ماه مبارک رمضان برای اقشار مختلف مردم روزهدار کشور از جمله ورزشیها در
گرمای تابستان به خوبی درک حس گرسنگی و تشنگی را ملموس ساخته است و یاد
فقرا را کرده اما این حس زیبا برای تمامی ورزشیها یکسان نبوده و برخی
مدیران این ماه را تعطیل کرده و در منزل یا ییلاقات اطراف تهران به اداره
مجموعه تابعهشان میپردازند که منجر به اختلال نامشهود در امور اداری و
مالی این فدراسیونها شده است.
به گزارش خبرنگار ورزشی تابناک؛ حلول ماه مبارک رمضان در فصل تابستان
شرایط روزهداری را دشوارتر ساخته و وضعیت آبوهوایی و روزهای طولانی این
فصل باعث میشود، فشار بیشتری به جهت گرسنگی و تشنگی متوجه روزهداران شود
که ورزشیها نیز از این قائده مستثنی نیستند اما تعدادی از مدیران ورزشی
که قالباً ریاست فدراسیونهای ورزشی را بر عهده دارند و عمدتاً نیز جزو
مدیران سیاسی یا غیرمتخصص هستند، خود را از این قاعده مستثنی کرده و
اعیانی به روزهداری میپردازند.
برخی از این مدیران که به زعم خود گرمای هوای پایتخت برایشان از گرمای
جهنم بدتر است، در عوض حضور در پستهای مدیریتیشان در فدراسیونهای ورزشی
و اداره مجموعههای مربوطه، این ایام را در مناطق ییلاقی اطراف تهران به
ویژه لواسانات سپری میکنند تا در پناه خنکای هوا و سایه درختان باغها و
ویلاهای این منطقه نزدیک به تهران به دلیل فاصله اندک، مراجعت به آن و بازگشت به تهران موجب ابطال روزهداری نمیشود، روزها سپری گردیده و تحمل از سحر تا غروب آفتاب سهلتر
شود.
عدهای دیگر نیز همین رویه را در منازل واقع در تهران خود پیگیری کرده و
از خروج از منزل تا سر حد ممکن در طول سیروز این ماه همچون روزهای سپری
شده، پرهیز خواهند نمود تا احیاناً گرمای هوا یا برخورد ارباب رجوع و
کارمندان و زیرمجموعه با ایشان موجب ناراحتی و خلق بد این روئسای
فدراسیونها نشود و در کمال آراش و به دور از هرگونه تنش کاری که زمان
برعهده گرفتن آن با لفظ تکلیف خوانده میشود، ایام در این ماه پربرکت گذر
کنند.
امور این دو گروه فدراسیونهای عموماً با مراجعت انتها یا ابتدای هفته مدیران این فدراسیونها به دفاترشان و طی ساعتی در چهار هفته سخت این ماه(!) برای این عزیزان اداره میشود و سایر موارد ضروری نیز به صورت تلفنی هماهنگ و به منزل مدیران مربوطه برای امضاء اسناد مالی و اداری ارسال میشود.
البته گروهی نیز هستند که تقریباً در همین دستهبندی قرار میگیرند اما
رنج سفر به جان نخریدهاند و به شکل کامل نیز کار را تعطیل نکردهاند.
این مدیران معمولاً ساعات 16 تا 19 هر روز یا یک روز در میان را به امور فدراسیون
تابعهشان اختصاص میدهند و به زمین و زمان فخر میفروشند همچون دو دسته نخست برخورد نکرده و برای فدراسیون تابعهشان که عمدتاً به امضاء کردن کارتابلهای روی هم تلمبار شده میگذرد، وقت میگذارند!
تعطیلات یک ماهه این مدیران که عمدتاً در میان مدیران دو یا چند شغله هستند در حالی سپری میشود که در صورت مراجعت به هریک از ایشان برای جویا شدن علت پیگیری چنین رویهای، ادعای کسالت ایشان با تاکید بر عدم رسانهای شدن غیبت دامنهدار این مدیران مطرح میشود که علیالظاهر در وقت نیاز عود میکند و به مدد این مدیران میرسد.
البته با چنین توجیهی باید به این استدلال پاسخی قانع کننده داد، چگونه مدیری که توان اداره یک فدراسیون را در طول ماه مبارک رمضان ندارد و در طول این ماه مجموعهاش تحت مدیریتش به حالت نیمهتعطیل میآید، دو، سه و یا حتی چهار شغل که بعضاً برخی از این پستهایش از دید دستگاه قضا به دور مانده را در طول یک سال شمسی اداره کرده و دچار کسالت نمیشود؟! آیا فشار این حجم کار کمتر فشار از روزهداری در فصل تابستان است یا کسالت بهانه است؟