بحران کهنه ایران زمین امسال پر قدرت‌تر از همیشه بازمی‌گردد

این در حالی است که دومین روز فروردین ماه امسال برای ما ایرانیان بایم تفاوت از همیشه باشد، چراکه با توجه به کمبود بارندگی‌های یک سال گذشته، سطح آب پشت بیشتر سد‌ها، کم سابقه پایین رفته و نوید خشکسالی و کم آبی بی‌سابقه‌ای می‌دهد.

این خبر بد را چند روز پیش حمید چیت چیان، وزیر نیرو اعلام کرد و نسبت به پایین آمدن ارتفاع آب از تراز ایمنی مورد نیاز در شمار چشمگیری از سد‌ها هشدار داد؛ هشداری که وزیر وعده داد در قالب نامه‌ای به رئیس جمهور، به آگاهی وی رساند تا با توجه به وضعیت نابسامان منابع آبی و بارش‌ها در کشور، با جابجایی اعتبار‌ها یا گرفتن یک مجوز ویژه و یا با استفاده از اعتبار خشکسالی، بارورسازی ابر‌ها از سر گرفته شود.

چیت چیان با بیان اینکه دیگر تنها سخن گفتن از کمبود منابع آبی در کشور برای مردم کفایت نمی‌کند، افزود: لازم است گزارش‌های تفصیلی همراه با اعداد و ارقام و گزارش تصویری از منابع آبی کشور در رسانه‌ها ارایه شود تا پیام‌های وضعیت کنونی منابع آب کشور، مخاطبان را قانع کند و پیام‌های وزارت نیرو، مبنی بر لزوم مدیریت مصرف گوش شنوا پیدا کند.

با این مقدمه، کاهش میزان بازندگی‌ها در نقاط کشور به زبان درصد بیان شده و آشکار می‌شود که به رغم بارندگی‌های اخیر، یکی از کم بارش‌ترین سال‌ها گذران شده و خشکسالی سختی در پیش است که می‌توان سختی‌های بسیاری برایمان به همراه داشته باشد.

بر پایه آمار و ارقام، میزان بارندگی در کل کشور از آغاز مهرماه سال ۹۲ تا اواخر بهمن ماه معادل ۱۱۷.۶ میلی متر بوده که این میزان نسبت به سال گذشته که برابر ۱۳۱.۸ میلی متر بوده، ۱۰.۸ درصد کاهش و نسبت به میانگین بلند مدت در این دوره که برابر ۱۲۷.۳ میلی متر بوده، ۷.۶ درصد کاهش نشان می‌دهد.

این آمار برای یک سال گذشته نیز به نسبت مدت مشابه در سال های پیش، وضعیتی مشابه را نشان می‌دهد و در ‌‌نهایت اگر رشد بارش در چند استان گیلان، ایلام و بوشهر رخ نداده بود، می‌توان گفت وضعیت بحرانی کشور را فرا گرفته است.

کافی است بدانیم در خراسان شمالی، بارش سالانه تقریبا نصف شده و در کلانشهر پر جمعیت تهران، ذخیره آب سد‌ها حدود ۳۶ درصد نسبت به سال گذشته و ۲۸.۲ درصد نسبت به میانگین بلندمدت کاهش نشان می‌دهد و افزون بر این نقاط، آمار کاهش بارش از بیشتر نقاط کشور مخابره می‌شود و علاوه بر این‌ها، پیش بینی هوا‌شناسی هم نوید خوبی درباره بهار نداده؛ برای نمونه در تهران، کاهش ۲۵ درصدی باران بهاری پیش بینی می‌شود.

اگر به این مشکلات، مشکلات کنونی همچون کمبود آب، شبکه توزیع فرسوده، افت کیفیت آب‌های زیر زمینی و... را بیفزاییم، درخواهیم یافت که مشکل باستانی ایران زمین، کمبود آب ـ که روزگاری رفع آن مهم‌ترین نیاز جامعه بود و به همین منظور قنات و آبراهه و امثال آن ساخته شده و رواج یافته بود ـ با قدرت‌تر از پیش بازگشته و قرار است همگی مان را محک بزند.

قرار است، کمبود بارندگی قدرت تغییرمان در الگوی مصرف را سنجیده و یا موجب تغییر در الگوی مصرف این نعمت الهی در کشورمان شود و یا بحرانی پدید بیاورد که از زمان لوله کشی آب در کشورمان تاکنون سابقه نداشته است.