آیا رستاخیز یک فیلم زیر زمینی است؟

فتنه وقتی رخ نماید حق و باطل با هم می امیزد و گاه سخن حقی که زده می شود نیز بوی فتنه میدهد و یا انکه بخواهد بوی فتنه را از ان استشمام خواهد کرد و بهانه ای را از طرف مقابل برای دستاویزیِ مقاصد خود خواهد یافت. گاهی نیز حتی کسی که به دنبال حق است ، در دام فتنه میافتد بی انکه بداند یا خود بخواهد. در این میان تشخیص سره از ناسره دشوار، و سخن حق را برزبان جاری کردن بسی دشوارتر می شود .
 
فتنه ، فقط سیاسی نیست؛ گاه سیاسی است؛ گاه فرهنگی ؛ گاه اجتماعی ؛ گاه اقتصادی و گاهی اعتقادی ؛ اما منشا همه انها یک چیز بیش نیست و ان خداناباوری و هوای نفس است یعنی مقدم کردن منفعت گذرای خود بر حق و حقیقت .
 
به فرموده ی مولای متقیان علی علیه اسلام : در فتنه باید مانند "ابن اللبون" بود "مثل بچه شتری که نه از او شیر می دوشند و نه سواری می دهد" یعنی باید مواظبت کرد که متعصبانه یا نا اگاهانه ، نه به این طرف غلتید، نه به ان طرف .

در فتنه همواره انکه نان خود را در این فضای الوده نرخ میزند حتما به دنبال یارگیری است . ادم زیرک کسی است که حق را بگوید هرچند تلخ باشد . راه راست را انتخاب کند که البته جز حقیقت راهی نیست و جدا شدن از بافته های ذهنی که چه بسا منفعت گروهی هم در بر داشته باشد البته مشکل است .
 
چطور می شود در کشوری که منادی اخلاق "محمدی" است، فیلمهایی ساخته شود و مسائلی غیر واقعی را چه در باره تاریخ پیشینیان چه معاصر ،چه جبهه و جنگ و چه مسائل فرهنگی و اجتماعی و یا سیاسی ، به تصویر کشیده شود ولی هم گروهی های او دم برنزنند و مخالفین را به بی دینی متهم کنند ! اما مشابه همان مطالب را وقتی از لنز دوربین مخالف خود دیدند زمین و زمانه را به هم بدوزند!؟
 
و از دیگر سوی ،چه می شود که عده ای دم از ازادی بیان و عقیده و لزوم امکان اظهار نظر خبره در امور مربوط به خود را می زنند اما حتی اگر مراجع تقلید در موردی که خلاف اشکار شرع است و اظهار نظر در ان مورد نه حق انها که تکلیف عقلی و دینی ایشان است، نظری دهند ، ان نظر را بر نتابند و بی فرهنگی و تحجر و ... متهم کنند !؟

مگر انکه در اینجا هم که واقعیتی در حال تحریف و دگرگونی است، قصد قربت را شرط و حسن فاعلی را مقدم بر حسن فعلی بدانیم ! و خود را جای احکم الحاکمین بنشانیم !
 
سوال کلیدی که باید صاحب نظران و جامعه شناسان به دنبال رهیافتی برای پاسخ به ان باشند این است که چرا در هر روی داد کوچک یا بزرگی حق و باطل به هم ممزوج می شود و فتنه ای در مقیاس خودش رخ می نماید و هیچکس دنبال واقعیت و حقیقت نیست حتی گاه خودزنی میکنیم تا حق بیشتر و بیشتر پوشیده بماند حتی برای خودمان!
 
یکی از مصادیقی که علی رغم مضمون مذهبی فتنه ای برپاکرده همین فیلم "رستاخیز" است که اگر خوب چاره نشود بیم بیرون امدن فتنه ای بزرگتر از دل ان می رود فیلمی که هم اکرانش به همین شکل و هم جلوگیری از اکرانش حتما ضررهایی هم برای جامعه ی مذهبی و هم برای جامعه هنری و فرهنگی به دنبال دارد .
 
