همکاری ایران و کره شمالی، زمینه‌ساز ادعاهای جدید علیه ایران

رویکرد دوگانه آمریکا در قبال برنامه هسته‌ای ایران، مدت‌هاست که به یک واقعیت آشکار تبدیل شده است؛ رویکردی که بر پایه آن، آمریکا هر بار در اوج خوش‌بینی‌ها نسبت به حل موضوع هسته‌ای، بهانه‌ای جدید در این زمینه مطرح می‌کند. در آخرین مورد، به نظر می‌رسد، آمریکایی‌ها تلاش دارند همکاری ایران و کره شمالی را ‌ابزاری برای اعمال فشار بر ایران برجسته سازند.

به گزارش «تابناک»، نشریه «وال استریت ژورنال» در مطلبی که به تازگی منتشر کرده، می‌نویسد، مقامات دولت آمریکا نسبت به یک قرارداد همکاری علمی میان کره شمالی و ایران نگرانند و بر این باورند، این قرارداد می‌تواند به گسترش برنامه هسته‌ای و موشکی در هر دو کشور منجر شود.

وال استریت ژورنال می‌نویسد، به ادعای مقامات ایالات متحده و سازمان ملل، این قرارداد ‌که در ماه سپتامبر گذشته به امضا رسیده، بسیار مشابه قراردادی است که در سال ۲۰۰۲ میان کره شمالی و سوریه بسته شده بود و بر پایه آن، پیونگ یانگ کار ساخت یک رآکتور تولید پلوتونیوم را در شرق سوریه آغاز کرد.

«اولی هاینونن»، بازرس ارشد پیشین آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که مسئولیت پرونده ایران را نیز بر عهده داشت، می‌گوید: «این دو قرارداد تا اندازه بسیاری مشابه یکدیگر هستند».

به نوشته وال استریت ژورنال، ایالات متحده به ویژه پس از آزمایش هسته‌ای جدید کره شمالی، توجه بیشتری به این قرارداد نشان داده است. مقامات واشنگتن نگران آنند که این دو کشور بتوانند با استفاده از قرارداد مذکور، قابلیت‌های هسته‌ای خود را بالا برند.

یک مقام ارشد آمریکایی در این زمینه گفته: «هر گونه همکاری ویژه میان ایران و کره شمالی، به طور بالقوه منبعی برای نگرانی واقعی ماست و ما باید با دقت آن را پیگیری کنیم».

قرارداد همکاری ایران و کره شمالی، در ماه سپتامبر ۲۰۱۲ در تهران با حضور محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهوری ایران و «کیم یونگ نام»، دومین مقام عالی‌رتبه کره شمالی به امضا رسید.

اما نکته جالب ماجرا آنجاست که بنا بر آنچه از مطلب وال استریت ژورنال برمی‌آید، مقامات آمریکایی هیچ گونه آگاهی دقیقی از محتوای این موافقتنامه ندارند و در بیانیه رسمی مربوط به آن نیز سخنی از مباحث هسته‌ای به میان نیامده، بلکه آمریکایی‌ها تنها به استناد حضور فریدون عباسی، رئیس سازمان انرژی اتمی ایران در جلسه امضای این قرارداد، به این نتیجه رسیده‌اند که محتوای آن همکاری هسته‌ای بوده است.

البته این موضوع که در سال ۲۰۰۲ و در قرارداد کره شمالی با سوریه نیز کیم یونگ نام به عنوان طرف کره‌ای حضور داشته، دلیلی دیگری است که مقامات آمریکایی علیه ایران به آن استناد کرده‌اند.

در حقیقت، خود این نشریه اشاره می‌کند که بر اساس اخبار رسمی منتشره در رسانه‌ها، محتوای این قرارداد، ایجاد آزمایشگاه‌های مشترک، تبادل دانشمند میان طرفین و انتقال فناوری در حوزه‌های انرژی و فناوری اطلاعات بوده است.

به این ترتیب، آن گونه که مشخص است، این بار نیز مقامات و رسانه‌های غربی بدون هیچ گونه سند و مدرکی و تنها بر اساس برخی ادعاهای اثبات نشده، به فضاسازی علیه ایران اقدام کرده‌اند. اما به هر حال بعید نیست با پرورش این موضوع و ادامه جوسازی‌ها پیرامون آن، در آینده‌ای نزدیک ببینیم که همکاری ایران و کره شمالی به یک پایه ثابت ادعا‌ها علیه ایران تبدیل شود.