روزاريو، شمشير دولبه
در سال 2007 كه آرژانتين در فينال كوپا‌آمه‌ريكا با 3 گل مغلوب برزيل شد، مسي نام چنداني نداشت. سال گذشته چيزي نمانده بود كه او زمينه‌ساز اولين شكست خانگي برزيل در مرحله مقدماتي جام جهاني شود ولي اين بازي با تساوي بدون گل به پايان رسيد.
ديه‌گو مارادونا كه خطر حذف آرژانتين از جام‌جهاني 2010 را كاملا احساس مي‌كند، مي‌خواهد از همه امكانات براي شكست دادن برزيل استفاده كند.
به نوشته همشهری؛ دو رقيب سرسخت آمريكاي جنوبي، شنبه‌شب در مرحله مقدماتي جام‌جهاني در شرايطي با يكديگر روبه‌رو مي‌شوند كه اين بازي براي آرژانتين حكم مرگ و زندگي را دارد. آرژانتين در‌حال حاضر در رده چهارم اين گروه 10 تيمي قرار دارد كه آخرين سهميه صعود مستقيم محسوب مي‌شود و شكست مقابل برزيل حتي مي‌تواند اين رتبه را هم از آنها بگيرد.
به دليل همين حساسيت بود كه مارادونا تصميم گرفت اين بازي را به ورزشگاه شهر روزاريو منتقل كند. آرژانتين معمولا بازي‌هايش را در بوئنوس‌آيرس و ورزشگاه مونومنتال باشگاه ريورپلاته برگزار مي‌كند. اين بزرگ‌ترين ورزشگاه موجود است و انتخاب آن توجيه اقتصادي دارد ولي در اين شرايط حساس، مارادونا تنها به پيروزي آرژانتين فكر مي‌كند و براي آن حاضر است هر كاري بكند.
سرمربي تيم ملي آرژانتين مي‌گويد: «سكوهاي ورزشگاه ريور 50 متر با زمين فاصله دارد. شما هر قدر هم كه فرياد بزنيد صداي شما تنها تا پشت دروازه مي‌رسد. به همين دليل برخي از بازيكنان بر اين باورند كه در روزاريو با تشويق‌هاي بيشتري روبه‌رو مي‌شوند.»
ورزشگاه روزاريو 40 هزار نفري است و 20 هزار نفر كمتر از مونومنتال ظرفيت دارد، ولي تماشاگران به زمين بازي نزديك‌ترند و با جوي كه به وجود مي‌آورند، دائما به برزيل يادآوري خواهند كرد كه در خانه بازي نمي‌كند. اين ترفند ممكن است موثر باشد هر چند امكان دارد عكس آن هم اتفاق بيفتد. به گواهي تاريخ، هر دو حالت هم اتفاق افتاده است.
هنگام ميزباني جام جهاني 1978، آرژانتين در بوئنوس‌آيرس مستقر بود و بازي‌هايش را در مونومنتال برگزار مي‌كرد. پس از دو پيروزي، آنها با نتيجه يك بر صفر مغلوب ايتاليا شدند و اين يعني آنها بايد براي سه بازي مرحله دوم به شمال و شهر روزاريو منتقل مي‌شدند. معمولا نزديكي هواداران به زمين بازيكنان را تهييج مي‌كند و از همانجا بود كه بازيكنان براي قهرماني انرژي گرفتند. ولي اين تغيير مي‌توانست اثر عكس داشته باشد.
دومين بازي آنها در روزاريو مقابل برزيل بود. اين يك بازي احساسي محسوب مي‌شد و معماري ورزشگاه اين فضا را تشديد كرد. آرژانتيني‌ها خونسردي‌شان را از دست دادند و بازي به يك جنگ تبديل شد.
بازي با تساوي بدون گل تمام شد و سزار منوتي از عملكرد شاگردانش به قدري خشمگين بود كه تا چند روز نمي‌توانست با آنها حرف بزند. تنها برنامه مسابقات بود كه آرژانتين را نجات داد. در آخرين دور مرحله گروهي، برزيل بايد زودتر بازي مي‌كرد و با اين وضعيت آرژانتين قبل از رويارويي با پرو مي‌دانست كه براي رسيدن به فينال به چند گل نياز دارد.
بدون اين برتري، آنها ممكن بود بهاي سنگيني براي رعايت نكردن انضباط تيمي و غرق‌شدن در شور روزاريو بپردازند.
