سعيدلوی پرسپوليس سياسی بود
اغلب آنها افرادي بودند كه مي‌خواستند امتيازاتي به آنها داده شود. سعيدلو در قامت رئيس هيات‌مديره باشگاه، اعضاي هيات مديره را متاثر از فضاي عمومي جامعه ورزش انتخاب كرد و شخصا اميدوارم چنين اتفاقي در دستگاه ورزش رخ ندهد.
اميررضا خادم رئيس سابق فراكسيون ورزش مجلس در یادداشتی برای وطن امروز نوشت:
به‌رغم اينكه حدود 10 روز از انتخاب علي سعيدلو به عنوان رئيس جديد سازمان تربيت‌بدني گذشته اما هنوز اظهارنظر صريحي درباره برنامه‌هاي آتي از سوي ايشان نشنيده‌ايم. به هر حال انتظار جامعه ورزش ار رئيس جديد سازمان تربيت‌بدني لزوم استفاده از چهره‌هايي است كه شناخت كامل و جامعي از پيكره ورزش ايران داشته باشند.
خوشبختانه ما مديران شناخته شده‌اي داريم كه از بدنه ورزش هستند و توانمندي‌هاي لازم براي كار كردن در فضاي ناهمگون ورزش ايران را دارند. اگر قرار باشد تغييرات در سطوح عالي مديريت سازمان تربيت‌بدني با ورود افراد ناشناخته و بيگانه با ورزش مترادف باشد، حفظ مديران و روساي فدراسيون‌هاي قبلي منطقي‌تر به نظر مي‌رسد.
اشكالاتي كه از چند سال گذشته گريبان ورزش ايران را گرفته، بازنگري در وضعيت حاكم را مي‌طلبد. اميدهاي زيادي به پيشرفت و كسب افتخارات بيشتر در عرصه ورزش داشتيم كه متاسفانه محق نشد اما هنوز هم كورسوي اميدي وجود دارد.
آقاي سعيدلو به عنوان فردي كه سابقه مديريت در باشگاه پرحاشيه‌اي مثل پرسپوليس را در كارنامه خود دارد مي‌تواند با پرهيز از مسائل حاشيه‌اي و جنبي، چشم‌انداز روشني براي ورزش ايران ترسيم كند. با شناختي كه از روحيات سعيدلو دارم، مي‌دانم كه ايشان با استفاده از روابط عمومي و كاريزماي شخصيتي ويژه‌اش مي‌تواند با دوري از حواشي، موفقيت دستگاه ورزش ايران را رقم بزند.
ابهام بزرگ اما در نحوه گزينش و انتخاب‌هاي سعيدلو نهفته است. سابقه مديريت سعيدلو در پرسپوليس به‌رغم همه موفقيت‌هايي كه داشت نشان داد كه او بر استفاده از چهره‌هاي سياسي تاكيد دارد. چنانكه در همان مقطع شاهد حضور خلق‌الساعه چهره‌هاي سياسي در هيات مديره پرسپوليس بوديم.
اغلب آنها افرادي بودند كه مي‌خواستند امتيازاتي به آنها داده شود. سعيدلو در قامت رئيس هيات‌مديره باشگاه، اعضاي هيات مديره را متاثر از فضاي عمومي جامعه ورزش انتخاب كرد و شخصا اميدوارم چنين اتفاقي در دستگاه ورزش رخ ندهد.
به‌طور كلي عدم ثبات مديريت در ورزش اتفاق خوشايندي نيست و اعمال تغيير و تحول در بعضي از فدراسيون‌ها و بخش‌هايي از پيكره ورزش كه عملكرد مطلوبي نداشتند، اجتناب‌ناپذير است. اگر قرار بود بخش ناموفق ورزش همچنان به كار خود ادامه دهد، مديريت قبلي سازمان هم به كار خود ادامه مي‌داد و اساسا دليلي براي تغيير در راس دستگاه ورزش ايران وجود نداشت.
به‌رغم اينكه حدود 10 روز از انتخاب علي سعيدلو به عنوان رئيس جديد سازمان تربيت‌بدني گذشته اما هنوز اظهارنظر صريحي درباره برنامه‌هاي آتي از سوي ايشان نشنيده‌ايم. به هر حال انتظار جامعه ورزش ار رئيس جديد سازمان تربيت‌بدني لزوم استفاده از چهره‌هايي است كه شناخت كامل و جامعي از پيكره ورزش ايران داشته باشند.
خوشبختانه ما مديران شناخته شده‌اي داريم كه از بدنه ورزش هستند و توانمندي‌هاي لازم براي كار كردن در فضاي ناهمگون ورزش ايران را دارند. اگر قرار باشد تغييرات در سطوح عالي مديريت سازمان تربيت‌بدني با ورود افراد ناشناخته و بيگانه با ورزش مترادف باشد، حفظ مديران و روساي فدراسيون‌هاي قبلي منطقي‌تر به نظر مي‌رسد.
اشكالاتي كه از چند سال گذشته گريبان ورزش ايران را گرفته، بازنگري در وضعيت حاكم را مي‌طلبد. اميدهاي زيادي به پيشرفت و كسب افتخارات بيشتر در عرصه ورزش داشتيم كه متاسفانه محق نشد اما هنوز هم كورسوي اميدي وجود دارد.
آقاي سعيدلو به عنوان فردي كه سابقه مديريت در باشگاه پرحاشيه‌اي مثل پرسپوليس را در كارنامه خود دارد مي‌تواند با پرهيز از مسائل حاشيه‌اي و جنبي، چشم‌انداز روشني براي ورزش ايران ترسيم كند. با شناختي كه از روحيات سعيدلو دارم، مي‌دانم كه ايشان با استفاده از روابط عمومي و كاريزماي شخصيتي ويژه‌اش مي‌تواند با دوري از حواشي، موفقيت دستگاه ورزش ايران را رقم بزند.
ابهام بزرگ اما در نحوه گزينش و انتخاب‌هاي سعيدلو نهفته است. سابقه مديريت سعيدلو در پرسپوليس به‌رغم همه موفقيت‌هايي كه داشت نشان داد كه او بر استفاده از چهره‌هاي سياسي تاكيد دارد. چنانكه در همان مقطع شاهد حضور خلق‌الساعه چهره‌هاي سياسي در هيات مديره پرسپوليس بوديم.
اغلب آنها افرادي بودند كه مي‌خواستند امتيازاتي به آنها داده شود. سعيدلو در قامت رئيس هيات‌مديره باشگاه، اعضاي هيات مديره را متاثر از فضاي عمومي جامعه ورزش انتخاب كرد و شخصا اميدوارم چنين اتفاقي در دستگاه ورزش رخ ندهد.
به‌طور كلي عدم ثبات مديريت در ورزش اتفاق خوشايندي نيست و اعمال تغيير و تحول در بعضي از فدراسيون‌ها و بخش‌هايي از پيكره ورزش كه عملكرد مطلوبي نداشتند، اجتناب‌ناپذير است. اگر قرار بود بخش ناموفق ورزش همچنان به كار خود ادامه دهد، مديريت قبلي سازمان هم به كار خود ادامه مي‌داد و اساسا دليلي براي تغيير در راس دستگاه ورزش ايران وجود نداشت.
