احمدی طباطبایی قائم مقام دبیر کل ستاد ملی مبارزه با دوپینگ با تاکید بر اینکه طی ماههای گذشته نتیجه آزمایش دوپینگ ورزشکاران پرورش اندام، دوومیدانی و دوچرخهسواری به دلیل استفاده از داروی "استانوزولول" مثبت اعلام گردیده، برای نخستین بار توضیحاتی در خصوص این ماده دوپینگی پرداخت که بیش از آگاهی برای خودداری ورزشکاران از مصرف آن، به آگاهی برای مصرف بیدردسر این دارو منجر شد.
وی با طرح این موضوع که استفاده از این داروی قرار گرفته در لیست استیروئید آنابولیکها در میان ورزشکاران ایرانی شیوع زیادی پیدا کرده و این در حالی است که عوارض این دارو تنها به دوپینگ و محرومیت ختم نمیشود به عمد یا غیرعمد به خواص این دارو اشاره کرد و گفت: "شاید ورزشکاران فقط به خاطر تقویت قدرت و عضلات و همچنین تسریع عملکرد خود اقدام به استفاده از این داروی ممنوعه کنند اما آنها غافل هستند از اینکه فشار خون، بیماریهای قلبی، عروقی، پوستی، کبد و کلیه از جمله بیماریهایی هستند که در اثر استفاده از این دارو آثار خود را نشان میدهند."
قائم مقام دبیر کل ستاد ملی مبارزه با دوپینگ در بخش دیگری از توضیحاتش نیز به زمان ماندگاری دارو در بدن ورزشکار اشاره کرد و اظهار داشت: "در صورتی که داروی استانوزولول به صورت خوراکی وارد بدن شود آثار آن تا یکی دو هفته باقی خواهد ماند اما در صورتی که این دارو تزریق شود تا چندماه بعد می توان آثار آن را در نمونه گرفته شده از ورزشکاران مشاهده کرد." تا در واقع ورزشکار بداند این داروی دوپینگی دارای چه خواصی است و یک ورزشکار آن را به چه منظور میتواند مصرف کند و برای آنکه از گزند افسران کنترل دوپینگ در دوره مصرف و ماندگاری آثار در امان بماند، اگر به صورت تزریقی یا خوراکی مصرف کند چه زمانی را باید ورزشکار در شهرستان باشد یا خودروش در جاده خراب شود و افسران نتوانند از ورزشکار نمونه دریافت کنند.
البته در این گفتار فراموش شده بود اشاره شود که این دوره زمانی به نسبت نوع فعالیت، سن، وزن، تغذیه و شرایط آب و هوایی تا چه میزان میتواند متغیر باشد و در برخی موارد ورزشکارانی که تا دو برابر زمان اعلام شده نیز از تاریخ مصرفشان گذشته بود با نمونه مثبت محرومیتهایی را متحمل شدهاند و از این حیث ضروری بود ورزشکارانی که علاقمند شدهاند با مصرف این ماده به تقویت قدرت و عضلات و همچنین تسریع عملکرد خود بپردازند در جریان قرار بگیرند که امکان دارد زمان طولانیتری در خصوص حذف این ماده از ادرار ایشان لازم باشد.
اما در کنار بیان بیپرده این اطلاعات که بیشتر شبیه طنز است، باید این موضوعات را جویا شد که آیا ستاد ملی مبارزه با دوپینگ وظیفهای جز معرفی لیست داروها و همچنین روش جلوگیری از مصرف آنها را دارد؟ آیا اعلام دوره ماندگاری دارو و همچنین خواص آن به نوعی آموزش دوپینگ توسط این ستاد برای ورزشکارانی که شناختی نسبت به این نوع مواد ندارند، نیست؟ آیا در این مطالب آموزشی نمیتوان روشهای فریفتن افسران دوپینگ را در هنگامه اخذ تست دوپینگ از ایشان را نیز به ورزشکاران آموزش داد تا اطلاعات ایشان تکمیلتر شود؟!
به نظر میرسد توجه به نوع اطلاعات خروجی از نادو در خصوص داروهای دوپینگی که راههای گریز ورزشکاران از کنترل دوپینگ را وسعت بخشیده و کنترل این تخلفات را برای ستاد ملی مبارزه با دوپینگ دشوارتر میسازد، بسیار حائز اهمیت بوده و پیشنهاد میشود چنین اطلاعاتی در طبقهبندی قرار گیرد تا حداقل از دسترس عموم برای هرگونه سوءاستفاده خارج شود.