تبعات حذف ارز مرجع دارو برای بیماران ایرانی
ارز مرجع واردات کلیه کالاها به جز گندم، جو، ذرت و سویا حذف شد. این در حالی است که سازمان توسعه تجارت در نیمه دوم سال گذشته کالاهای وارداتی را به 10 اولویت تقسیم کرد که بر این اساس قرار شد اولویت‌های یک و دو که شامل اقلام اساسی و دارو بودند، برای واردات ارز مرجع بگیرند.
پول نیوز نوشت: دیگر کالاهایی که در سال قبل برای واردات ارز مرجع می‌گرفتند می‌توان به اقلامی مانند شکر، برنج، گوشت، نهاده‌های دامی، دارو و برخی تجهیزات پزشکی اشاره کرد. آن چه در این میان، بیش از تصمیم مشترک وزارت صنعت، معدن و تجارت با بانک مرکزی در مورد حذف ارز مرجع دارو عجیب است، سکوت مسئولان وزارت بهداشت در این زمینه است.
البته در سال گذشته با مصوب شدن تخصیص نیافتن ارز مرجع به دارو، وزیر سابق بهداشت به این تصمیم اعتراض کرد، اما امسال این تصمیم هنوز با واکنش جدی متولیان امر بهداشت و سلامت مواجه نشده است و این یادآور سکوت این مسئولان به هنگام حذف یارانه مواد شوینده بود که با نظافت، بهداشت و سلامت جامعه ارتباط مستقیم دارد.
توجیه وزیر بهداشت و درمان برای حذف ارز مرجع دارو، تولید 97 درصدی دارو در کشور است، اما با این حال وی هم اذعان دارد که تغییر ارز دارو از نرخ مرجع به مبادله‌ای، تاثیر زیادی در قیمت ایجاد می کند و از سوی دیگر قطعا از کمبود داروهای تولید داخل بی خبر نیست.
اعضای کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نیز حذف ارز مرجع برای واردات دارو را به صلاح سلامت جامعه نداسته اند و در این مورد اعلام خطر کرده اند. وزیر صنعت، معدن و تجارت نیز که تنها به تکذیب حذف ارز مرجع از کالاهای اساسی اکتفا کرده، تنها از گندم و نهادهای دامی می گوید و حرفی از دارو، شیرخشک و ملزومات پزشکی نمی زند.
این در حالی است که نه تنها وعده داده جایگزینی یارانه ریالی با ارز مرجع نیز محقق نشده است، بلکه قیمت بسیاری از اقلام دارویی تا دو برابر افزایش یافته است که به عنوان مثال می توان به قیمت مزالازین (داروی زخم مزمن روده بزرگ) اشاره کرد که بهای هر قوطی 30 تایی آن از سه هزار و پانصد تومان به هفت هزار تومان افزایش پیدا کرده است.
از این بدتر آن است که این دارو نیز مانند بسیاری داروهای دیگر ازجمله داروی هموروئید در طول سال در چند نوبت به مشکل کمبود برمی خورد که به کاهش روند تولید برمی گردد. کمبود آزاردهنده داروهای تولید داخل، به گفته تولیدکنندگان آن یا به دلیل پرداخت نشدن به موقع یارانه دارو، یا به دلیل نرسیدن ارز برای خرید مواد اولیه و یا به دلیل تحریم برخی مواد اولیه آن است.
به راستی بیماران در اقشار متوسط به پایین جامعه، چگونه باید رنج و تبعات ناشی از کمبود و نبود دارو را متحمل شوند و از چه منبعی باید هزینه خرید چند قلم دارو را فراهم کنند؟ برخلاف اظهار نظر رییس مجمع نمایندگان انجمن داروسازان، حذف ارز مرجع دارو تنها فاجعه برای مردمی نیست که پوشش بیمه‌ای مناسبی ندارند، بلکه وقتی با کمبود دارو همراه می شود، بازی با جان مردم است.
پول نیوز نوشت: دیگر کالاهایی که در سال قبل برای واردات ارز مرجع می‌گرفتند می‌توان به اقلامی مانند شکر، برنج، گوشت، نهاده‌های دامی، دارو و برخی تجهیزات پزشکی اشاره کرد. آن چه در این میان، بیش از تصمیم مشترک وزارت صنعت، معدن و تجارت با بانک مرکزی در مورد حذف ارز مرجع دارو عجیب است، سکوت مسئولان وزارت بهداشت در این زمینه است.
البته در سال گذشته با مصوب شدن تخصیص نیافتن ارز مرجع به دارو، وزیر سابق بهداشت به این تصمیم اعتراض کرد، اما امسال این تصمیم هنوز با واکنش جدی متولیان امر بهداشت و سلامت مواجه نشده است و این یادآور سکوت این مسئولان به هنگام حذف یارانه مواد شوینده بود که با نظافت، بهداشت و سلامت جامعه ارتباط مستقیم دارد.
توجیه وزیر بهداشت و درمان برای حذف ارز مرجع دارو، تولید 97 درصدی دارو در کشور است، اما با این حال وی هم اذعان دارد که تغییر ارز دارو از نرخ مرجع به مبادله‌ای، تاثیر زیادی در قیمت ایجاد می کند و از سوی دیگر قطعا از کمبود داروهای تولید داخل بی خبر نیست.
اعضای کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نیز حذف ارز مرجع برای واردات دارو را به صلاح سلامت جامعه نداسته اند و در این مورد اعلام خطر کرده اند. وزیر صنعت، معدن و تجارت نیز که تنها به تکذیب حذف ارز مرجع از کالاهای اساسی اکتفا کرده، تنها از گندم و نهادهای دامی می گوید و حرفی از دارو، شیرخشک و ملزومات پزشکی نمی زند.
این در حالی است که نه تنها وعده داده جایگزینی یارانه ریالی با ارز مرجع نیز محقق نشده است، بلکه قیمت بسیاری از اقلام دارویی تا دو برابر افزایش یافته است که به عنوان مثال می توان به قیمت مزالازین (داروی زخم مزمن روده بزرگ) اشاره کرد که بهای هر قوطی 30 تایی آن از سه هزار و پانصد تومان به هفت هزار تومان افزایش پیدا کرده است.
از این بدتر آن است که این دارو نیز مانند بسیاری داروهای دیگر ازجمله داروی هموروئید در طول سال در چند نوبت به مشکل کمبود برمی خورد که به کاهش روند تولید برمی گردد. کمبود آزاردهنده داروهای تولید داخل، به گفته تولیدکنندگان آن یا به دلیل پرداخت نشدن به موقع یارانه دارو، یا به دلیل نرسیدن ارز برای خرید مواد اولیه و یا به دلیل تحریم برخی مواد اولیه آن است.
به راستی بیماران در اقشار متوسط به پایین جامعه، چگونه باید رنج و تبعات ناشی از کمبود و نبود دارو را متحمل شوند و از چه منبعی باید هزینه خرید چند قلم دارو را فراهم کنند؟ برخلاف اظهار نظر رییس مجمع نمایندگان انجمن داروسازان، حذف ارز مرجع دارو تنها فاجعه برای مردمی نیست که پوشش بیمه‌ای مناسبی ندارند، بلکه وقتی با کمبود دارو همراه می شود، بازی با جان مردم است.
