بهترین فیلم مردمی جشنواره فجر، تمثال مادران قهرمان ایران

«شیار ۱۴۳» روایت «الفت» (مریلا زارعی)، زن جوانی است که از دوران کودکی فرزندانش به تصویر کشیده می‌شود و در ‌‌نهایت با اعزام پسرش به جبهه‌‌، زندگی او به شدت دستخوش حوادث عجیبی می‌گردد. او روزگار پردردی را پشت سر می‌گذارد، تا اینکه ‌یک خبر خوش برای این مادر دردکشیده می‌آید.

اصل داستان تکراری به نظر می‌آید اما ‌روایت به گونه‌ای به تصویر کشیده شده که تماشاگر را تا انتها با «الفت» همراه می‌کند. در واقع فیلم در یک‌سوم ابتدایی تمام نمی‌شود و میانه و انتها دارد و اتفاقاً همین تأمل کارگردان در لحظه‌ها، باعث شده این اثر، بی‌رمق و ملال آور نشود و به رغم آنکه جزو فیلم‌های سرگرم کننده قابل طبقه‌بندی نیست، مخاطب ارتباط عمیقی با این اثر داشته باشد.

هرچند ممکن است فضای روستایی و لهجه‌ها برای اهالی بومی محل مورد اشاره در فیلم با واقعیات موجود تفاوت‌های حداقلی داشته باشد برای عموم تماشاگران، لهجه‌ها باورپذیر است و بازیگران متناسب با فضاسازی صورت پذیرفته برای فیلم پیش رفته‌اند و مشخصاً مریلا زارعی به خوبی از پس نقشی که به او سپرده شده، برآمده و حضور مؤثری داشته است.

تولید ‌شیار ۱۴۳‌ به عنوان یکی از آثار ارزشمند در حوزه سینمای دفاع مقدس ـ که ‌غیرمستقیم‌ و با نگاهی روزآمد به عقبه جنگ پرداخته ـ بسیار قابل احترام است. نوع نگاه آبیار به زن در دو فیلم اخیرش نشان می‌دهد، در میان کارگردان‌های زن سینمای ایران، نگاه تازه در حال شکل گیری است که عمق بیشتری نسبت به گذشته دارد و از این حیث باید حامی چنین رویکردی بود.

‌‌شیار ۱۴۳‌مصداق بارز این تعبیر است که برای ساخت یک اثر فاخر، به اعتبارات چند میلیاردی و هزینه‌های آنچنانی نیازی نیست، بلکه باید در پی سناریویی جدی و منسجم بود و این سناریو را به یک کارگردان توانمند سپرد.