سرویس ورزشی «تابناک» ـ متأسفانه کابوس دوپینگ، دست از سر فوتبال ایران برنمیدارد و بسیاری آزادانه این کار زشت را انجام میدهند و برخی حتی از هورمون اسب استفاده میکنند که پیامدهای وخیمی دارد.
البته این پرسش همواره ذهن بسیاری را به خود مشغول کرده که وقتی همچنین جریان بزرگی هست، چرا خاطیان معرفی و مجازات نمی شوند؟
هر ساله چند بازیکن دسته دوم و سوم به عنوان دوپینگی معرفی میشوند، ولی انگار نه انگار در لیگ برتر دو پینگ بیداد میکند!
مربیان بزرگی چون مجید جلالی، علی دایی و محمد احمدزاده و...آشکارا از دوپینگی بودن چندین بازیکن لیگ برتری که بازیکنان بزرگ هم در این فهرست هستند، پرده برداشتند، ولی انگار قدرت دوپینگیهای بی مصرف که جرأت مبارزه سالم را ندارند، متأسفانه با کمک برخی مافیای فوتبال ظاهرا بیشتر است.
ذکر دو نکته ضروری استنخست عملکرد فدراسیون پزشکی ورزشی است که الحق والانصاف در این یکی دو سال اخیر با آگاهی بخشیهای خود به جامعه ورزشی، توانسته اطلاعات و هشدارهای خوب و بموقعی را به ورزشکاران و مربیان بدهد تا آنها از بابت استفاده از مواد غیر مجاز، واقعا ترسناک و هراسان باشند و امروز میبینیم که همواره آخرین اطلاعات و اخبار مربوط به مواد مجاز و غیر مجاز مورد استفاده ورزشکاران از سوی فدراسیون پزشکی ورزشی در اختیار آنها قرار میگیرد.
از طرفی، وجود یک مدیر آگاه و در عین حال دلسوز و عاشق سلامت جامعه ورزش به نام دکتر پورکاظمی در رأس فدراسیون فوق، باعث شده افرادی که دارای این گونه ویژگیهای مثبت هستند، در فدراسیون پزشکی ورزشی جمع شوند و با حضور این جمع متخصص و متعهد است که فدراسیونهای ورزشی احساس آرامش دارند.
اگر هم مواردی بعضا دیده میشود که فلان ورزشکار دوپینگی از کار درآمده، شک نکنید که نخست خود ورزشکار مقصر است و بعد هم احیانا مربی و سرپرست، وگرنه با این همه اطلاعاتی که منتشر میشود، اگر ورزشکاری دوپینگ کند، خود او مقصر است.
چرا آزمایش دوپینگ فوتبال به فدراسیون پزشکی ورزشی واگذار نمیشود؟نکته دوم بحث فدراسیون فوتبال و کمیته پزشکی، آن است که به رغم همه موارد قانونی، هنوز هم آقایان حاضر در این کمیته، حاضر نیستند آزمایش دوپینگ فوتبال را مثل همه فدراسیونها به فدراسیون پزشکی ورزشی واگذار کنند.
یکی از نکاتی که همواره برای ما جای پرسش دارد و همه کارشناسان هم به آن اذعان دارند، این است که چرا در این همه سالها که کمیته پزشکی فوتبال، کار نمونهگیری از فوتبالیها را بر عهده داشته، سراغ یک فوتبالیست بنام و مطرح نرفته و هر از گاهی برای خالی نبودن عریضه، نام یک فوتبالیست گمنام بخت برگشته را که در لیگهای دوم و سوم بازی میکند، اعلام میکنند و با سر و صدا و با آوردن حروف اختصاری نام این ورزشکاران، جامعه را به این سمت و سو میبرند که آقایان مو را از ماست میکشند و هیچ جنبندهای از دست آنها درنمیرود.
نیازی به توضیح نیست که فوتبالیستهای 37 و 38 ساله امروز ما، دو برابر جوانان بیست ساله در زمین میدوند و نمایش میدهند، ولی هیچ گاه ندیدهایم که کمیته پزشکی فوتبال سراغ تیمهای بزرگ و صاحب نام و ورزشکاران آنها برود و گویا آنها از یک مصونیت بالایی برخوردارند و کسی اجازه نزدیک شدن به آنها را ندارد.