در دلم به سازندگان این فیلمها، بد و بیراه میگویم.
سیده زهرا حسینی، شب گذشته در برنامه تلویزیونی ماه عسل به فیلم اخراجیها انتقاد کرد.
نویسنده کتاب خاطرات «دا» که به وضعیت صداوسیما و فیلمهای دفاع مقدس انتقاد داشت گفت : ما ابتدا در فیلمها شهدا را مانند فرشته نشان میدادیم ولی حالا در بعضی فیلمها آنها را افرادی لاتولوت نشان میدهیم.
وی در ادامه گفت : در دلم به بعضی افراد و سازندگان این فیلمها بد و بیراه میگویم.
کتاب «دا» خاطرات سیده زهرا حسینی به کوشش سیده اعظم حسینی منتشر شده است . زهرا حسینی در این کتاب خاطرات خود را از روزهای ابتدایی جنگ تحمیلی و مقاومت مردم خرمشهر روایت میکند.
زهرا حسینی که در آن روزها تنها 17 سال داشته است در این کتاب خاطرات خود را با جزئیترین موارد بیان میکند.
به گزارش سوره مهر، این کتاب که در مهر ماه سال 87 برای اولین بار منتشر شده است در فاصله کمتر از 8 ماه بیش از 55 بار تجدید چاپ شده است.
روز گذشته نیز محمد حقی، مدیر مسئول نمایشگاه کتاب مترو ، در گفت و گو با ایونا از فروش 8 هزار جلد کتاب «دا» در نمایشگاههای کتاب متروی تهران در 6 روز خبر داده بود.
پدر یکی از دوستان من جانباز بود من وقتی پای خاطراتش مینشستم از چیزایی حرف میزد که باور کردنش خیلی سخت بود ولی با تحقیقات بیشتر فهمیدم تو میدان جنگ اشخاصی به مراتب بدتر از شخصیت های اخراجیها حضور داشتند !!! مثلا شهید اسحابی میگفت تو گردان دو هزار نفری دویست نفر نماز صبح میخوندن
می بخشید اونایی که شهید شدن از آسمون که نیومده بودن
اونا هم از نظر اجتمایی مثل بقیه ی مردم بودن
فرق اونا با بقیه تو روح بلندشون بود.
از وقتی که این بنده ی خدا فیلمش خوب فروش رفته هر کی از راه می رسه یه چیزی بهش می گه
یعنی چی؟
یعنی همه شهدا فرشته بودن؟
خوبه توی خود فیلم اخراجی ها 1 اشاره شده که قرار نیست یه لشکر فرشته بیان جنگ.
مردم ساده و داش مشتی کم توی جبهه نبود.
تعصب نگری یعنی همین حرف خانم حسینی.
چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است.
همه میدونیم هم طلبه و پاسدار و بسیجی رفت جبهه هم داش مشتی ها.
و بودن کسانی که به قول این خانم لات و لوت بودن ولی بعد توبه کردن ادم شدن. خدا می بخشه شما نمی بخشی؟
ایشان نمی توانند به فیلم سینمائی اخراجی ها خرده بگیرند زیرا اولا" منتقد سینما نیستند ثانیا" بر فرض داشتن این علم، آقای ده نمکی حضور ندارند که از مجموعه شان دفاع کنند و ثالثا" آقای ده نمکی در بطن جنگ حضور داشته اند و لمس کرده اند و خانم حسینی فقط خاطرات خود را بیان می کنند. در انتها اینکه مردم ایران مردمی احساساتی هستند و نوشتن چنین کتابهایی و یا ساخت چنین فیلمهای احساسات برانگیزی بدون شک فروش خوبی خواهد داشت.