مرتضوی همه را مقصر دانست و خودش را تبرئه کرد!

در شرایطی که با پایان یافتن دادگاه کهریزک در انتهای یازدهمین نشست دادگاه به نظر ‌می‌رسید که حاشیه‌های دامنه‌دار آن، دست‌کم تا زمان اعلام رأی دادگاه پایان یافته باشد، مرتضوی در آخرین لحظاتی که می‌توانست لایحه نهایی دفاعیه‌اش را تقدیم دادگاه کند، در مجموعه دادگاه‌های کیفری استان حاضر شد و در رویکردی جدید، خبرنگارانی را که فراخوانده بود، شگفت زده کرد!

به گزارش «تابناک»، صبح امروز خبرنگاران رسانه‌های گوناگون به واسطه تماس یکی از وکلای متهمان خبردار شدند که مرتضوی و حیدری‌فر، متهمان ردیف اول و دوم پرونده قضات تعلیق شده کهریزک، قرار است پس از تقدیم آخرین لایحه دفاعیه‌اش در جمع خبرنگاران حضور یافته و با ایشان سخن بگوید. این اطلاع کافی بود تا خبرنگاران و عکاسان رسانه‌ها‌ ‌به رغم پایان یافتن نشست‌های دادگاه، در محل دادگاه‌های کیفری استان تهران حاضر شده و ساعت‌ها انتظار را به جان بخرند تا شاید بتوانند اطلاعات جدیدی از دادگاه برگزار شده به صورت غیرعلنی برای مخاطبان به دست آورند.

دعوت از خبرنگاران برای برگزاری کنفرانس غیر رسمی و خیابانی از این رو عجیب بود که طی یازده نشست برگزار شده در دادگاه، مرتضوی تنها دو بار در جمع ایشان حضور یافته و در پایان بقیه جلسات، گاه به ترفندهای عجیب و غریبی متوسل شده بود تا حتی تصویر‌برداری از وی مقدور نشود!

این بار نه از استقرار خودروی سرخ رنگ آتش نشانی در حیاط مجموعه دادگاه‌های کیفری خبری بود که مانع تصویر‌برداری عکاسان شود و نه مرتضوی با آن همه ملازم و محافظی که هر بار به همراه می‌آورد، راهی دادگاه شده بود تا همه چیز به شکل عجیبی رقم خورده و در نهایت شنیدن سخنان همراه با لبخند دادستان معزول مایه شگفتی همه شود.

سعید مرتضوی، متهم ردیف نخست پرونده کهریزک که از قضا دو روز پیش به دادگاه کیفری سر زده بود، ‌ظاهرا ارائه لایحه دفاعیه خود را به امروز موکول کرده بود، پس از گذشت زمانی طولانی که به گفته یکی از محافظانشان ناشی از به طول انجامیدن مذاکرات وی با قاضی سیامک مدیر خراسانی، رئیس دادگاه کهریزک بود، در جمع خبرنگاران حضور یافت و درباره روند دادگاه گفت: در جلسه یازدهم دادگاه، آخرین لایحه دفاعیه خود را ارائه کردم و دادگاه تا دوشنبه، شش خرداد به ما فرصت داد تا لایحه دفاع تنظیم شده خود را تقدیم دادگاه کنیم.

وی ادامه داد: من لایحه دفاعیه خود را در 53 صفحه به همراه مستندات لازم، تقدیم دادگاه کردم اما مطالبی که در رابطه با بحث آخرین دفاع و رسیدگی‌های دادگاه مطرح کردم این بود که در این یازده جلسه دادگاه، رئیس دادگاه و هیأت قضات دادگاه، شهودی را که از قضات شکایت کرده بودند، به دادگاه فراخواندند و متأسفانه شهودی که ما معرفی کردیم، تاکنون احضار نکرده و هیچ گونه توضیحی از آنها نخواسته‌اند که این خلاف بند 192 قانون آیین دادرسی کیفری است.

