فدراسیون فوتبال تن به ترکمنچای خواهد داد

هنوز یک هفته از هنگامه ناكامى تيم ملى در راهيابى به جام جهانى ۲۰۱۰ سپری نشده و مردم هنوز مبهوت هنرنمایی سرمربی هستند که مدعی بود تنها او می‏تواند دو کره را شکست دهد اما در نهایت تیم ملی ایران با هدایتش حذف شد که اخبار دریافتی از قراردادی سنگین برای دوره‏ای چهار ساله جهت هدایت تیم ملی ایران حکایت دارد که بررسی کم و کیف این موضوع، اساساً ثبت چنین قراردادی را با رقمی چند میلیون دلاری با علامات سوال فراوانی مواجه می‏سازد.

به گزارش خبرنگار ورزشی تابناک؛ فدراسیون فوتبال که در این ایام شرایط کم ثبات و حتی شاید بتوان گفت، بی ثباتی را سپری می‏کند، برای طبیعی جلوه دادن اوضاع و نمایش اقتدار برخی برنامه‏های بلندمدتش را حداقل تشریح کرد تا چنین باوری را به رسانه‏ها تزریق کند که هیچ مدیری قرار نیست، فدراسیون فوتبال را ترک کند و حتی به قول رئیس فدراسیون فوتبال، قبراق‏تر از قبل به فدراسیون می روند.

مسئولان فدراسیون فوتبال که انگار با حذف تیم ملی از مقدماتی جام‏جهانی بار سنگين از روى دوشش برداشته شده، بدون آنکه خم به ابرو بیاورند با یک عذرخواهی خشک و خالی محکم سر جایشان نشسته‏اند و قصد دارند با قطبی قراردادی چهار ساله را تمدید کنند تا او در جام ملت‏های آسیا ایران را بالا بکشد و در جام جهانی 2014 نیز تیم ملی کشورمان را به دور دوم ببرد! این وعده قطبی بی‏شباهت به قولش در خصوص صعود به تیم ملی با کسب 9 امتیاز و سپس 7 امتیاز با توجه به شناختش از دو کره نبود که در نهایت 5 امتیاز را برای ایران فراهم آورد تا عدم صعود تیم ملی به جام جهانی و حتی مرحله پلی آف منجر به خروج ایران از گردونه قدرت‏های فوتبال آسیا شود.

قطبى اگرچه از فن بیان و رفتار متعادلی برخوردار است اما چنین ویژگی نمی‏تواند منجر به قهرمانی یک تیم مدر جام جهانی یا جام ملت‏های آسیا شود. علاوه بر این اگر از منظری به دور از احساس و عوام زدگی به کارنامه این مربی نگریست مشخص می‏شود که این مربی تفاوت فاحشی با یک مربی سطح اول فوتبال جهان دارد. قطبی که به جز عنوان «ويديو آناليست» در کنار مربیان تراز اول جهان کار کرد، جز یک مقطع کوتاه هیچ گاه دستیار مربی بزرگی نبوده و پس از آن نیز یک فصل قهرمانی و یک فصل ناکامی را با تیم پرسپولیس در کارنامه دارد.

آیا آنچه ذکر شد با سوابق یک مربی کارنامه‏دار بین‏المللی هم‏خوانی دارد و آیا او در حد و اندازه هدایت تیم ملی ایران بوده یا قلیان احساسات مردمی که از استمرار حضور دایی ناراحت بوده و از انتخابی که پس از او صورت پذیرفت، چندان دل خوشی نداشتند، منجر به انتخاب قطبی به عنوان سومین سرمربی تیم ملی در مسیر مسابقات مقدماتی جام جهانی 2010 شد؟

البته هر دستیار توانمندی برای پیشرفت، ابتداً به هدایت باشگاه‏ها به عنوان سرمربی و در صورت موفقیت به سرمربی تیم‏های ملی بزرگ می‏رسد اما آیا تیم ملی ایران باز هم فرصت آزمایش و خطای برای افزایش تجارب قطبی به عنوان سرمربی یک تیم ملی که تجربه تازه‏اش برایش محسوب می شود را دارد و آیا مسئولان حاضر هستند با این علم که مربیان بزرگ‏تری می‏توانند هدایت تیم ملی را برعهده بگیرند و سپردن تیم ملی به قطبی امکان دارد همچون ناکامی‏های وی در پرسپولیس و تیم ملی، تکرار شود، بار دیگر ریسک کرده و بر روی وی سرمایه‏گذاری کنند؟

