مدل برد ـ برد در انتخاب میان عارف و لاریجانی نیز اجرایی می شود!

سال ۹۴ را باید سال مذاکره و توافق برد ـ برد در زمینه سیاست خارجی و موضوع هسته‌ای نامید؛ اما انگار قرار است از تئوری بازی برد ـ برد در سیاست داخلی نیز توسط اهل سیاست در سال ۹۵ نیز استفاده شود که در ‌‌‌نهایت از نتیجه همگان خرسند باشند. در واقع در این استراتژی می‌خواهند هر دو طرف پیروز باشند و هیچ طرفی احساس شکست نکند.

به گزارش «تابناک»، پس از برگزاری انتخاب هفتم اسفند ۹۴ و دهم اردیبهشت ۹۵ یکی از مهم‌ترین موضوعات عرصه سیاست انتخاب رئیس آینده مجلس دهم خواهد بود؛ موضوعی که شاید از خود انتخابات نیز در این روز‌ها مهم‌تر شده است. نتایج انتخابات نشان می‌دهد که احتمالا برای این پست دو کاندید یعنی آقای عارف و لاریجانی بیشتر وجود ندارند؛ اما ترکیب مجلس آینده چنان پیچیده و نزدیک به هم است که امکان پیش بینی برنده این کارزار را بسیار دشوار کرده است.

اما به نظر می‌رسد، برخی اهالی سیاست این بار تصمیم گرفته‌اند در بازی انتخاب رئیس آینده همگان پیروز باشند و کسی بازنده نباشد. در همین راستا، می‌خواهند از تئوری بازی برد ـ برد در عرصه سیاست داخلی استفاده کنند، یا به عبارت دیگر، این دو فرد بیشتر از آنکه رقیب انتخاباتی باشند، رفیق انتخاباتی باشند!

در این زمینه در روزهای گذشته برخی افراد در اظهاراتی سعی کرده‌اند تئوری برد ـ برد یا بازی با حاصل جمع مضاعف را در عرصه سیاست داخلی و انتخاب رئیس مجلس تئوریزه کنند که البته مشخص نیست تا چه حدی موفق خواهند بود.

در ابتدا ،آقای کاظم جلالی یکی از یاران نزدیک به آقای لاریجانی و همچنین اعضای ائتلاف امید در تهران در گفت‌و‌گویی بیان داشت که ریاست مجلس به مجموعه نمایندگان برمی‌گردد و ما معتقدیم باید مدلی بیابیم که در آن شکست نباشد.

وی همچنین اضافه کرد: ما باید در این مدل سعی کنیم شخصیت هر دو بزرگوار (محمدرضا عارف و علی لاریجانی) حفظ شود، زیرا هر دو سرمایه‌های بزرگ نظام هستند و جمع‌بندی این مدل باید به گونه‌ای باشد که مدیریت مجلس «تعاملی» بین اطراف قضیه و کسانی که در مجلس حضور دارند، پیش برود؛ بنابراین دلسوزان روی این کار می‌کنند. باید مدلی طراحی کنیم که در آن، کسی احساس شکست نکند و مجلس از ابتدا با یک وحدت و با هدف کارآمدی در بخش اقتصاد پیش برود.

در واقع آقای جلالی مدل پیشنهادی بازی برد -برد را «مدیریت تعاملی» می‌نامد که باید دید به چه معناست. برخی معتقدند این مدیریت یک سال در میان جابجا می‌شود و یا به صورت دیگر این تعامل شکل می‌گیرد.

محمد اشرفی‌اصفهانی در گفت‌و‌گویی پا را فرا‌تر نهاده و یکی از احتمالات مدیریت تعاملی را تأیید کرده است. حجت الاسلام اشرفی اصفهانی با ارائه این پیشنهاد که «هر سال یک نفر از این بزرگان ریاست را به عهده بگیرد»، تأکید کرد: نظر شخصی من این است؛ چون انتخابات ریاست مجلس سال به سال است، یک سال آقای لاریجانی رئیس مجلس شود و یک سال آقای عارف که حق هر دو از این سمت احیا شود. با این کار اعتبار هر دو نفر نیز حفظ می‌شود.

اما این پایان تئوریزه کردن این موضوع نبود. سعید حجاریان در گفت‌و‌گو با روزنامه اعتماد وجه دیگری از موضوع را واکاوی کرد. حجاریان در پاسخ به سؤالی پیرامون آینده ریاست مجلس می‌گوید: «من معتقدم مجلس آینده دو فراکسیون خواهد داشت، برجامیان و نابرجامیان. بحث در مورد ریاست عارف و لاریجانی بحث در مورد دو نفر است که هر دو در داخل یک فراکسیون قرار دارند و هر دو آن‌ها داخلی فراکسیون برجامیان محسوب می‌شوند؛ بنابراین، این مسأله نمی‌تواند به یک رقابت تبدیل شود و با یک گفت‌وگو حل و فصل می‌شود».

در واقع آقای حجاریان اصلا ماهیت رقابت این دو نفر در ریاست مجلس را با چالش روبه رو می‌کند و معتقد است، رقابت در میان این دو نفر بی‌معنا خواهد بود، زیرا هر دو برجامی هستند و جزء گروه نابرجامیان نیستند.

البته به واقع هنوز مشخص نیست، چرا هیچ یک از جناح‌های سیاسی و احزاب به قواعد دموکراسی مبتنی بر قاعده اکثریت پایبند نیستند. اگر اصلاح طلبان پیروز انتخاب هستند و یا بالعکس اصولگرایان اکثریت در مجلس را بر عهده دارند؛ این همه تئوری سازی برای ریاست مجلس به چه معناست؟ اگر می‌خواهند کدخدامنشانه این موضوع حل شود، چرا آسمان و ریسمان به هم می‌بافند؟!