دادستان معزول در ادامه بار دیگر به صلاحیت دادگاه تشکیک کرده و گفت: من از همان جلسه اول نسبت به صلاحیت دادگاه ایراد گرفتم، چرا که این دادگاه با حضور پنج قاضی اداره می‌شد و موضوعاتی که در این جلسه مطرح می‌شد، در صلاحیت هیأت پنج نفره دادگاه کیفری استان نبود و ما اعتراض را مطرح کردیم.

وی که در نیمه‌های برگزاری جلسات دادگاه به صف مدافعین علنی برگزار شدن آن پیوسته بود، غیرعلنی بودن دادگاه را یکی دیگر از ایرادات جلسه رسیدگی مطرح کرد و گفت: موضوع و ایراد جدی دیگر ما، برگزاری ‌غیرعلنی دادگاه بود، چرا که اگر دادگاه ‌علنی برگزار می‌شد، افکار عمومی و مطبوعات در جریان قرار گرفته و کسی نمی‌توانست مطالب ارائه شده در دادگاه را تحریف کند، ولی دادگاه به این ایراد توجه نکرد و وکلای شکات هر بار پس از پایان جلسه مطالب کذب و خلاف واقعی را مطرح می‌کردند.

وی افزود: خوشبختانه پیش از جلسه دهم رسیدگی به پرونده با حضور در شعبه 76 دادگاه کیفری استان پرونده به طور دقیق مطالعه و تصویری از پرونده بالینی مرحوم کامرانی کپی گرفتم. [مرحوم] کامرانی در بیمارستان لقمان فوت شد و من هیأتی از پزشکان فوق تخصص قلب و عروق داخلی و همچنین متخصصان پزشکی قانونی را دعوت کردم تا پرونده را ‌‌دقیق ‌بخوانند. آن چه از نظر شورای پزشکان اعلام شد، این بوده که بیمارستان [مرحوم]کامرانی را با تب 42 درجه پذیرش کرده و وی 32 ساعت در این بیمارستان بستری بود، ولی پرسنل درمانی هیچ گونه توجهی از نظر درمانی به وی نکرده‌اند.

مرتضوی افزود: نه تنها قصور درمانی رخ داده، بلکه پرسنل چندین آمپول اشتباه از جمله دیازپام 6 میلی‌گرم و انسولین به وی تزریق کرده و بنده نظریه پزشکان رادر شش برگ، امروز به دادگاه ارائه دادم.

قاضی تعلیق شده به نقش نیروی انتظامی در ضرب و شتم مرحوم محمد کامرانی اشاره کرد و افزود: [مرحوم]کامرانی بر اساس قصور پزشکی و تشنج بالا و اشتباه درمانی به مرگ سوق داده شد. در واقع نظریه پزشکی قانونی این بوده که وی در کهریزک هیچ گونه کتک و ضرب و شتمی نشده و بر پایه مستندات پرونده، تنها در‌ زمان دستگیری، سیلی محکمی از سوی یک مأمور به صورت و گردن وی اصابت کرده، به گونه ای که دوست همراه وی ذکر کرده که عینک [مرحوم] تا چندین متر آن سو تر پرتاب شده است. معاینه پزشکی قانونی هم نشان داده که شدیدترین ضربه تنها این سیلی بود که به صورت [مرحوم]کامرانی خورده است و بقیه موارد زخم روی دست و زانوی وی خراش‌های سطحی بوده است. بر اساس نظر پزشکی قانونی و کالبد شکافی و معاینه بدنی، ضربه شدید در زندان به کامرانی وارد نشده و بیرون از آن تنها یک سیلی خورده است.


وی ادامه داد: زمانی که او را از کهریزک به اوین فرستادیم، حال مناسبی داشت و تنها گرمازده شده بود و پس از آن وی پذیرش شده و در قرنطینه ردیف 16 قرار گرفت اما شب در اثر تب و لرز به بهداری اوین مراجعه و بعد به بیمارستان اعزام می‌شود، ولی در آنجا هیچ کاری برای کاهش تب وی انجام نشده است؛ حال آنکه متخصصان بر این باورند که اقداماتی مانند پاشویه و خیس کردن بدن می‌توانست تشنج وی را کنترل کند و بیمار به سمت مرگ سوق پیدا نکند.