تیم ملی ایران با توجه به ناکامی‏های پیاپی در چهار سال اخیر و موفقیت‏های نسبی حاصله تا پیش از آن با مربیان خارجی، به مربی نیاز ندارد که با حضور بر روی نیکمت قدرت اول سابق فوتبال آسیا تجارب ملی‏اش را افزیش دهد، بلکه گزینه‏ای قابل تایید است که دستاوردهایش را در تیم‏های بزرگ منجر به تغییر ماهیت فوتبال ملی آن کشورها شده باشد و حضورش کنار تیم ملی علاوه بر یک وزنه روحی، دربردارنده یک وزنه فنی قابل اتکاء نیز باشد.

قطبی اگرچه توانست در مقام سرمربی تیم ملی، شوک روحی خوبی به تیم ملی وارد سازد اما اینکه عنوان شود او در این مدت کوتاه توانسته دگرگونی در تاکتیک و تکنیک تیم ملی فوتبال ایجاد کند نه تنها از بعد فنی، بلکه از بعد منطقی نیز قابلیت تشریح ندارند و به همین دلیل سرمربی تیم ملی در سه دیدار پایانی جام جهانی، با کلی‏گویی از کنار آنچه در این مدت به عنوان سرمربی در دستورکار تیم ملی قرارداده و به زعم دوستدارانش با گذشته متفاوت بوده، می گذرد.

از سویی دیگر در صورتی که به لحاظ فشارهای وارد از برخی جهات به فدراسیون فوتبال، قصدی برای تمدید قرارداد قطبی وجود داشته باشد، با چه رقمی باید او را به خدمت گرفت؟ آنچه اخبار دریافتی حکایت دارد، مبلغ قرارداد او رقمی درحدود 500 الی 750 هزار برای هر سال خواهد بود که بر همین مبنا رقم کلی قرارداد 2 الی 3 میلیون دلار، بیشترین پرداختی تاریخ فوتبال ایران به یک مربی خواهد بود. با چنین حجم دلاری آیا نمی‏توان یک مربی بین‏المللی شناخته شده با سوابق مشخص و کارنامه‏ای که هیچ کارشناسی نتواند آن را زیر سوال ببرد، به ایران آورد؟!

از این حیث در شرایطی که گزینه‏های خارجی وجود دارد، بی شک ثبت قرارداد با مربی که هیچ سابقه قهرمان‏سازی و تیم‏سازی ندارد و حتی قهرمانی پرسپولیس را با تیمی رقم زده که مهیا و آماده تحویلش داده شده، برای هدایت تیم ایران که نیاز به کار بر روی مهره‏های جوان و تحول دارد، با عقلانیت سازگاری ندشته و در صورتی که بار دیگر قرار باشد صرفاَ به واسطه احساسات هواداران جهت فروکش کردن موج شکست در مقدماتی جام جهانی، پس از قرارداد این مربی با باشگاه پرسپولیس، تن به ترکمنچایی دیگر داده و او را حفظ کرد، نباید از منتقدین توقع سکوت را داشت.

به همین واسطه، فدارسیون فوتبال با درکی متفاوت و نگاهی تماماً فنی قطعاً سراغ مربیانی را خواهد گرفت که در صورت درخواست چنین مبالغ کلانی، حداقل یک کارنامه موفق در سطوح بین‏المللی داشته و نامشان برای اهالی فوتبال آشنا باشند، نه آنکه در فوتبال ایران کشف شوند! در کنار این مربی خارجی، بهره‏گیری از قطبی نیز با دستمزدی برابر 150 تا 200 هزار دلار برای هر سال به عنوان نرخ معمول برای هم‎‏سطح‏هایش نیز منطقی به نظر می‏رسد و قطعاً این مربی در صورتی که حاضر شود با چنین رقمی در مقام مربی کنار یک سرمربی بزرگ روی نیمکت تیم ملی بنشیند، وزن فنی تیم ملی قابل توجه خواهد بود و او نیز بدین شکل می‏تواند دینش را به ایران ادا کند.