ریشه لجبازی کودکان چیست؟
کد خبر: ۳۸۸۱۷۳
| ۰۲ فروردين ۱۳۹۳ - ۰۳:۳۱ 22 March 2014
| 10396 بازدید
کودکان به دنبال استقلال و خودباوری هستند و با لجاجت خود می‌خواهند به والدین بگویند کارها باید مطابق میل آن‌ها پیش برود.
مهرنوش اشکانی زاده در گفتگو با باشگاه خبرنگاران گفت: لجبازی مجموعه رفتار‌های ناهنجاری است که کودکان برای رسیدن به خواسته‌هایشان انجام می‌دهند .
وی ادامه داد: اما به طور کلی شیوع لجبازی بیشتر بین 2 تا 6 سالگی است. در این دوران کودک قادر نیست خودش را به جای دیگران بگذارد و به نوعی فقط خود را می‌بیند. از سوی دیگر کودکان به دنبال استقلال و خودباوری هستند و با لجاجت خود می‌خواهند به والدین بگویند کارها باید مطابق میل من پیش برود.
وی در ادامه افزود: لجبازی به جهت کسب درجاتی از استقلال شخصیتی در کودک خصلتی طبیعی است، ولی باید کنترل شود. البته لجبازی و ناهنجاری محسوب می‌شود، در حقیقت لجبازی مهار گسیخه و دردسر آفرین که به صورت عادت و خصلت رفتاری شده نتیجه رفتار‌های والدین و شرایط محیطی است که کودک را به لجبازی بیشتر وادار می‌سازد. اگر کودکی لجبازی را از حدی گذراند، باید ریشه این رفتار را در نحوه برخورد والدین و اطرافیان و تنبیه‌ها و تشویق‌های آن‌ها جستجو کرد.
این روانشناس در پایان خاطرنشان کرد: برخی از کارها مانند: امر و نهی‌های مکرر که باعث ایجاد مقاومت در کودک می‌شود، مخالفت‌های مکرر والدین نسبت به رفتار‌های کودک، بی توجهی والدین نسبت به کودک و ارائه دستوراتی به کودک که یا عملی نیست یا غیر علمی می‌باشد، از جمله مسائلی است که موجب لجبازی کودک می‌شود.
مهرنوش اشکانی زاده در گفتگو با باشگاه خبرنگاران گفت: لجبازی مجموعه رفتار‌های ناهنجاری است که کودکان برای رسیدن به خواسته‌هایشان انجام می‌دهند .
وی ادامه داد: اما به طور کلی شیوع لجبازی بیشتر بین 2 تا 6 سالگی است. در این دوران کودک قادر نیست خودش را به جای دیگران بگذارد و به نوعی فقط خود را می‌بیند. از سوی دیگر کودکان به دنبال استقلال و خودباوری هستند و با لجاجت خود می‌خواهند به والدین بگویند کارها باید مطابق میل من پیش برود.
وی در ادامه افزود: لجبازی به جهت کسب درجاتی از استقلال شخصیتی در کودک خصلتی طبیعی است، ولی باید کنترل شود. البته لجبازی و ناهنجاری محسوب می‌شود، در حقیقت لجبازی مهار گسیخه و دردسر آفرین که به صورت عادت و خصلت رفتاری شده نتیجه رفتار‌های والدین و شرایط محیطی است که کودک را به لجبازی بیشتر وادار می‌سازد. اگر کودکی لجبازی را از حدی گذراند، باید ریشه این رفتار را در نحوه برخورد والدین و اطرافیان و تنبیه‌ها و تشویق‌های آن‌ها جستجو کرد.
این روانشناس در پایان خاطرنشان کرد: برخی از کارها مانند: امر و نهی‌های مکرر که باعث ایجاد مقاومت در کودک می‌شود، مخالفت‌های مکرر والدین نسبت به رفتار‌های کودک، بی توجهی والدین نسبت به کودک و ارائه دستوراتی به کودک که یا عملی نیست یا غیر علمی می‌باشد، از جمله مسائلی است که موجب لجبازی کودک می‌شود.
سایت تابناک از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.