مرتضوی این ادعای خود را در ادامه بسط داده و در جایگاه مدافع عموم، حکم صادر شده در دادگاه نظامی را اشتباه خواند و گفت: بنابراین براساس اسناد باید گفت، حکمی که بر اساس آن گروهبان خمیس آبادی در دادگاه نظامی به قصاص محکوم شده بود، حکمی اشتباه بوده و به نظر ما خانواده‌های شاکیان هم با علم به بی‌گناهی این فرد، رضایت دادند.

سعید مرتضوی در ادامه گفت‌وگوی خود با خبرنگاران گفت: صحبت‌هایی شده مبنی بر اینکه دادستان وقت تهران نظارتی بر زندان‌ها نداشته است. از لحاظ قانونی ترک فعل، مصداق اتهام معاونت در جرم نیست اما اتهام من بر این اساس اعلام شده است.

وی با اشاره به اعلام رضایت یکی از شاکیان پرونده از وی، دیدار خصوصی با این خانواده را تأیید کرد و گفت: دیدار بنده با خانواده جوادی فر صرفا در دادگاه رقم خورد منتها وقتی خانواده‌ مرحوم جوادی‌فر در جلسات دادگاه اظهارات من را شنیدند و پس از این که مطمئن شدند من در این اتفاق دخالتی نداشته‌ام، رضایت خود را هم کتبا و هم ‌شفاهی در دادگاه اعلام کردند. یک دیداری هم در حضور جمعی از همراهانشان با بنده داشتند.

وی که به هنگام سخن گفتن از فرزند جان باخته خانواده جوادی فر، (بر خلاف سخنان قبلی خود) از پیشوندهای ‌«شادروان» استفاده می‌کرد، درباره چگونگی جان باختن این جوان گفت: وی در محل حادثه با مأموران درگیر ‌شده بود، به طوری که بینی وی ‌شکسته و مردمک چشمش پاره ‌شده بود و علاوه بر آن، از ناحیه گردن و کتف به شدت آسیب دیده بود، به گونه‌ای که ابتدا به بیمارستان فیروزگر و سپس به بیمارستان لاله منتقل ‌شده و پس از گذراندن مراحل درمانی، بازداشتش صورت گرفته بود؛ بنابراین، مورد ضرب و جرح در کهریزک قرار نگرفته بود.

مرتضوی که علت جان باختن این مرحوم را مسکوت گذاشته بود، درباره چگونگی جان باختن مرحوم روح‌الامینی گفت: روح‌الامینی نیز به دلیل بی‌توجهی به تذکرات پلیس، ابتدا در خیابان با باتوم مورد ضرب و جرح قرار گرفته بود و سپس در محل بازجویی خواستار حضور وکیل شده و مخالفت وی سبب شده بود که به گفته دوستانش در محل پارکینگ پلیس امنیت ضرب و شتم شده و کتک بخورد که البته اینها اظهارات دوستان وی بوده و من آن را تأیید و تکذیب نمی‌کنم. در خصوص وی هم ضرب و جرحی در کهریزک صورت نگرفته و گزارش نشده است.

دادستان سابق تهران این بار نیز علت مرگ این جوان را نیز بی‌توضیح باقی گذاشت و با بیان این ‌که اگر رأی دادگاه را بر اساس حق و عدالت نداند، تمکین نکرده و قطعا اعتراض خواهد کرد، گفت: در آخرین جلسه دادگاه دلایل موثقی را آوردم که نشان می‌داد این پرونده سیاسی است و من حتی به قاضی گفتم شما که تفهیم اتهام می‌کنید باید دلایل اتهام را نیز ذکر کنید زیرا من اگر مشارکتی در بازداشت داشتم یا باید خودم قرار بازداشت را صادر می‌کردم یا به عنوان دادستان قرار بازداشت موقت را امضا می‌کردم تا عنصر مادی جرم رخ دهد، حرفی نداشتند که در پاسخ بگویند. من حقوقدان هستم و اگر رأی نهایی را بر اساس قانون و مطابق عدالت نبینم، تمکین نکرده و تا جایی که قانون پیش بینی کرده، پیگیری خواهم کرد.