با گذشت 31 سال از آن ماجرا، آنها ريسك مشابهي را پذيرفته‌اند. بازي بامداد روز يكشنبه براي آنها خيلي مهم‌تر است تا براي برزيل. مردان دونگا در 17 بازي اخير بدون شكست بوده‌اند، كاملا هماهنگ هستند، با قهرماني در جام كنفدراسيون‌ها روحيه بالايي دارند و در صدر گروه مقدماتي آمريكاي جنوبي قرار دارند.آرژانتين اما در صورت شكست ممكن است در وضعيت پيچيده‌اي قرار بگيرد.
حساسيت بازي بالاست و ورزشگاه جو فوق‌العاده‌اي خواهدداشت. در اين شرايط ديدن واكنش آرژانتيني‌ها جالب است. هيجان‌زدگي مي‌تواند براي آنها مرگبار باشد و آنها را گرفتار ضدحملات سريع برزيل كند.31 سال پيش، آرژانتين بازيكني داشت كه در نفوذ از عمق به اندازه كاكا ويرانگر بود. او ماريو كمپس بود كه در مرحله گروهي در بوئنوس آيرس نتوانسته بود توانايي‌اش را نشان دهد ولي پس از انتقال تيم به روزاريو ناگهان اوج گرفت.
او به اين منطقه تعلق نداشت ولي شهرتش را در اواسط دهه 70 در تيم روزاريو به دست آورده بود و بازگشت به اين ورزشگاه، در حساس‌ترين زمان كمك كرد كه او متحول شود.معادل كمپس در عصر مدرن ليونل مسي است.
هر دو فيزيك متفاوتي دارند ولي چپ‌پا هستند. مسي متولد روزاريو است هرچند با نيوول اولدبويز ديگر تيم اين منطقه همكاري داشته و البته هرگز در آرژانتين به طور حرفه‌اي بازي نكرده است. مسي كه هرگز مقابل برزيل عملكرد خوبي نداشته، از اين بابت تحت فشار است.
در سال 2007 كه آرژانتين در فينال كوپا‌آمه‌ريكا با 3 گل مغلوب برزيل شد، مسي نام چنداني نداشت. سال گذشته چيزي نمانده بود كه او زمينه‌ساز اولين شكست خانگي برزيل در مرحله مقدماتي جام جهاني شود ولي اين بازي با تساوي بدون گل به پايان رسيد.
اين بار و در برابر تماشاگران همشهري‌اش همه نگاه‌ها به مسي است. اگر ترفند مارادونا جواب بدهد، مسي با انرژي اين هواداران مي‌تواند قهرمان اين بازي باشد.
به نوشته همشهری؛ دو رقيب سرسخت آمريكاي جنوبي، شنبه‌شب در مرحله مقدماتي جام‌جهاني در شرايطي با يكديگر روبه‌رو مي‌شوند كه اين بازي براي آرژانتين حكم مرگ و زندگي را دارد. آرژانتين در‌حال حاضر در رده چهارم اين گروه 10 تيمي قرار دارد كه آخرين سهميه صعود مستقيم محسوب مي‌شود و شكست مقابل برزيل حتي مي‌تواند اين رتبه را هم از آنها بگيرد.
به دليل همين حساسيت بود كه مارادونا تصميم گرفت اين بازي را به ورزشگاه شهر روزاريو منتقل كند. آرژانتين معمولا بازي‌هايش را در بوئنوس‌آيرس و ورزشگاه مونومنتال باشگاه ريورپلاته برگزار مي‌كند. اين بزرگ‌ترين ورزشگاه موجود است و انتخاب آن توجيه اقتصادي دارد ولي در اين شرايط حساس، مارادونا تنها به پيروزي آرژانتين فكر مي‌كند و براي آن حاضر است هر كاري بكند.
سرمربي تيم ملي آرژانتين مي‌گويد: «سكوهاي ورزشگاه ريور 50 متر با زمين فاصله دارد. شما هر قدر هم كه فرياد بزنيد صداي شما تنها تا پشت دروازه مي‌رسد. به همين دليل برخي از بازيكنان بر اين باورند كه در روزاريو با تشويق‌هاي بيشتري روبه‌رو مي‌شوند.»
ورزشگاه روزاريو 40 هزار نفري است و 20 هزار نفر كمتر از مونومنتال ظرفيت دارد، ولي تماشاگران به زمين بازي نزديك‌ترند و با جوي كه به وجود مي‌آورند، دائما به برزيل يادآوري خواهند كرد كه در خانه بازي نمي‌كند. اين ترفند ممكن است موثر باشد هر چند امكان دارد عكس آن هم اتفاق بيفتد. به گواهي تاريخ، هر دو حالت هم اتفاق افتاده است.