کافی است به اظهار نظر مخالفان و موافقان نظر کنیم بعضی ها چشم بسته بر ان می تازند و بعضی چشم وگوش بسته ان را تایید میکنند فقط برای اینکه مخالف خود را بکوبند !

تاجایی که حتی یک کارشناس تاریخ نیز دیگر جرئت نظر دادن به یک روی داد وارونه شده ی تاریخ را ندارد . و از سوی دیگر نیز حتی انسان می پندارد برخی مراجع نیز با احتیاط به قضیه وارد می شوند و برخی از امور واقعی را که هم از نظر روانشناختی و هم اجتماعی تاثیر منفی بر عقاید و باورهای مذهبی مردم مسلمان دارد را قاطعانه ورود نمی کنند . چرا که اماج حمله های بی رحمانه و به دور از نزاکت طرفداران فیلم قرار می گیرند در چنین اوضاعی قلم زدن و بیان انچه به نظر حقیقت میاید، کاری بسیار دشوار است و ادم یا از سوی گروهی متهم به بدبینی و یا از سوی مقابل متهم به بی دینی خواهد شد .
 
اما انکه منصف است اگر بگذارد غبار فتنه از ذهنش بیرون رود و در فضایی نا الوده قضاوت کند حتما میتواند از نظراتی که اجازه بیان داشته اند، سره را از ناسره تشخیص دهد و راهی به حقیقت بیابد.
 
از انجا که مطلب ما در باره فیلم رستاخیز مهم است و کمی به درازا می کشد لذا به ذکر چند پرسش اساسی بسنده می کنم و تببینش را به بخش دوم این یادداشت در فرصت بعدی وامی گذارم .
 
شاید تا رسیدن موعد قسمت دوم ، کارشناسان فن خود پاسخ را یافتند و کمی معقولانه و متعهدانه تر با این فیلم برخورد کردند:
 
پرسش نخست :
ایا فیلم رستاخیز یک فیلم زیرزمینی بوده است و در جایی جز این کره خاکی یاددر کشوری دیگر ساخته شده؟ چه ساختاری باید از نو به پاکرد که دفاتر مراجع عظام به راحتی بتوانند موقع ساخت این فیلم ها که پایه ان مذهب است نظارت کنند ؟
 
پرسش دوم :
ما تجربه فیلم مختار را داشتیم . هم ارشاد از نظر مراجع اگاه بود هم تهیه کننده و کارگردان فیلم . چرا دوباره همان اتفاق در مقیاسی بزرگتر افتاده است ایا سهوی در کار بوده ایا دست اندرکاران فیلم در صدد راه انداختن جریانی برای فروش بیشتر فیلم بوده اند ؟
 
پرسش سوم :
انان که دغدغه دین دارند به صراحت باید بگویند ایا به ساخت فیلم مذهبی اعتقاد دارند یا هنوز می پندارند صرف منبر و موعظه برای هدایت نسل جوان و بلکه برای دنیای تشنه ی حقیقت ناب اهل بیت کافی است و نباید از ابزارهای جدید کمک گرفت ؟ ایا تقوای الهی به این است که قید مضامین مذهبی در این ابزار زده شود ؟
 
پرسش چهارم :
انان که به مراجع خرده میگیرند باید بگویند اگر مراجع عظام در امر مهمی که ارتباط مستقیم با دین و مذهب و اعتقادات مردم دارد ، حق اظهار نظر نداشته باشند و در اینجا نیز عده ای بتوانند نظر ایشان را نقد کنند دیگر مراجع برای چه امری مهم تر از این موضوع جایی برای نظر دارند .
 
پرسش پنجم :
چرا اینگونه فتنه ها رخ می نماید .ایا ساختار وزارت فرهنگ و ارشاد مشکل دارد یا وزیر آن ؟ ایا دفاتر مراجع عظام تقلید باید بخشی را در ساختار فعلی دفتر تعریف کنند که نظارت مستقیم در تولیدات مذهبی داشته باشد یا تهیه کنندگان باید پیش از ساخت ارتباط بیشتری با دفاتر دشاته باشند .
 