وی با اشاره به سخنان یکی از اولیای دم جان باختگان گفت: همان گونه که شکات می‌گفتند به مرور و با گذشت جلسات دادگاه، رضایتشان روند صعودی می‌گیرد، رضایت ما روند نزولی داشت، چراکه نه تنها دادگاه شهود ایشان را احضار کرد و شهود ما را فرانخواند، بلکه حتی شکات می‌توانستند خانواده خود را به دادگاه بیاورند، در حالی که به من حتی اجاه ندادند یک نفر همراه داشته باشم و «فردا فریدا» حاضر می‌شدم؛ سمت شکات پر می‌شد و این طرف تنها ما متهمان بودیم. این با قضاوتی که حضرت علی توصیه می‌کرد منافات دارد. ما دادگاه را عادلانه نمی‌دانیم و معتقدیم که در کشوری که نظام جمهوری اسلامی وجود دارد، این عدالت نیست که این گونه قضاوت کنیم.

مرتضوی درباره علت عذرخواهی خود و حیدری فر از اولیای دم جان باختگان گفت: روز 19 تیر سال 88 دستور‌العملی شفاهی به قضات داده بودم مبنی بر اینکه اگر در بین بازداشت‌شدگان افرادی دانشجو یا تحصیلکرده دانشگاه بودند، به کهریزک منتقل نشوند و در همین رابطه حیدری‌فر را مورد سرزنش قرار دادم. البته [مرحوم]جوادی‌فر در معرفی خود در بازجویی، خود را دیپلمه و شغلش را آزاد عنوان کرده بود که در این رابطه به قاضی ایرادی وارد نیست. [مرحوم]روح‌الامینی هم خود را دیپلمه و بیکار معرفی کرده بود و به همین دلیل قاضی در این زمینه تقصیری نداشته است. اما [مرحوم]کامرانی گفته بود در کنکور شرکت کرده و من به دلیل قصور حیدری‌فر در این باره از آنها عذرخواهی کردم و طلب غفران برای آن شادروان داشتم چراکه معتقدیم وقتی دانشجو نباید به کهریزک برود، دانش آموز که اولی تر است نباید به آنجا منتقل شود اما شاید ازدحام آن روزها مانع از دقت کافی قاضی شد. البته باید بگویم اصل بازداشت کار اشتباهی نبوده و حیدری‌فر گفته بر اساس گزارش پلیس و نتیجه تحقیقات پلیس امنیت قرار را صادر کرده است.

دادستان سابق تهران با بیان اینکه هیچ اتهامی در این پرونده متوجه من نیست و اعتقاد کامل دارم پرونده کهریزک سیاسی است و شما هم می‌توانید دلایل سیاسی بودن آن را از رئیس دادگاه بپرسید، درباره عدم حضور در دادگاه مربوط به پرونده پالیزدار گفت: ممکن است دعوت آنها مصادف با حضور من در جلسه کیفری استان بوده باشد من به یاد نمی‌آورم که مرجع قضایی از من دعوت کرده باشد و من حضور پیدا نکرده باشم.

وی در پایان در پاسخ به پرسشی درباره اینکه آیا تاکنون بازداشت شده یا خیر، گفت: در مورد پرونده فاضل لاریجانی نه تنها احضار شدم، بلکه بازداشت هم صورت گرفت.

این پاسخ، پرسش دیگری ‌داشت که آیا پس از بازداشت، انگشت نگاری نیز از شما شد [اشاره به روند عادی زندان اوین] که مرتضوی پاسخ داد: نه! کار به آن مرحله نکشید!