هنگام ميزباني جام جهاني 1978، آرژانتين در بوئنوس‌آيرس مستقر بود و بازي‌هايش را در مونومنتال برگزار مي‌كرد. پس از دو پيروزي، آنها با نتيجه يك بر صفر مغلوب ايتاليا شدند و اين يعني آنها بايد براي سه بازي مرحله دوم به شمال و شهر روزاريو منتقل مي‌شدند. معمولا نزديكي هواداران به زمين بازيكنان را تهييج مي‌كند و از همانجا بود كه بازيكنان براي قهرماني انرژي گرفتند. ولي اين تغيير مي‌توانست اثر عكس داشته باشد.
دومين بازي آنها در روزاريو مقابل برزيل بود. اين يك بازي احساسي محسوب مي‌شد و معماري ورزشگاه اين فضا را تشديد كرد. آرژانتيني‌ها خونسردي‌شان را از دست دادند و بازي به يك جنگ تبديل شد.
بازي با تساوي بدون گل تمام شد و سزار منوتي از عملكرد شاگردانش به قدري خشمگين بود كه تا چند روز نمي‌توانست با آنها حرف بزند. تنها برنامه مسابقات بود كه آرژانتين را نجات داد. در آخرين دور مرحله گروهي، برزيل بايد زودتر بازي مي‌كرد و با اين وضعيت آرژانتين قبل از رويارويي با پرو مي‌دانست كه براي رسيدن به فينال به چند گل نياز دارد.
بدون اين برتري، آنها ممكن بود بهاي سنگيني براي رعايت نكردن انضباط تيمي و غرق‌شدن در شور روزاريو بپردازند.
با گذشت 31 سال از آن ماجرا، آنها ريسك مشابهي را پذيرفته‌اند. بازي بامداد روز يكشنبه براي آنها خيلي مهم‌تر است تا براي برزيل. مردان دونگا در 17 بازي اخير بدون شكست بوده‌اند، كاملا هماهنگ هستند، با قهرماني در جام كنفدراسيون‌ها روحيه بالايي دارند و در صدر گروه مقدماتي آمريكاي جنوبي قرار دارند.آرژانتين اما در صورت شكست ممكن است در وضعيت پيچيده‌اي قرار بگيرد.
حساسيت بازي بالاست و ورزشگاه جو فوق‌العاده‌اي خواهدداشت. در اين شرايط ديدن واكنش آرژانتيني‌ها جالب است. هيجان‌زدگي مي‌تواند براي آنها مرگبار باشد و آنها را گرفتار ضدحملات سريع برزيل كند.31 سال پيش، آرژانتين بازيكني داشت كه در نفوذ از عمق به اندازه كاكا ويرانگر بود. او ماريو كمپس بود كه در مرحله گروهي در بوئنوس آيرس نتوانسته بود توانايي‌اش را نشان دهد ولي پس از انتقال تيم به روزاريو ناگهان اوج گرفت.
او به اين منطقه تعلق نداشت ولي شهرتش را در اواسط دهه 70 در تيم روزاريو به دست آورده بود و بازگشت به اين ورزشگاه، در حساس‌ترين زمان كمك كرد كه او متحول شود.معادل كمپس در عصر مدرن ليونل مسي است.
هر دو فيزيك متفاوتي دارند ولي چپ‌پا هستند. مسي متولد روزاريو است هرچند با نيوول اولدبويز ديگر تيم اين منطقه همكاري داشته و البته هرگز در آرژانتين به طور حرفه‌اي بازي نكرده است. مسي كه هرگز مقابل برزيل عملكرد خوبي نداشته، از اين بابت تحت فشار است.
در سال 2007 كه آرژانتين در فينال كوپا‌آمه‌ريكا با 3 گل مغلوب برزيل شد، مسي نام چنداني نداشت. سال گذشته چيزي نمانده بود كه او زمينه‌ساز اولين شكست خانگي برزيل در مرحله مقدماتي جام جهاني شود ولي اين بازي با تساوي بدون گل به پايان رسيد.
اين بار و در برابر تماشاگران همشهري‌اش همه نگاه‌ها به مسي است. اگر ترفند مارادونا جواب بدهد، مسي با انرژي اين هواداران مي‌تواند قهرمان اين بازي باشد.