پرسش ششم :
ایا این مشکلی که به وجود امده و خصوصا فضای رسانه ای و مجازی را به هم ریخته به خاطر اظهار نظر مراجع بوده است ؟ ایا اگر مراجع اظهار نظر نمی کردند و فیلم برای عموم اکران می شد از عواقب ان بیمی در دل نبود ایا مراجع عظام با اظهار نظر خود مسیر را هموارتر نکردند و مقلدین خود را از راهی معقول و منطقی هدایت نکرده اند ؟
 
پرسش هفتم :
در جایی که چنین فیلم فاخر (از نظر خرج و مخارج و صرف وقت ) ساخته می شود ونظرات متفاوتی بیان میشود با هزینه های زیادی که صرف شده، مرجع حل اختلاف در قوانین ما کجاست ؟ چرا مجلس به جای موضع گیری بر محتوا به ارائه راهکار اساسی و حل ریشه ای و قانونی اینگونه موضوعات که در اینده هم در پیش خواهیم داشت نمی پردازد ؟
 
پرسش هشتم :
با موضوع گیری هایی که برابر فیلم نظاره کردیم ، ایا باید هنرمندان مذهبی و دلسوز دوربین خود را غلاف کنند یا باید انان که دغدغه دین و کربلا دارند همت خود را مضاعف کنند و بهتر از اکنون کمر را برای به میدان امدن ببندند ؟ ایا قرار است دنیای هنر و سینما برای همیشه با امام حسین(ع) وداع کند و میدان را به دیگران بدهد؟
 
پرسش نهم :
ساخت این فیلم بیش از 6 سال زمان برده است . رسانه ملی که پیش از این نشان داده است سوزنی را از زیر چسب طبیِِ مدیرکلی که درحال خون دادن است بیرون می کشد و به دنیا می فهماند که این مدیرکل در حال تظاهر به خون دهی است و آبروی او را می برد، چگونه در این سالها نفهمید که دوباره کاری خلاف نظر مراجع در جریان است و این را در سطح وسیع با کارشناسان رسانه ای نکرد، تا جلوی حیف و میل ها گرفته شود و این جو ملتهب در جامعه پیش نیاید؟
 
پرسش دهم:
یکی از افتخارات شیعه ان است که مجتهدش ازاده است و کسی است که به درجه ی بالایی از فهم واقعی احکام دین رسیده ،ملزم به تبعیت از نظر دیگری که نیست هیچ بلکه اجازه تقلید از دیگری را هم ندارد و نظرش برای خودش حجت است و اگر مرجع شد باید نظرش را برای مقلدینش بازگوید . در مواردی، اگر نظر مراجع عظام تقلید متفاوت بود راهکار چیست؟ ایا انگونه که از قول وزیر محترم ارشاد بازگو شده"نظر ایشان فقط برای خودشان و مقلدینشان مورد احترام است ؟
 
پرسش پایانی :
سی و هفت سال از انقلاب گذشته مردم جهان گروه گروه به اسلام می گرایند . جبهه کفر برای مخدوش کردن اسلام ناب و مکتب تشیع و امام حسین (ع) از هر ابزاری بهره می برد ؛ سر بریدنها را با تکنیکی ترین ابزار به نام اسلام به رخ جهان می کشد و ما ابزاری به این مهمی داریم و هنوز برای این امر بدیهی در میان خودمان به جدال و منازعه نشسته ایم! راه کار چیست ؟ چرا باید یک سوژه ی مذهبی تبدیل به یک فتنه ی اعتقادی و مذهبی شود در حالی که فیلمی در کشوری دیگر به نام "محمد رسول الله" ساخته می شود و همواره مورد تمجید ماست .
 
به لطف الهی در بخش اینده به طور مبسوط به این موارد خواهیم پرداخت .
انشاالله